Δεν υπάρχει πιο χαμηλά για το ελληνικό κοινοβούλιο

Μετά τις εκλογές και βλέπουμε προκειμένου να μην υποστεί ζημιά η  παραπαίουσα κυβερνητική πλειοψηφία.

Είναι ένα ακόμη επεισόδιο στην ραγδαία απομείωση της αξίας του κοινοβουλίου επί των ημερών της παρούσας συγκυβέρνησης.

Ο κ. Σαμαράς έχει καταργήσει την ώρα του πρωθυπουργού, και τον θεσμοθετημένο έλεγχο. Το παράδειγμά του το ακολουθούν και οι υπουργοί του οι οποίοι ουδόλως πτοήθηκαν από την κούφια προειδοποίησή του προ διμήνου ότι οι απουσίες τους δήθεν θα καταγράφονταν από τον πρώην γενικό γραμματέα κ. Τάκη Μπαλτάκο. Είναι γενικότερη τακτική του όμως η αποφυγή των κοινοβουλευτικών υποχρεώσεων. Απέφυγε ο πρωθυπουργός να μιλήσει ακόμη και κατά την ψήφιση του ποληνομοσχεδίου. Θα πρέπει να καταθέσει πρόταση μομφής ο ΣΥΡΙΖΑ ή να ψηφίζεται ο προυπολογισμός για να τιμήσει ο πρωθυπουργός τους βουλευτές του.

Δεν σταματά όμως εκεί η υποβάθμιση του κοινοβουλίου. Όλα τα κρίσιμα νομοσχέδια ψηφίζονται με την διαδικασία του κατεπείγοντος. Οι δε βουλευτές έχουν απωλέσει την ψήφο κατά συνείδηση. Όποιος ακολουθεί την συνείδησή του όπως ορίζει το Σύνταγμα σε κάποιο νομοσχέδιο που υπάρχει κομματική γραμμή διαγράφεται από τον αρχηγό του, ενίοτε με ένα απλό χειρόγραφο σημείωμα.

Έχει συμβάλλει στην απαξίωση του κοινοβουλίου και ο κ. Μειμαράκης ο οποίος συμπεριφέρεται σαν κομματάρχης εντολοδόχος του αρχηγού του παρά σαν πρόεδρος του πιο βασικού θεσμού του πολιτεύματος. Είναι προς όνειδός του ότι η αξιωματική αντιπολίτευση του κατέθεσε πρόταση μομφής και είναι ενδεικτικό ότι άλλη μία φορά μόνο στην ιστορία της χώρας είχε γίνει κάτι παρόμοιο.  

Φυσικά οι κύριοι υπαίτιοι είναι οι ίδιοι οι βουλευτές οι οποίοι υποτάσσονται στην αυθαιρεσία της εκτελεστικής εξουσίας και συμπεριφέρονται όχι σαν αντιπρόσωποι του λαού αλλά σαν    αθύρματα στα χέρια του αρχηγού τους. Η ουσιαστική τους συμμετοχή στην πολιτική ζωή της χώρας είναι μηδαμινή.

Είναι απόδειξη η υποβάθμιση του κοινοβουλίου για τον εν γένει ευτελισμό της Δημοκρατίας στους καιρούς των μνημονίων. Η αρχή που πρυτανεύει είναι αν οι εντολές ξένων κέντρων στις οποίες υπακούει η κυβέρνηση δεν μπορούν να περάσουν από το κοινοβούλιο ας το καταστήσουμε διακοσμητικό. Οι σοβαρές αποφάσεις για το μέλλον του λαού και του τόπου δεν συζητιούνται στο ναό της δημοκρατίας αλλά σε πριβέ ολιγομελείς συναντήσεις εξωθεσμικών παραγοντών ή διορισμένων συμβούλων. Βεβαίως μόνο με μία δεξιά κυβέρνηση που αποστρέφεται την δημοκρατία -όπως έδειξε και ο διάλογος του επί 35 χρόνια φίλου του πρωθυπουργού με τον χρυσαυγίτη- θα μπορούσε να συντελεστεί παρόμοια εξέλιξη. Η καραμανλική πτέρυγα είναι απλώς το άλλοθι και υπ αυτή την έννοια ο ρόλος της είναι διπλά αρνητικός.

Η υποβάθμιση της νομοθετικής λειτουργείας συμπορεύται με την απαξίωση της Δικαιοσύνης η οποία όχι ανεξάρτητη δεν είναι αλλά ακολουθεί τα κελεύσματα της κορυφής της εκτελεστικής εξουσίας όπως βασίμως εικάζεται από τις αποκαλύψεις στον διάλογο Μπαλτάκου-Κασιδιάρη αλλά και από την σπουδή της εισαγγελίας να εκδόσει γενική προληπτική λογοκρισία για τα βίντεο των χρυσαυγιτών-πρωτοφανές από την εποχή της Χούντας.

Η δημοκρατία θυσιάζεται για την επιτυχία των οικονομικών στόχων σύμφωνα με την νεοφιλελεύθερη αντίληψη όπως περιγράφηκε από τον Μίλτον Φρίντμαν στην τελευταία έκδοση του κλασσικού του βιβλίου: “η πολιτική ελευθερία όσο επιθυμητή κι αν είναι δεν αποτελεί αναγκαία συνθήκη της οικονομικής ελευθερίας ενώ υπό κάποιες συνθήκες την εμποδίζει”.