Γεννηματά: Η κυβέρνηση οδηγεί τη χώρα σε 4ο μνημόνιο χωρίς χρηματοδότηση

«Οι τυχοδιωκτικοί χειρισμοί της στο θέμα της αξιολόγησης, στοίχισαν πολύ ακριβά στην οικονομία, οδηγούν σε ένα ακόμη δυσβάσταχτο πακέτο μέτρων για τους πολίτες» σημείωσε η κυρία Γεννηματά και στάθηκε στη μείωση του αφορολόγητου, τη νέα μείωση συντάξεων και τη διευκόλυνση των ομαδικών απολύσεων.

«Φυσικά λέμε ΟΧΙ στα νέα εξοντωτικά μέτρα, και θα τα καταψηφίσουμε όταν έρθουν στη Βουλή« επανέλαβε για μία ακόμη φορά και και επισήμανε ότι η συμφωνία της κυβέρνησης με τους δανειστές στην ουσία θα αποτελεί ένα 4ο Μνημόνιο –και μάλιστα χωρίς χρηματοδότηση- χωρίς παράλληλες εγγυήσεις για το δημόσιο χρέος, με υποχρέωση πρωτογενών πλεονασμάτων 3,5% του ΑΕΠ για πολλά χρόνια.

Εγκλωβίζει την χώρα στο επικίνδυνο δίλημμα «Grexit ή Διαρκής Λιτότητα» , που υπονομεύει την ανάπτυξη, απομονώνει τις προοπτικές εξόδου από την κρίση, απειλεί με ανεξέλεγκτες κοινωνικές εκρήξεις. Και αυτό είναι το κύριο ζήτημα που θα πρέπει αύριο να αντιμετωπίσουμε.

Στο πλαίσιο αυτό, έθεσε θέμα εκλογών και κυβέρνησης εθνικής συνεργασίας:

1. Γι' αυτό και επαναλαμβάνουμε διαρκώς, ότι όσο γρηγορότερα φύγουν, τόσο καλύτερα.
2. Δεν αποτελεί επομένως βιώσιμη λύση –όταν θα γίνουν εκλογές- μια αδύναμη Κυβέρνηση, με οριακή Κοινοβουλευτική και λαϊκή πλειοψηφία (λόγω του bonus των 50 εδρών), που θα αποδειχθεί ουσιαστικά «μιας χρήσεως», που δεν θα μπορεί να εγγυηθεί το «Αύριο» του λαού και της χώρας.

Οι προτάσεις για τα κόκκινα επιχειρηματικά δάνεια:

Λύσεις  σε συνεργασία με το Πιστωτικό Σύστημα με ενίσχυση των διατάξεων για τον Εξωδικαστικό Συμβιβασμό ώστε να καλύπτει με σαφή-τυποποιημένα κριτήρια βιωσιμότητας, και δείκτες, όσο το δυνατόν μεγαλύτερο αριθμό επιχειρήσεων και επαγγελματιών, αποκλείοντας τους στρατηγικούς κακοπληρωτές.

Κριτήρια και δείκτες όμως που να περιλαμβάνουν και ποιοτικά-αναπτυξιακά κριτήρια, ώστε να μην επιλέγονται  ισοπεδωτικές «λύσεις».
 

Με καθιέρωση ειδικής διαδικασίας διαμεσολάβησης με δεσμευτικό για τα μέρη αποτέλεσμα, στην οποία θα προσφεύγουν οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, για τον καθορισμό της δυνατότητας εξόφλησης των ληξιπρόθεσμων οφειλών.
 
Κρίσιμο ζήτημα βέβαια είναι η αλλαγή της πολιτικής επιτοκίων των Τραπεζών, ώστε να υπάρξουν ίσοι όροι ανταγωνισμού των Ελληνικών επιχειρήσεων με τις άλλες Ευρωπαϊκές.

Με πρόβλεψη για εναλλακτικούς τρόπους ρυθμίσεων όπως μακροπρόθεσμες ρυθμίσεις και δυνατότητα υιοθέτησης μιας περιόδου που το δάνειο είτε θα παγώνει, είτε θα εξυπηρετείται με μικρή δόση. Στο πέρας αυτής της περιόδου θα αναζητείται η οριστική διευθέτηση ανάλογα με τις εξελίξεις.
 
Με θεσμοθέτηση ειδικής διαδικασίας για την στήριξη μεγάλων επιχειρήσεων, που θα συνδέεται όμως από ρήτρα απασχόλησης, στα πλάνα αναδιάρθρωσής τους για την διατήρηση ή την δημιουργία θέσεων εργασίας.
 
Πρόσθετες παρεμβάσεις από την Πολιτεία για κίνητρα προς τις Τράπεζες υιοθέτησης γενναίων πολιτικών αναδιάρθρωσης των χρεών.
 
