Δημήτρης Δανίκας

Ο Αλέξης ελπίζει. Η Μέρκελ σιωπώ με σημασία. Ο Γιουνγκέρ βλέπει φως στην άκρη του τούνελ. Ο Σόιμπλε εξακολουθεί να στοιχηματίζει σε αδιέξοδο και χρεοκοπία. Πάρτε το euro και δρόμο!

Τι συμβαίνει; Απλό. Δεν θέλει πολύ μυαλό. Συμβαίνουν και τα δύο. Στο Λεξικό Ψυχιατρικής και Σημειολογίας το λένε «αμφιθυμία» και «αμφισημία». Στο λεξικό της ερωτικής πράξης το λένε Bi sexual!

Δηλαδή το στρατόπεδο των Ευρωπαίων εταίρων χωρισμένο στα δύο!

Οι τεχνοκράτες, με επικεφαλής Βόφγκανγκ Σόιμπλε, πιστεύουν ακραδάντως ότι η Ψωροκώσταινα δεν έχει καμία σχέση με ευρωζώνη. Οτι τα νούμερα δεν βγαίνουν. Οτι οι μηχανισμοί είναι ξεχαρβαλωμένοι. Οτι οι Ελληνες δεν ξέρουν τι θέλουν. Οτι άλλα λέει ο ένας άλλα ο άλλος, Οτι δεν τηρούν τις υποσχέσεις τους και δεν τιμούν τις υπογραφές τους. Ολοι. Από τον Παπανδρέου junior μέχρι τον Σαμαρά. Οτι οι Ελληνες δεν θέλουν ν αλλάξουν. Οτι οι μεταρρυθμίσεις δεν προχωράνε. Και ότι η Ελλάδα πρέπει να τιμωρηθεί προς παραδειγματισμό όλων των άλλων «άτακτων» του Νότου

Οι τεχνοκράτες λοιπόν, με σχέδιο εξόδου της Ελλάδας. Κάπου εδώ ο Σόιμπλε συμφωνεί με τον Λαφαζάνη. Από διαφορετικούς δρόμους. Ευρωζώνη και Ελλάδα δύο πράγματα εντελώς ασύμβατα.Η σχέση δεν «κουμπώνει»!

Θα πληρώσουμε, λένε, την αναχώρησή της χώραςαπό την Ευρωζώνη. Το διαζύγιο ήπιο. Φιλικό. Συναινετικό. Θα πληρώσουμε με euro ακόμα και τα οδοιπορικά εξόδου. Ετσι θα προφυλάξουμε την ευρωζώνη. Ετσι το διαζύγιο θα προκαλέσει μικρή αναταραχή. Ετσι θα αφομοιώσουμε τους κραδασμούς. Αντε να τελειώνουμε μ αυτούς τους ρεμπεσκέδες!

Ομως οι πολιτικοί έχουν εντελώς διαφορετική γνώμη. Προσωρινά. Με πρώτους τους αμερικανούς. Αλλά και τον Ζαν Κλοντ Γιουνγκέρ. Ισως και την Μέρκελ. Που φοβούνται. Δύο πράγματα. Οτι μια έξοδος θα στοιχήσει, ιδεολογικά, στην ευρωζώνη. Θα την τραυματίσει. Και ότι πολύ πιθανό να δημιουργηθεί ντόμινο. Και έτσι η Δυτική Οικονομία να αφυπνίσει Κραχ. Μεγαλύτερης ισχύος, έντασης και διάρκειας. Από εκείνο το κραχ του 2008!

Οι πολιτικοί λοιπόν επιθυμούν να αγοράσουν χρόνο. Πληρώνοντας μερικά δισεκατομμύρια στον κορβανά της Ψωροκώσταινας. Ωστε να κερδίσουν χρόνο. Ωστε να οχυρώσουν την οικονομία τους καλύτερα. Ωστε προσωρινά να μην ξηλωθεί το ευρωπαικό «πουλόβερ». Και ώστε να μην ενθαρρύνουν περισσότερο τον ευρωσκεπτικισμό!

Κατά βάθος οι πολικοί της Ευρώπης-ίσως και των ΗΠΑ-εκτιμούν ότι αυτή η σχέση με την Ελλάδα έχει ημερομηνία λήξεως. Πότε; Θα δούμε σου λένε. Ασε να περάσει τώρα η μπόρα. Και βλέπουμε!

Η Ελληνική κυβέρνηση επιθυμεί κι αυτή να αγοράσει χρόνο. Με τα δανεικά της Ευρωζώνης. Ν αγοράσει χρόνο ο Τσίπρας. Μπας και εφορμήσει εναντίον φροδιαφυγής. Μπας και με κάποιο τρόπο ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς του με τους «αμετανοήτους αριστερούς». Μπας και στο τέλος κυριαρχήσουν οι μεταρρυθμιστές του ΣΥΡΙΖΑ!

Και η Ελληνική κοινωνία επιθυμεί δύο πράγματα μαζί. Να μείνουμε στο euro πάση θυσία. Να μείνουμε όμως με την ίδια λογική. Με τα ίδια μυαλά. Με την ίδια ακινησία. Οπως με Ανδρέα Παπανδρέου. Οπως με Κώστα Σημίτη. Οπως με Κώστα Καραμανλή junior. Κάπου εδώ ο αδιόρθωτος Ελληνάρας καταλήγει πανίσχυρο επιχείρημα του Σόιμπλε. Να σου λέει. Αντί για την ομελέτα να σπάσουν αβγά, αυτοί εντός, εκτός και επί τα ίδια κλούβια αβγά!