«Τέσσερα δάχτυλα» δεν θα έχει μόνο η Kit Kat - Πώς η Ελλάδα... «έκαψε» το σήμα της σοκολάτας

Το κλασικό της μότο: «Κάντε ένα διάλειμμα. Κάντε ένα Kit Kat» και το σήμα κατατεθέν της: τα τέσσερα «δάχτυλα». Αυτή είναι η αγαπημένη γκοφρέτα πολλών καταναλωτών χρόνια τώρα.

Αυτό θέλησε να το κατοχυρώσει και επίσημα η ιδιοκτήτρια Nestle ζητώντας το σχήμα της Kit Kat να είναι και αποκλειστικό της trademark, ήτοι να μην μπορεί να το χρησιμοποιήσει άλλη σοκολάτα.

Τελικά όμως δεν τα κατάφερε και σε αυτό είχαμε κάποιο ρόλο και εμείς οι Ελληνες!

Η Nestle λέει ότι το σχήμα της παραπέμπει μόνο στην Kit Kat από τότε που κυκλοφόρησε το 1935 και ξεκίνησε μία μεγάλη έρευνα για να το αποδείξει.

Από την έρευνα το 90% των συμμετεχόντων όταν του έδειχναν το σχήμα με τις τέσσερις μπάρες χωρίς να του λένε ποια σοκολάτα είναι, αμέσως απαντούσε Kit Kat.

Ωστόσο το Γενικό Δικαστήριο της ΕΕ δεν δέχτηκε ότι αυτό αρκούσε για να κατοχυρωθεί το σχήμα στη σοκολάτα.

Μάλιστα το Δικαστήριο απεφάνθη ότι βάσει των ερευνών, είχε σημασία που υπήρχαν χώρες που δεν αναγνώριζαν την Kit Kat και αυτό στρεφόταν κατά της εταιρείας. Ποιες χώρες από όλη την Ευρώπη ήταν οι μόνες που δεν αναγνώριζαν το σχήμα της Kit Kat; Μόνο το Βέλγιο, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Ελλάδα!
Η κόντρα με την Cadbury

Πίσω από αυτή την ιστορία κρύβεται μία μεγάλη κόντρα με την Cadbury. Το 2007, η Cadbury Schweppes (πλέον Mondelez UK Holdings & Services) ζήτησε από το EUIPO να κηρύξει άκυρο το σήμα «Kit Kat 4 barres» που το 2006, το Γραφείο Πνευματικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης δέχθηκε να καταχωρίσει για τα εξής προϊόντα: «γλυκίσματα, είδη αρτοποιίας, γλυκά, μπισκότα, κέικ, βάφλες». Το 2012, το EUIPO απέρριψε την αίτησή της, κρίνοντας ότι το σήμα της Nestlé είχε αποκτήσει διακριτικό χαρακτήρα λόγω της χρήσης που του είχε γίνει εντός της Ένωσης. Η Mondelez άσκησε ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου προσφυγή με αίτημα την ακύρωση της απόφασης του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κάπως έτσι η Kit Kat... έχασε.

Σύμφωνα με το Γενικό Δικαστήριο η ανάλυση του EUIPO δεν ήταν έγκυρη, στο μέτρο που αυτό παρέλειψε, αφενός, να εξετάσει πώς το ενδιαφερόμενο κοινό αντιλαμβανόταν το σήμα, συγκεκριμένα, σε χώρες όπως το Βέλγιο, η Ιρλανδία, η Ελλάδα και η Πορτογαλία, και, αφετέρου, να αξιολογήσει τα αποδεικτικά στοιχεία που είχαν προσκομιστεί σε σχέση με τα εν λόγω κράτη μέλη.