Αλεξάντρ Ζαχαρτσένκο: Ποιος είναι ο νέος ισχυρός άντρας της ανατολικής Ουκρανίας

Γιος ανθρακωρύχου, 38 Μαίων, γαλανομάτης, φιλόδοξος και ανύπαντρος. Η χτεσινή κάλπη που στήθηκε από φιλορώσους στις δύο επαρχίες της ανατολικής Ουκρανίας, Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ, ανέδειξε τον διοικητή των μονάδων των ανταρτών που πολέμησαν τους Ουκρανούς και "πρωθυπουργό" της αυτοανακηρυχθείσας Δημοκρατίας του Ντονέτσκ Αλεξάντρ Ζαχατσένκο, ως τον ισχυρό άντρα της περιοχής. Με ποσοστό που ξεπερνά το 81%, ο Ζαχαρτσένκο εξελέγη "πρόεδρος" στην αυτονομιστική επαρχία της ανατολικής Ουκρανίας, Ντονέτσκ.

Γεννήθηκε το 1976 κι εργάστηκε ως μηχανικός σε ανθρακωρυχεία. Οι δουλειές του πήγαν αρκετά καλά και, σύμφωνα με το BBC, σε σύντομο χρονικό διάστημα, απέκτησε πλούσια επιχειρηματική δραστηριότητα.

Ο 38χρονος επιχειρηματίας, με τα ξανθά φρύδια, δηλώνει ότι, προτεραιότητά του είναι να ανακαταλάβει εδάφη που είναι σήμερα υπό ουκρανικό έλεγχο. Διατυμπανίζει ότι πούλησε την επιχείρησή του για να χρηματοδοτήσει την αντάρτικη οργάνωσή του. Ο Ζαχαρτσένκο συμμετείχε στην επίθεση που οργάνωσαν στις 16 Απριλίου οι αυτονομιστές στην έδρα της περιφερειακής διοίκησης του Ντονέτσκ. Ακολούθησε η ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της «Δημοκρατίας του Ντονέτσκ» και της γειτονικής πόλης Λουγκάνσκ.

Στο βιογραφικό του επισημαίνει ότι ο πατέρας του εργάστηκε επί 30 χρόνια ως ανθρακωρύχος γεγονός που θεωρείται πολύ σημαντικό καθώς στην περιοχή του Ντονμπάς η ραχοκοκαλιά της οικονομίας είναι τα έσοδα από τα ανθρακωρυχεία.Όπως αναφέρει το "Kievpost", ο Ζαχαρτσένκο ήταν ένας από τους στρατιωτικούς ηγέτες του Σλαβιάνσκ, του προπύργιου των αυτονομιστών που το ανακατέλαβαν τον Ιούλιο οι ουκρανικές δυνάμεις, μετά από σφοδρές μάχες δύο μηνών. Ο ίδιος πάντως έχει καλή φήμη στην περιοχή της ανατολικής Ουκρανίας. 

Ανέλαβε την "πρωθυπουργία" του Ντονέτσκ τον περασμένο Αύγουστο όταν πολλοί Ρώσοι πολίτες , οι οποίοι κατείχαν τα κυριότερα αξιώματα στη Δημοκρατία του Ντοσκένσκ, αντικαταστάθηκαν από ντόπιους. Ο Ζαχαρτσένκο, πάντως, αρνείται κατηγορηματικά ότι, οι Ρώσοι στρατιώτες βοηθούσαν τους αντάρτες στην ανατολική Ουκρανία.
Τέλος, συμμετείχε στο Μινσκ της Λευκορωσίας στις διαπραγματεύσεις που οδήγησαν στη συμφωνία εκεχειρίας στις 5 Σεπτεμβρίου και θεωρητικά άνοιξαν το δρόμο για τη ειρηνευτική διαδικασία.