Δημήτρης Δανίκας

Ο χρόνος μετράει. Αντίστροφα. Προς το 2017. Και φτου από την αρχή. Τι έχει αλλάξει; Τα στοιχεία αντιφατικά. Διχαστικά. Η Ελλάδα εις διπλούν. Στη συσκευασία της μιας!

Ας πούμε. Τίγκα οι χιονοδρομικοί προορισμοί. Ξεχείλιζε η Αράχωβα. Και τα πέριξ αυτής. Πάνω από ενενήντα τοις εκατό η πληρότητα στα ξενοδοχεία όλης της Επικράτειας. Ασε το άλλο. Νυνχτερινά κέντρα, καφετέριες, φαγάδικα, χορευτάδικα, όλα μα όλα γεμάτα. Δεν έπεφτε καρφίτσα!

Κοντά σε όλα αυτά, τίγκα το Mall. Το ίδιο και το Golden Hall. Το ίδιο και η Ερμού. Πλημμύρίδα ανθρώπων, τσαντών, δώρων, βλεμμάτων, «ψαρεμάτων». Χαμός. Η απορία αυτονόητη. Την άκουσα από δεκάδες στόματα. Μα τι στο καλό; Αυτή είναι η Ελλάδα της κρίσης; Τι σόι κατεστραμμένοι άνθρωποι είναι αυτοί; Το θέατρο του παραλόγου!

Μη βιάζεσαι. Γιατί την ίδια στιγμή εκατοντάδες χιλιάδες οι μοναχικές, στεγνές, απελπισμένες ψυχές. Εκατοντάδες να σκαλίζουν τους σκουπιδοτενεκέδες. Χιλιάδες στα συσσίτια. Εκατομμύρια να χορεύουν με παρτενέρ τον τρόμο, την αγωνία και την ανασφάλεια!

Αυτή η αληθινή εικόνα. Μπορεί σχηματική. Ομως πραγματική. Τα στοιχεία καταλυτικά. Αναλογικά διαθέτουμε τους περισσότερους εισοδηματίες. Το ένα τέταρτο συντηρεί, με την εργασία του, τα υπόλοιπα τρία τέταρτα. Πως αποδεικνύεται αυτό; Με τα νούμερα της Στατιστικής. Αποδεικνύεται και με την απλή παρατήρηση!

Οπως, για παράδειγμα, τις τέσσερις περασμένες, ημέρες, πριν από την Πρωτοχρονιά. Εργάσιμες ημέρες. Σωστά; Σωστά. Ε λοιπόν η Κηφισίας, μεταξύ οκτώ και έντεκα το πρωί, σχεδόν άδεια. Οπως το Δεκαπενταύγουστο. Κατέβηκα μέσα σε είκοσι λεπτά. Από πόρτα σε πόρτα. Μετά τις έντεκα, και μάλιστα εκεί γύρω στη μία, το μποτιλιάρισμα ασφυκτικό!

Η κάθοδος των μυρίων. Για τον καφέ, το σουλάτσο, την παρέα, το χάζι. Ετσι να περνάει η ώρα. Θέλετε κι άλλο. Οπως το είπε και ο Τσίπρας. Με το κούρεμα των συντάξεων θα επέλθει καθίζηση της Αγοράς. Γιατί; Μα επειδή οι συντάξεις παππούδων, γιαγιάδων, μανάδων και πατεράρων, τροφοδοτούν σουβλατζίδικα, καφετέριες, κινηματογραφικές αίθουσες, κλαμπάκια. Γι αυτό!

Με απλά λόγια. Μόλις ένας στους τέσσερις οι σκληρά εργαζόμενοι συμπολίτες μας. Και ταυτόχρονα ένα μεγάλο μερίδιο των κρατικών εξόδων, καταλήγει στον εσπρέσο, τα σουβλάκια και σε όλες τις καθημερινές, καταναλωτικές μας δραστηριότητες!

Με απλά λόγια, ένα στους τέσσερις λοιμοκτονεί. Αυτή είναι η ανθρωπιστική καταστροφή. Δύο στους τέσσερις συντηρούνται από εισοδήματα και από συντάξεις και λοιπές, αδιευκρίνιστικες δραστηριότητες. Και ένας στους τέσσερις δεν έχει καταλάβει τίποτα. Από οικονομική κρίση και εθνική καταστροφή!

Η Ελλάδα χωρισμένη στα δύο και σε γεωγραφική κλίμακα. Η Ελλάδα των τουριστικών προορισμών-κυρίως η νησιωτική-περνάει καλύτερα από πριν. Οσο ο τουρισμός καλπάζει, τόσο περισσότερο money καταλήγει στο πουγκί των συμπολιτών μας. Το ερχόμενο καλοκαίρι προαναγγέλλεται χαμός. Και όσο ανεβαίνει ο τουρισμός τόσο και η φοροδιαφυγή!

Αυτός ο «διχασμός». Αυτές οι δύο εικόνες. Αυτή η Ελλάδα της κρίσης. Σε όλα τα μέτωπα. Σε όλες τις δραστηριότητες, παντού κυριαρχεί η στρέβλωση, η ανομοιογένεια, η παραμόρφωση, η «σχιζοφρένεια»!

Επομένως η κρίση, η καταστροφή, ο τυφώνας, το τσουνάμι βάρεσαν ανελέητα τους αθώους, τους νομοταγείς, τους «κανονικούς», τους απλούς, τους σκληρά εργαζόμενους. Δηλαδή τους Ελληνες του μόχθου, της εργασίας και της δημιουργίας. Οπως συμβαίνει και στα αμερικανικά Γουέστερν. Οι ήρωες πεθαίνουν νέοι!