Με Καρυωτάκη και έναν... Σπαρτιάτη οι χρυσαυγίτες διαμαρτύρονται για τις συλλήψεις

Με ένα ποιήμα του Καρυωτάκη και τη φωτογραφία ενός Σπαρτιάτη, οι Χρυσαυγίτες διαμαρτύρονται σήμερα, μέσω της ιστοσελίδας της οργάνωσης, για τις συλλήψεις του αρχηγού τους Νίκου Μιχαλολιάκου και άλλων ηγετικών στελεχών του συνδέσμου.

Στην ιστοσελίδα της Χρυσής Αυγής αναρτήθηκε το ποίημα του Κώστα Καρυωτάκη «Στο άγαλμα της ελευθερίας που φωτίζει τον κόσμο» που παραλληλίζει το ξεπούλημα της ψυχής του με αυτό της ελευθερίας των ανθρώπων για υλικά ανταλλάγματα.

Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί πως το ποίημα του ποιητή συνοδεύεται από μια φωτογραφία ενός Σπαρτιάτη πολεμιστή.

Διαβάστε τι γράφει η Χρυσή Αυγή

«Ιερό καθήκον όλων μας λοιπόν τώρα, είναι να στηρίξουμε τους συναγωνιστές μας που διώκονται τόσο άδικα για το φρόνημά τους.

Αυτούς, που καθυβρίζονται καθημερινά, από διάφορα άτομα και ΜΜΕ, χωρίς να υπάρχει επίσημη δικαστική απόφαση για τις υποτιθέμενες εγκληματικές τους πράξεις και χωρίς κανένας από τους υβριστές να υφίσταται την παραμικρή τιμωρία. Αυτή λοιπόν είναι η δημοκρατία; Αυτή είναι η ισονομία και ισοπολιτεία; Έτσι εγγυάται ο κ. Υπουργός της Δικαιοσύνης τη δίκαιη δίκη;

Ιερό καθήκον επιτάσσει τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, να συμπαρασταθούμε στον αγώνα αυτών για τους οποίους ο Καρυωτάκης χαρακτήρισε: «...ανθρώπους που προσδέχονται τη λύπη σαν έπαθλο του αγώνος, και μοχθούνε», ώστε να πάψουνε να «...εξακολουθούν τη ζωή τους, νεκροί που η καθιέρωσις τους λείπει». Και να συνδράμουμε στην «Ανάσταση και την καθιέρωσή» τους, για να ξαναβρούμε όλοι οι Έλληνες μαζί «τα χαμένα δάση» και τους «ρημαγμένους κήπους» της λευτεριάς μας. Μιας λευτεριάς που «το υπερούσιο μέταλλό της», ασφαλώς και δεν έχει τιμή, ούτε πωλείται.

Τιμή και Δόξα στους φυλακισμένους συναγωνιστές μας.

Ενότητα, συσπείρωση και πίστη στις αρχές του Εθνικισμού.

Όσο πιο σκληρές και άδικες είναι οι διώξεις που υφίστανται, τόσο πιο μεγάλη θα είναι η οργή του λαού για τη σκευωρία. Τόσο πιο μεγάλη η νίκη των ιδεών μας και η γιγάντωση του Λαϊκού Συνδέσμου στις καρδιές των Ελλήνων».

Το ποίημα του Καρυωτάκη:

«Λευτεριά, Λευτεριά, σχίζει, δαγκάνει

τοὺς οὐρανοὺς τὸ στέμμα σου. Τὸ φῶς σου,

χωρὶς νὰ καίει, τυφλώνει τὸ λαό σου.

Πεταλοῦδες χρυσὲς οἱ Ἀμερικάνοι,

λογαριάζουν πόσα δολάρια κάνει

σήμερα τὸ ὑπερούσιο μέταλλό σου.

Λευτεριά, Λευτεριά, θὰ σ' ἀγοράσουν

ἔμποροι καὶ κονσόρτσια κι ἑβραῖοι.

Εἶναι πολλὰ τοῦ αἰῶνος μας τὰ χρέη,

πολλὲς οἱ ἁμαρτίες, ποὺ θὰ διαβάσουν

οἱ γενεές, ὅταν σὲ παρομοιάσουν

μὲ τὸ πορτραῖτο τοῦ Dorian Gray.

Λευτεριά, Λευτεριά, σὲ νοσταλγοῦνε,

μακρινὰ δάση, ρημαγμένοι κῆποι,

ὅσοι ἄνθρωποι προσδέχονται τὴ λύπη

σὰν ἔπαθλο τοῦ ἀγῶνος, καὶ μοχθοῦνε,

καὶ τὴ ζωὴ τους ἐξακολουθοῦνε,

νεκροὶ ποὺ ἡ καθιέρωσις τοὺς λείπει»