Πίτερ Αρνέτ: Ο πολεμικός ανταποκριτής που μίλησε με Σαντάμ, Μπιν Λάντεν και κολύμπησε με το χειρόγραφό στα δόντια

Ακόμη και έπειτα από σχεδόν 35 χρόνια, η εικόνα του Πίτερ Αρνέτ από την Βαγδάτη την ώρα των αμερικανικών βομβαρδισμών μένει ανεξίτηλη. Την ώρα που σχεδόν όλοι οι δυτικοί δημοσιογράφοι είχαν εγκαταλείψει την πρωτεύουσα του Ιράκ, ο Αρνέτ μετέδιδε τις εξωπραγματικές εικόνες από το δωμάτιο του ξενοδοχείου του. 

Ήταν η εικόνα ενός πολύπειρου πολεμικού ανταποκριτή που βρέθηκε -για άλλη μια φορά στην μακρά καριέρα του- εκεί όπου γεννιέται η είδηση. Ακόμη και αυτό σήμαινε ότι θα μπορούσε να το πληρώσει με τη ζωή του.

Μέσα σε σχεδόν 45 χρόνια είχε καλύψει πάνω από 17 πολέμους στην Ασία, τη Μέση Ανατολή, την Ευρώπη και τη Νότια Αμερική.

Στον πρώτο του πόλεμο, στο Λάος το 1960 είχε διασχίσει τον ποταμό Μεκόνγκ για να βρεθεί στην Ταϊλάνδη και από εκεί να τηλεγραφήσει το άρθρο του, που κυριολεκτικά κρατούσε στα δόντια όσο κολυμπούσε.

Ο Αρνέτ είχε φτάσει στο Βιετνάμ το 1962 έπειτα από μια σύντομη θητεία στο γραφείο του Associated Press στην Ινδονησία. Το ρεπορτάζ του για τα χάλια της οικονομίας της χώρας εξόργισε το καθεστώς και τον έδιωξε.

Μετατέθηκε στη Σαϊγκόν όπου έμαθε μερικούς κανόνες επιβίωσης για τις πολεμικές ζώνες: μην στέκεσαι κοντά σε ιατρικό προσωπικό ή σε ασυρματιστές γιατί είναι οι πρώτοι στόχοι και, αν ακούσεις πυροβολισμούς, μην κοιτάς ποιος τους έριξε γιατί θα είσαι το επόμενο θύμα.

Στο Βιετνάμ παρέμεινε από το 1962 μέχρι το τέλος του, το 1975, ακολουθώντας στρατιωτικές μονάδες κατά τις αποστολές τους. Βραβεύτηκε το 1966 με Πούλιτζερ για την κάλυψη του πολέμου για το Associated Press.

Ο Αρνέτ μιλούσε για τη σκληρή πραγματικότητα του πολέμου -ενίοτε μάλιστα τη φωτογράφιζε για το πρακτορείο του.

Πολλά χρόνια αργότερα έλεγε ότι είχε δει έναν αξιωματικό να πέφτει νεκρός μπροστά στα πόδια του την ώρα που έκαναν μια στάση για να συμβουλευτούν ένα χάρτη. «Άκουσα τέσσερις δυνατούς κρότους καθώς οι σφαίρες τρύπησαν τον χάρτη και το στήθος του, ελάχιστα εκατοστά από το πρόσωπό μου» θυμόταν.

Στην νεκρολογία του για τον αντισυνταγματάρχη Αϊστερ, το θύμα του ελεύθερου σκοπευτή των Βιετκόνγκ, έγραφε ότι «ήταν ένας γιος στρατηγού που πέθανε σαν να ήταν τυφεκιοφόρος».

Πριν φύγει με την πτώση της Σαϊγκόν το 1975, του ζήτησαν να καταστρέψει τα χαρτιά του γραφείου του πρακτορείου. Αποφάσισε όμως να τα διατηρήσει (τα ταχυδρόμησε στο σπίτι του) γιατί αντιλήφθηκε την ιστορική τους αξία.

