Παιδιά από τον πόλεμο της Ουκρανίας φιλοξενούνται στη Λήμνο

Παιδιά από την Ουκρανία που ο πόλεμος έχει σημαδέψει βαθιά τις ψυχές τους κάνουν διακοπές στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Λήμνο. Τα 350 παιδιά προέρχονται κυρίως από την Μαριούπολη και τα γύρω χωριά όπου βομβαρδίστηκαν από τους Ρώσους αφήνοντας πίσω εκατοντάδες νεκρούς, μεταξύ των οποίων μικρά παιδιά. 

Οι μικροί ήρωες φιλοξενούνται σε κατασκηνώσεις κοντά στην Μύρινα έπειτα από πρωτοβουλία του Προέδρου του Ιδρύματος Παντελή Μπούμπουρα, του Έλληνα επιχειρηματία που δραστηριοποιείται στην Οδησσό, ο οποίος ευαισθητοποιημένος από τις εικόνες που αντίκρισε όταν επισκέφθηκε τις πληγείσες περιοχές και τα παιδικά μάτια να τον κοιτούν με απόγνωση πήρε την μεγάλη απόφαση να τα φέρει στην Ελλάδα και ειδικότερα στον τόπο καταγωγής του, ώστε να απαλύνει τον πόνο τους, να ζήσουν κάτι όμορφο, που θα δώσει χαρά στις παιδικές τους ψυχές. Από τον Ιούνιο έως τον Σεπτέμβριο θα φιλοξενηθούν σε γκρουπ στο νησί 350 συνολικά παιδιά ηλικίας 6-14 ετών μαζί με εκπαιδευτικούς Έλληνες που ζούνε στην Ουκρανία. Οι μαθητές ακολουθούν συγκεκριμένο πρόγραμμα κάθε μέρα που περιλαμβάνει επίσκεψη σε αρχαιολογικούς χώρους, αγγειοπλαστική, ελληνικούς χορούς και φυσικά διδασκαλία ελληνικών. Μάλιστα πολλά από τα παιδιά διδάσκονται τα ελληνικά και στα σχολεία τους στην Ουκρανία ενώ άλλα έχουν ελληνική καταγωγή. 

«Έχουν μάθει να ξεχωρίζουν τα όπλα από το ήχο»

Συναντήσαμε στο Κοντοπούλι Λήμνου, την εκπαιδευτικό Νάντια Τσαπνί που εκπροσωπεί την Ομοσπονδία ελληνικών συλλόγων της Ουκρανίας και ξεκίνησε την διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στη Μαριούπολη. Όπως αναφέρει στο protothema.gr «το πρόγραμμα είναι πλούσιο και τα παιδιά χαίρονται πολύ. Έχουν ζήσει σκληρές καταστάσεις, έχουν χάσει δικούς τους ανθρώπους και συμμαθητές. Ο πόλεμος έχει αυτές τις συνέπειες και δεν μπορούμε να το αποφύγουμε. Τα παιδιά μένουν σε χωριά γύρω από την Μαριούπολη, στο Τσερμαλίκ, Αντρίβκα. Καμένκα, Σαρτανά, Μίρνε, Μπουγάς, Γρανίτνε. Το πιο άσχημο είναι ότι αυτά τα παιδιά έχουν μάθει πλέον να αναγνωρίζουν από τον ήχο τις βόμβες που πέφτουν, από πια όπλα είναι. Είμαστε σταθερά αγχωμένοι». 

