Σπύρος Γκουτζάνης

Κατ αρχήν είναι αστεία η προσπάθεια των μνημονιακών να υποστηρίξουν ότι η διενέργεια δημοψηφίσματος είναι “πραξικοπηματική ενέργεια”.

Το πρώτο και το δεύτερο μνημόνιο, καθόρισαν την πορεία της οικονομίας και την ζωή της ελληνική κοινωνίας για μία πενταετία. Τα μέτρα που εκβιάζουν τώρα οι δανειστές και το πακέτο που θα ακολουθήσει θα διαμορφώσουν την ζωή των πολιτών, τις συνθήκες εργασίας τους, το επίπεδο της ζωής τους, το μέγεθος της εθνικής υποτέλειας για πολλά ακόμη χρόνια. Μπορεί κανείς να έχει οποιαδήποτε πολιτική άποψη και να αναπτύξει οποιοδήποτες επιχείρημα, “ότι η κυβέρνηση κάνει λάθος”, ότι “δειλιάζει μπροστά στις ευθύνες της”, κλπ. Ωστόσο θα πρέπει να είναι υποκριτής ή ανόητος ένας πολιτικός για να λέει ότι η κορυφαία και αδιαμεσολάβητη έκφραση της βούλησης ενός λαού που είναι το δημοψήφισμα δεν συνιστά το απαύγασμα της δημοκρατίας.

Οι περισσότεροι βουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού δεν διακρίνονται για την πολιτική τους ευφυία και γι αυτό λένε ασυναρτησίες στα τηλεπαράθυρα. Οι ηγεσίες τους όμως γιατί προσπαθούν με κάθε τρόπο να σαμποτάρουν την έκφραση της βούλησης του ελληνικού λαού; Η απάντηση είναι ότι πέρα από το ότι δεν διακρίνονται για την δημοκρατικότητά τους, προφανώς γιατί φοβούνται το αποτέλεσμα.

Το πραγματικό ερώτημα του δημοψηφίσματος είναι “ναι” ή “όχι” στην πρόταση των δανειστών και στη νεοφιλελεύθερη πολιτική που επιβάλλει. Η τρόικα και οι ευρωπαικές κυβερνήσεις που καθοδηγεί η Γερμανία -με τον γνωστό δημοκρατικό χαρακτήρα που αιματοκύλισε δύο φορές τον κόσμο- αύξησαν υπερβολικά τις απαιτήσεις τους. Υπέθεσαν ότι υπό το βάρος των συνθηκών ο Αλέξης Τσίπρας θα υποκύψει όπως έκανε και ο  Σαμαράς, ο Βενιζέλος και ο Παπανδρέου πριν από αυτόν. Ακολούθως ότι θα αναγκαστεί να ακολουθήσει την ίδια πολιτική εξοβελίζοντας από το κόμμα του την αριστερή πτέρυγα και συνάπτοντας συμμαχία με τους γνωστούς πελάτες τους και με τον νέο, Σταύρο Θεοδωράκη. Μόνο που ο Τσίπρας και το κόμμα του έδειξαν ότι δεν είναι πρόθυμοι να επαναλάβουν την αποτυχημένη πολιτική των προκατόχων τους. Ο κ. Τσίπρας στην πραγματικότητα έκανε αυτό που απειλούσαν αλλά δεν τόλμησαν ο Παπανδρέου και ο Σαμαράς.

Το δημοψήφισμα θα αναδιαρθρώσει το πολιτικό σύστημα. Εάν οι Έλληνες πολίτες αποφασίσουν “όχι” στην λιτότητα των μνημονίων τότε τα πολιτικά κόμματα που τα εκφράζουν, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι θα διαλυθούν. Αυτό εξηγεί και την οξύμωρη επιχειρηματολογία τους κατά του δημοψηφίσματος. Εάν πάλι κερδίσει το “ναι στα μέτρα των δανειστών”, κάτι που δεν αποκλείεται, υπό την πίεση που ασκείται και τον φόβο που καλλιεργείται στους πολίετες, τότε το πρόβλημα θα το έχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να πάει σε εκλογές τις οποίες πιθανότατα θα χάσει.

Το δημοψήφισμα όμως παράγει αποτελέσματα και εκτός χώρας και δημιουργεί ρωγμές στην γερμανική κυριαρχία στην Ευρώπη. Ο ψυχικός δεσμός της Ευρωπαικής Ένωσης με μία τουλάχιστον χώρα μέλος της έχει διαρραγεί ανεπανόρθωτα. Η ιταμή συμπεριφορά του ιερατείου της όμως προκαλεί αποτροπιασμό και σε πολίτες όλων των χωρών, ξεγυμνώνει την γερμανική Ευρώπη και ααποδομεί όλο το ιδεολογικό οπλοστάσιο περί δημοκρατίας, αλληλεγγύης, ισότητας, δικαιωμάτων κλπ. Είναι βέβαιο ότι την Ευρώπη των αγορών και της γερμανικής ισχύος κανείς δεν την αγαπά και ο φόβος δεν είναι αρκετός σαν συγκολητική ουσία μακροπρόθεσμα. Οι Γερμανοί που οδήγησαν τα πράγματα σε αδιέξοδο λόγω της αλαζονείας τους το πιθανότερο είναι ότι θα συνεχίσουν την καταστροφική τους πολιτική, την οποία πιθανότατα θα πληρώσουμε πρώτοι εμείς. Εκτός αν κάποιος πιο ισχυρός τους σταματήσει...