Λόφος Στρέφη: Αυτοψία στην «παιδική χαρά του διαβόλου»

Ο ήχος από το τρίξιμο της μισοκαμένης παιδικής κούνιας προκαλεί ανατριχίλα. Γδέρνει το αυτί σα να σέρνεται μια κιμωλία πάνω στον μαυροπίνακα. Η ξεχαρβαλωμένη πόρτα με τους σκουριασμένους μεντεσέδες, η μορφή ενός μικρού παιδιού μπροστά στα κάγκελα, οι πεταμένες σύριγγες στο χώμα, είναι εικόνες που ενισχύουν το σκηνικό τρόμου στην παιδική χαρά του λόφου Στρέφη. 

Εδώ και ένα χρόνο περίπου σε αυτόν τον παραμελημένο πνεύμονα των Εξαρχείων, οι χαρούμενες φωνές και τα γελαστά προσωπάκια έχουν αντικατασταθεί από τα ουρλιαχτά των τοξικομανών και τα απεγνωσμένα βλέμματα μεταναστών, προσφύγων και αστέγων. 



Εδώ δεν φτάνει η λάμψη από το φωταγωγημένο χριστουγεννιάτικο δέντρο της πλατείας Συντάγματος, ούτε και τα συνεργεία του Δήμου Αθηναίων. Ούτε καν η Αστυνομία, παρά τις συνεχείς οχλήσεις των κατοίκων που σχεδόν εκλιπαρούν τα όργανα της τάξης να κάνουν την δουλειά τους. Δηλαδή, να απελευθερώσουν το πάρκο από τους καταληψίες και να το παραδώσουν εκεί που ανήκει, στα παιδιά.   

 
Δεν πρόκειται για οργανωμένη κατάληψη, αλλά για μεμονωμένους άστεγους και μετανάστες που έστησαν σκηνές και εγκαταστάθηκαν με το «έτσι θέλω» στο πάρκο υπό την προστασία αλληλέγγυων δυνάμεων. 

Αν και οι κάτοικοι έχουν προβεί σε καταγγελίες ακόμη και για άναμμα φωτιάς, οι αστυνομικοί έχουν λάβει εντολές από τους ανώτερους τους να μην πλησιάζουν, λες κι αυτός ο μικρός πνεύμονας πρασίνου δεν υπάγεται  στον δήμο της Αθήνας αλλά πρόκειται για εδαφική ακεραιότητα των... φαβέλων του Ρίο!    



Κοιτώντας αριστερά και δεξιά, ανάμεσα στα αυτοσχέδια παιχνίδια θα δεις χύμα στο έδαφος σακουλάκια με υπολείμματα ηρωίνης και χρησιμοποιημένες σύριγγες. «Η κεντρική πόρτα στηρίζεται πάνω σε πέτρες και μια μέρα λίγο έλειψε να πλακώσει ένα μικρό παιδί» αναφέρει ένας κάτοικος που φοβάται, όχι να μόνο να στηθεί μπροστά στον φωτογραφικό φακό, αλλά ακόμα και να ψελλίσει το όνομα του. «Εδώ αν σε σταμπάρουν ότι πας κόντρα στο ρεύμα, έχει αντίποινα. Μπορεί να σου κάψουν το αυτοκίνητο ή να στην πέσουν στο δρόμο καθώς περπατάς» προσθέτει.  



Τα καλοκαίρια δε, η κατάσταση ξεφεύγει από κάθε όριο. Αγέλες εξαγριωμένων εφήβων συγκεντρώνονται τα σαββατοκύριακα σε ένα μικρό γήπεδο και σε ένα ξέφωτο, δίπλα στην παιδική χαρά, βάζοντας φωτιές και μουσικές στο τέρμα. Αλίμονο σε όποιον τολμήσει να τους ενοχλήσει. Οι κάτοικοι φοβούνται και την σκιά τους και πλέον έχουν πάψει να διαμαρτύρονται. 
Η Αστυνομία συνεχίζει να σφυρά στον ίδιο γνώριμο κι αδιάφορο σκοπό.

Τα σκουπίδια πνίγουν τον λόφο που ρημάζει στο πέρασμα του χρόνου. Ένας άλλος κάτοικος θα πει, ότι είχαμε διαπιστώσει ότι υπήρχε συνεχόμενη διαρροή νερού από το λόφο και το νερό για ολόκληρες βδομάδες κατέβαινε μέχρι και την Βαλτετσίου. Κανείς από τον δήμο Αθηναίων δεν εμφανίστηκε με αποτέλεσμα να σαπίσουν οι ρίζες ενός δέντρου και να πέσει πάνω σε ένα αυτοκίνητο.

Κάποια στιγμή, οι απεγνωσμένοι κάτοικοι ίδρυσαν μια επιτροπή με την ονομασία «Εξαρχειώτες και Φίλοι για το Λόφο του Στρέφη», ώστε να ασκούν πιέσεις στο δήμο για να ενδιαφερθεί για την περιοχή. Παρόλα αυτά, ο λόφος παραμένει σχεδόν σε πλήρη εγκατάλειψη.








 
 
Υπήρξε καταφύγιο για ερωτευμένα ζευγαράκια

Ο λόφος του Στρέφη πήρε την ονομασία του από τον ιδιοκτήτη του λατομείου που ήταν εγκατεστημένο εκεί  την δεκαετία του 1840. Μάλιστα την διετία 1924-1926 έγινε δεντροφύτευση μετατρέποντας τις εγκαταστάσεις του λατομείου σε έναν πανέμορφο πράσινο χώρο στα προάστια της τότε πόλης.

Το 1936 έγινε η πρώτη ανάπλαση του χώρου που και ο λόφος έφτασε τη σημερινή του έκταση αποκτώντας την ονομασία άλσος Πινακωτών. Η επόμενη και τελευταία ανάπλαση πραγματοποιήθηκε το 1985, όπου κατασκευάστηκε και το ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ, ενώ τοποθετήθηκαν κούνιες, πεζόδρομοι μέχρι και ένα θεατράκι.

Εκείνη την εποχή παρόλο που η Αθήνα ήταν ανοχύρωτη πόλη, είχαν δημιουργηθεί στις πλαγιές του λόφου Στρέφη και οχτώ καταφύγια για προφύλαξη από αεροπορικό βομβαρδισμό. Ο λόφος έκλεινε κατά τις έξι το απόγευμα, όμως ο φύλακας με ένα μικρό «δωράκι» έκανε τα στραβά μάτια για τα ερωτευμένα ζευγαράκια, παράνομα και μη.

Για αρκετά χρόνια η περιοχή διατηρούνταν σε καλή κατάσταση και ήταν πόλος έλξης των κατοίκων των Εξαρχείων και όχι μόνο, αφού πολλοί Αθηναίοι από διάφορες περιοχές την επισκέπτονταν τα Σαββατοκύριακα.