Στο loft του 19ου ορόφου μιας σύγχρονης 25όροφης πολυκατοικίας, 300 μέτρα από το γήπεδο της Χίμκι, ο νέος προπονητής της ομάδας, Γιώργος Μπαρτζώκας , περνάει τις λίγες ώρες ξεκούρασης που του περισσεύουν από τις ατέλειωτες ώρες σκληρής δουλειάς. Μια μεγάλη τηλεόραση στο καθιστικό, που σπάνια δείχνει κάτι άλλο εκτός από μπάσκετ, ένα στερεοφωνικό που έχει … βαρεθεί να παίζει τους ήχους των «Led Zeppelin», που παραμένουν το αγαπημένο του συγκρότημα και ενίοτε το διάβασμα αποτελούν τις πιο συνηθισμένες ασχολίες του, μέχρι να ξεκινήσει ο «πόλεμος». Γιατί όταν ξεκινήσει, θα αρχίσει το πραγματικά «σκληρό ροκ».
Με την πολύτιμη υποστήριξη του “KRITSIA TRAVEL” και με την ευκαιρία του τουρνουά «Gomelsky Cup» που διοργανώθηκε στην Μόσχα με την συμμετοχή του Παναθηναϊκού, το gazzetta.gr εξασφάλισε την πρώτη συνέντευξη του “coach B”, από την ημέρα που ανέλαβε την νέα του αποστολή.
-Κόουτς, έχεις αντιληφθεί ότι η Χίμκι είναι η 5η ομάδα που θα καθοδηγήσεις στην Euroleague, μετά ο Μαρούσι, τον Ολυμπιακό, την Λοκομοτίβ Κουμπάν και την Μπαρτσελόνα. Είναι οι περισσότερες που έχει κοουτσάρει οποιοσδήποτε Έλληνας τεχνικός;
«Το γεγονός αυτό έχει διπλή ανάγνωση. Από τη μία είναι καλό γιατί μου δίνεται η ευκαιρία να μείνω στο υψηλότερο επίπεδο, κάτι που σημαίνει ότι υπάρχουν ομάδες που σε βάθος χρόνου με εμπιστεύονται, θεωρώντας ότι κάτι μπορώ να καταφέρω. Συνεπώς με κατατάσσουν σε αυτό το επίπεδο. Από την άλλη όμως μπορεί να είναι και κακό γιατί ποτέ δεν μου άρεσε να αλλάζω τόσο συχνά περιβάλλον, εκτός φυσικά αν δεν γίνεται αλλιώς».
-Θεωρείς ότι εξαργυρώνεις ακόμη την κατάκτηση της Ευρωλίγκας με τον Ολυμπιακό στο Λονδίνο;
« Είναι συνδυασμός πολλών δεδομένων. Άλλοι μου μιλάνε ακόμη για την πορεία που κάναμε με το Μαρούσι, ένα πραγματικό αουτσάϊντερ, από τα προκριματικά στο ΤΟΡ-16. Άλλοι για το γεγονός ότι το να κάνεις repeat και ειδικά με τον τρόπο που το έκανε ο Ολυμπιακός στο Λονδίνο,είναι δύσκολο και γι αυτό γίνεται σπάνια. Ωστόσο, θεωρώ ότι ειδικά στην περίπτωση της Χίμκι, έπαιξε σημαντικό ρόλλο το παράδειγμα της Λοκομοτίβ Κουμπάν, η οποία με πολύ λιγότερα μέσα έφτασε μέχρι το final4 του Βερολίνου. Μέχρι τότε, καμιά άλλη ρωσική ομάδα, πλην της ΤΣΣΚΑ φυσικά, δεν είχε περάσει καν στους «οκτώ» της διοργάνωσης.»
Διαβάστε περισσότερα εδώ
