Λιβύη: Απέπλευσε χωρίς παρατράγουδα, το δεξαμενόπλοιο υπό σημαία Βόρειας Κορέας

Το δεξαμενόπλοιο υπό σημαία Βόρειας Κορέας που φόρτωσε αργό πετρέλαιο σε τερματικό σταθμό του λιμανιού Ες Σίντερ στην ανατολική Λιβύη, ο οποίος βρίσκεται υπό τον έλεγχο ανταρτών, πλέει σε διεθνή ύδατα πλέον, ανέφεραν οι αντάρτες και αξιωματούχοι της κρατικής εταιρείας πετρελαίου την Τρίτη.
 
Εάν επιβεβαιωθεί, η είδηση θα είναι μια τεράστια «αποτυχία» της κυβέρνησης καθώς ανώτατοι αξιωματούχοι, ανάμεσά τους και ο πρωθυπουργός Άλι Ζεϊντάν είχαν ανακοινώσει χθες Δευτέρα ότι το ναυτικό είχε καταλάβει το δεξαμενόπλοιο συνοδεύοντας το σε λιμάνι που ελέγχεται από την κεντρική εξουσία της Τρίπολης.
 
Το δεξαμενόπλοιο είχε ελλιμενιστεί το περασμένο Σάββατο στον τερματικό σταθμό φόρτωσης πετρελαίου στο Ες Σίντερ, ένα από τα τρία λιμάνια που ελέγχονται από τους αντάρτες οι οποίοι επιθυμούν να πουλήσουν πετρέλαιο παρακάμπτοντας την Τρίπολη ώστε να αποκομίσουν μεγαλύτερο μερίδιο του ορυκτού πλούτου της Λιβύης.
 
Το ναυτικό και οι αρχές του πετρελαϊκού τομέα αρνήθηκαν να σχολιάσουν την πληροφορία αυτή στο πρακτορείο ειδήσεων Reuters. Ο Μοχάμεντ Χιντάμπ, εκπρόσωπος της κρατικής πετρελαϊκής εταιρείας που εκμεταλλεύεται τον λιμένα Ες Σίντερ, δήλωσε: «Το δεξαμενόπλοιο αναχώρησε και είναι πλέον σε διεθνή ύδατα». Ο ίδιος είπε ότι δεν γνωρίζει τον προορισμό του δεξαμενόπλοιου, για το οποίο Λίβυοι αξιωματούχοι έχουν δηλώσει ότι ανήκει σε εταιρεία της Σαουδικής Αραβίας.
 
Ένας δημοσιογράφος του Ρόιτερς που μετέβη στο λιμάνι μετέδωσε ότι δεν υπάρχει καμία ένδειξη παρουσίας του πλοίου αυτού. Αρκετοί αντάρτες και λιμενεργάτες ανέφεραν επίσης ότι το πλοίο αναχώρησε νωρίς το πρωί, συνοδεία σκαφών έως τα διεθνή ύδατα. «Συνοδεύσαμε το δεξαμενόπλοιο έξω από το λιμάνι στις 03:00», είπε ένας αντάρτης.
 
Η διαμάχη για τον πετρελαϊκό πλούτο πολλαπλασιάζει τους φόβους ότι η χώρα μέλος του ΟΠΕΚ μπορεί να ολισθήσει πιο βαθιά στο χάος ή να κατακερματιστεί, καθώς η κυβέρνηση αδυνατεί να ελέγξει τις δεκάδες ομάδες πολιτοφυλακής που συνέβαλαν στην πτώση του Καντάφι το 2011, αλλά τώρα δεν υπακούουν στην κρατική εξουσία. Οι αντάρτες απαιτούν επίσης αυτονομία για τις ανατολικές περιοχές.