Συγκεκριμένα η Δημοκρατική Συμπαράταξη προτείνει: 

1. Την κατάργηση μιας σειράς επιβαρύνσεων των Τραπεζικών συναλλαγών.
2. Αναλογικές προσαρμογές του νομοθετικού πλαισίου του Πτωχευτικού Δικαίου.
3. Αναδιάρθρωση του Τειρεσία, ώστε να υπάρχει ευμενής αντιμετώπιση των επιχειρήσεων που ρυθμίζουν τις οφειλές τους.
4. Περιορισμός- με βάση όρια και προϋποθέσεις- της ευθύνης των εγγυητών δανείων, εφόσον δεν συμμετέχουν στην επιχειρηματική δραστηριότητα της επιχείρησης που εγγυήθηκαν, με στόχο την προστασία της Α’ κατοικίας τους.
5. Σύνδεση των Τραπεζικών Ιδρυμάτων με το Περιουσιολόγιο της Ανεξάρτητης Αρχής Δημόσιων Εσόδων (με κανόνες-προϋποθέσεις), ώστε να εντοπίζονται οι στρατηγικοί κακοπληρωτές και να αποκλείονται των ευνοϊκών ρυθμίσεων.

 
Πέρα των ανωτέρω η Πολιτεία θα πρέπει να διασφαλίσει την Πρόνοια για όσους αναγκαστούν να διακόψουν την επιχειρηματική και επαγγελματική τους δραστηριότητα κατά την διάρκεια της κρίσης (ένταξη σε προγράμματα, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κλπ).
 

Την Ίδρυση Ταμείου Ανασυγκρότησης επιχειρήσεων ως καταλύτη για την αντιμετώπιση των «κόκκινων» επιχειρηματικών χρεών και την επιτάχυνση της Οικονομίας.

Ακόμη και αν δεν υπήρχαν οι μνημονιακές επιταγές, η Ελλάδα θα έπρεπε να πετύχει σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα, την δραστική απομείωση των κόκκινων δανείων.

Η δημιουργία μιας ευρωπαϊκής bad bank θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να αποτελέσει ένα εξαιρετικά ωφέλιμο εργαλείο για τη διαχείριση του ιδιωτικού χρέους πανευρωπαϊκά, επιταχύνοντας την αντιμετώπιση των προβλημάτων κυρίως για χώρες που παρουσιάζουν υψηλότερα επίπεδα «κόκκινων» δανείων όπως η Ελλάδα.

Η Δημοκρατική Συμπαράταξη υποστηρίζει την ωρίμανση μιας τέτοιας πρότασης στο διάλογο που ξεκίνησε δημόσια τον Ιανουάριο του 2017 μετά από σχετική πρόταση του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Τραπεζικής Αρχής.

Ωστόσο με δεδομένη τη γνωστή βραδύτητα του μηχανισμού αποφάσεων σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο να απαιτηθούν δραστικές λύσεις σε εθνικό επίπεδο.

Στο πλαίσιο αυτό η Δημοκρατική Συμπαράταξη προτείνει τη δημιουργία ενός Ταμείου Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων, ως ένα ακόμη εργαλείο στο μίγμα της πολιτικής διαχείρισης του κόκκινου επιχειρηματικού χρέους.

Το Ταμείο θα λειτουργεί ως ιδιωτικός οργανισμός διαχείρισης ιδιωτικού χρέους, στα πρότυπα αντίστοιχων διεθνών παραδειγμάτων.

Το προτεινόμενο Ταμείο θα αναλάβει τμηματικά τη διαχείριση μέρους των κόκκινων επιχειρηματικών δανείων των τραπεζών, ώστε να απελευθερωθούν οι ισολογισμοί τους από το έτος 2018 και μετά.

Το Ταμείο θα αποτελεί το θεσμικό και λειτουργικό εργαλείο, εμπέδωσης της νέας αναπτυξιακής συμφωνίας, για το μετασχηματισμό της ελληνικής οικονομίας και την ανάπτυξη της χώρας.

Το Ταμείο θα μπορεί να προβαίνει σε μακροπρόθεσμες ρυθμίσεις, με πολύ χαμηλά επιτόκια, διαγραφές οφειλών, προσέλκυση επενδύσεων, και μόνο εάν δεν υπάρχουν άλλες δυνατότητες σε πωλήσεις δανείων και ρευστοποίησης.

Θα μπορεί επίσης να δανειοδοτεί project επιχειρήσεων που παρουσιάζουν καινοτομική και εξωστρεφή δραστηριότητα σε συγκεκριμένους κλάδους την ελληνική οικονομίας.

Με αυτή την πρόταση δημιουργούνται μακροχρόνιοι ορίζοντες για την αντιμετώπιση του προβλήματος –συνδεδεμένοι με την ανάπτυξη της οικονομίας- ενώ απελευθερώνονται οι Τράπεζες για να χρηματοδοτήσουν την πρωτογενή οικονομία με νέα κεφάλαια, και αποφεύγεται  κάθε φόβος ή ανασφάλεια για τους καταθέτες.