Το 1981 άφησε το Associated Press για το νεοσύστατο τότε CNN. Για το αμερικανικό δίκτυο εξασφάλισε αποκλειστικές -αλλά και αμφιλεγόμενες- συνεντεύξεις με τον Σαντάμ Χουσεΐν και το 1997 από τον μελλοντικό εγκέφαλο της τρομοκρατικής επίθεσης την 11η Σεπτεμβρίου Οσάμα Μπιν Λάντεν. Ήταν ο πρώτος Δυτικός δημοσιογράφος που το κατάφερε.

«Θεού θέλοντος, θα τα δείτε και θα τα ακούσετε στα μέσα ενημέρωσης», είχε πει ο Μπιν Λάντεν στον Αρνέτ όταν ερωτήθηκε για τα σχέδιά του.

Στο ευρύ κοινό έγινε γνωστός το 1991 κατά τη διάρκεια του πρώτου Πολέμου του Κόλπου στο Ιράκ. Και από εκεί μετέδιδε την ίδια εικόνα: «Έγινε μια έκρηξη δίπλα μου, θα την ακούσατε», έλεγε στο τηλεοπτικό κοινό. Οι ανταποκρίσεις του «γέννησαν» και τον μύθο CNN, ως του καναλιού που καλύπτει ζωντανά όλα τα μεγάλα γεγονότα στον κόσμο μας.

Παραιτήθηκε από το δίκτυο το 1999, λίγους μήνες μετά την απόσυρση μιας έρευνας που δεν είχε ετοιμάσει ο ίδιος, αλλά είχε εκφωνήσει, η οποία ισχυριζόταν ότι είχε χρησιμοποιηθεί το θανατηφόρο αέριο σαρίν εναντίον Αμερικανών στρατιωτών που είχαν λιποτακτήσει στο Λάος το 1970.

Το 2003, όταν κάλυπτε τον δεύτερο πόλεμο του Κόλπου για το NBC και το National Geographic, απολύθηκε επειδή παραχώρησε συνέντευξη στην ιρακινή κρατική τηλεόραση, κατά τη διάρκεια της οποίας επέκρινε τη στρατηγική του αμερικανικού στρατού. Οι δηλώσεις του καταγγέλθηκαν στη χώρα του ως αντιαμερικανικές.

«Μεταδίδω την αλήθεια όσων συμβαίνουν εδώ στη Βαγδάτη και δεν θα απολογηθώ γι' αυτό», είχε γράψει στην Daily Mirror που τον προσέλαβε λίγες ώρες μετά την απόλυσή του. Τότε είχε συνεργαστεί και με την ΕΡΤ, μεταδίδοντας από τη Βαγδάτη.

Αποχώρησε από τη δημοσιογραφία λίγο αργότερα και το 2007 δέχτηκε τη θέση καθηγητή δημοσιογραφίας στο Πανεπιστήμιο Σαντού της Κίνας. Τα επόμενα χρόνια δημοσίευσε βιβλίο με τα απομνημονεύματά του.

Ο Αρνέτ έφυγε από τη ζωή χθες Τετάρτη σε ηλικία 91 ετών, έπειτα από μάχη με τον καρκίνο του προστάτη. Είχε γεννηθεί στη Νέα Ζηλανδία και αργότερα πολιτογραφήθηκε Αμερικανός.

Πριν από 20 χρόνια είχε περιγράψει την πρώτη του ημέρα σε εφημερίδα: «Πραγματικά, καλά καλά δεν ήξερα πού θα με οδηγούσε η ζωή μου, αλλά θυμάμαι εκείνη την πρώτη μέρα που μπήκα στο γραφείο της εφημερίδας ως υπάλληλος και βρήκα το γραφειάκι μου, και -ξέρετε- ένιωσα μια απίστευτα ευχάριστη αίσθηση ότι είχα βρει τη θέση μου».