Οι ήχοι του πολέμου είναι γνώριμοι πλέον στους μαθητές. Ακόμα και μακριά από την χώρα τους δείχνουν ιδιαίτερα φοβισμένοι. Όπως για παράδειγμα το βράδυ που η Εθνική Γυναικών πέρασε στους ημιτελικούς κάποιοι Λημνιοί έριξαν βεγγαλικά για να εκφράσουν την χαρά τους. Τα παιδιά στο άκουσμα του δυνατού ήχου έτρεξαν να κρυφτούν κάτω από τα τραπέζια. 
Ο 16χρονος Σεργκέι μένει στην πρώτη γραμμή του πολέμου στο χωριό Γρανίτσνε. Όπως αναφέρει, «τα τελευταία χρόνια η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη, ο πόλεμος καταστρέφει τα σπίτια μας, χάνουμε ανθρώπους. Ευτυχώς, το σχολείο και οι δάσκαλοι φρόντισαν να συνεχιστεί η διδασκαλία μας.Η Λήμνος, είναι πανέμορφη και οι άνθρωποι καταπληκτικοί». Αξίζει να σημειωθεί ότι ο 16χρονος μαθητής επί δυο χρόνια που βομβαρδιζόταν στο χωριό του ζούσε σε ένα υπόγειο χωρίς ρεύμα και νερό βλέποντας να χάνονται αρκετοί συμμαθητές του». Η μικρή Έλενα αναφέρει πως της αρέσουν τα ελληνικά και πολύ περισσότερο το φαγητό της Ελλάδας. «Μου αρέσει η θάλασσα, ο ήλιος και το φαγητό. Περνάμε πολύ όμορφα».

Ο κ. Θανάσης Γαλογάβρος είναι αποσπασμένος εκπαιδευτικός στο Κίεβο της Ουκρανίας τέσσερα χρόνια. Σε σχολείο που τα ελληνικά διδάσκονται ως πρώτη γλώσσα. Όπως λέει, «ο πόλεμος έχει σημαδέψει αυτά τα παιδιά. Εμείς προσπαθούμε να βοηθήσουμε και να είμαστε δίπλα τους. Έχουν ανάγκη από συμπαράσταση και χαμόγελα. Αυτό που συμβαίνει εδώ είναι το καλύτερο που θα μπορούσε να συμβεί. Βρήκαν αγάπη, ζεστασιά, χαμόγελα και καλούς ανθρώπους».  

Σπύρος Μπούμπουρας: «Θέλουμε να ξεφύγουν τα παιδιά από την σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν»

Ο Αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Μπούμπουρα, Σπύρος Μπούμπουρας, βρέθηκε από την πρώτη στιγμή δίπλα στα παιδιά του πολέμου και προσπάθησε να τα στηρίξει και να τους παρέχει ότι χρειάζονται για τις διαμονή τους στο νησί. Όπως λέει στο protothema.gr, «ο βασικός στόχος είναι τα παιδιά να ξεχαστούν για λίγο και να διαπιστώσουν ότι μπορούν ακόμα να διασκεδάσουν, να δούνε ωραία τοπία, ευχάριστα πρόσωπα. Όλο το νησί τα έχει αγκαλιάσει για να ξεφύγουν από την σκληρή καθημερινότητα που ζούνε. Σιγά σιγά η κατάσταση καλυτερεύει στην Ουκρανία αλλά πολλά από αυτά τα παιδιά είδαν τα σπίτια τους να βομβαρδίζονται, τα σχολεία τους επίσης, ακούνε πυροβολισμούς δίπλα τους. Φανταστείτε πως το προηγούμενο γκρουπ παιδιών είχε φτάσει βράδυ και πήγα να τους υποδεχτώ. Ένα παιδάκι λοιπόν ο Ντάνιελ, ο πιο μικροκαμωμένος με τον οποίο ήρθαμε πολύ κοντά έμαθα ότι σκοτώθηκε η μητέρα του μπροστά στα μάτια του. Αυτό το παιδάκι το ανέλαβα προσωπικά και θα σπουδάσει με την βοήθεια μας. Αλλά όλα τα παιδιά έχουν την δική τους ιστορία. Ο πόλεμος δεν μπορεί να ξεπεραστεί. Εμείς θέλουμε απλά να νιώσουν ασφάλεια, να ξυπνήσουν χωρίς να νιώθουν ότι κινδυνεύουν. Και μας ευχαριστούν για αυτό με υπέροχες ζωγραφιές κι ευχάριστα μηνύματα». 


Ο Αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Μπούμπουρα, Σπύρος Μπούμπουρας αγκαλιά με τα παιδιά