Ελισάβετ Κατσαμάκη: Η πρώτη Ελληνίδα παρουσιάστρια του «World Top Model»

Τέσσερα χρόνια μετά δούλευε νυχθημερόν στο λονδρέζικο City ως investment banker. Δεν είχε ζωή. Και αποφάσισε να ταξιδέψει τον κόσμο δουλεύοντας ως μοντέλο. Στα 32 της αλλάζει εκ νέου τη ζωή της.

«Σπούδασα στο St Andrews στη Σκωτία. Εκανα Οικονομικά και αποφοίτησα με άριστα. Στην εφηβεία μου πέρα από τα μαθήματα δεν είχα ζωή. Επρεπε να βγάλω έναν συγκεκριμένο γενικό βαθμό για να γίνω δεκτή στο καλύτερο πανεπιστήμιο. Φυσικά έχω μυωπία. Μόλις πήρα το πτυχίο πήγα στο Λονδίνο και δούλευα στο City, στο investment banking, και καθημερινά έκανα αναλύσεις για συγχωνεύσεις εταιρειών. Δεν έχεις ζωή με τα ωράρια που δουλεύουν στο City. Και βασικά εμένα δεν μου άρεσε αυτό. Δεν μου άρεσε μια δουλειά που όλη την ημέρα έβλεπα μόνο αριθμούς. Δεν είχε να μου προσφέρει κάτι πέρα από χρήματα. Εφτασα 21 ετών και είπα ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο αυτό. Γύρισα στην Ελλάδα έχοντας στο μυαλό μου ότι θα πάρω gap year, δηλαδή έναν χρόνο off για να ξεκουραστώ, να ζήσω και να σκεφτώ το μέλλον μου. Αλλιώς είχα φανταστεί τη ζωή μου κι αλλιώς τα βρήκα στο Λονδίνο. Εφτιαξα τη βαλίτσα μου ένα βράδυ κι έφυγα - τόσο απλά. Στην Αθήνα ξεκίνησα μεταπτυχιακό στη Διεθνή Πολιτική Οικονομία στο Πάντειο. Το μόντελινγκ το ξεκίνησα για πλάκα. Ηθελα μια δουλειά με ευέλικτα ωράρια ώστε να μπορώ να παρακολουθώ τα μαθήματα στη σχολή. Πήγα στο ACE. Μου είπαν ότι δεν μπορώ να γίνω μοντέλο. Απόρριψη. Κι όταν τους πήγα τα εξώφυλλα που έκανα μετά, η απόκρισή τους ήταν “πρέπει να είσαι πολύ τυχερή”. Ετσι είναι ο χώρος στην Ελλάδα. Περισσότερο αγένεια παρά επαγγελματισμός. Στην πρώτη φωτογράφηση που έκανα έγινα εξώφυλλο στο “Foto Hits”».

Το modeling

«Θαύμαζα τη Ζυγούλη. Και έστειλα το βιογραφικό μου σε όλα τα πρακτορεία που εκπροσωπούσαν την Κάτια Ζυγούλη. Πήρα απάντηση από ένα πρακτορείο μοντέλων στο Μόναχο και πήγα για τεστ. Να δουν αν τους κάνω. Με έστειλαν να κάνω φωτογράφηση μαζί με δικό τους επαγγελματία φωτογράφο με κόνσεπτ να ντυθώ η πρώτη γυναίκα πιλότος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Δεν ήξερα καν τι αποτέλεσμα θα είχε. Τρεις μήνες μετά οι υπεύθυνοι του φωτογραφικού περιοδικού “Foto Hits” διάλεξαν τη δική μου φωτογραφία για ένα αφιέρωμα του περιοδικού στον φωτογράφο. Δεν είχα ποτέ μεγάλες προσδοκίες. “Δεν πέτυχα, δεν πειράζει”. Αυτό έλεγα τότε. Αυτή τη φωτογραφία την είδε Γερμανός φωτογράφος που εργαζόταν τότε στο “Next Top Model Germany”. Εψαχνε ένα κορίτσι με σκούρα μαλλιά και λευκό δέρμα. Με είδε κι έτσι βρέθηκα να συμμετέχω σε καμπάνια της Swatch. Ηταν η πρώτη πληρωμένη δουλειά. Επιτέλους από τη φάση “δεν έχω ζήσει τίποτα” βρέθηκα να ταξιδεύω στον κόσμο. Πήγα στο Μιλάνο. Το πρακτορείο με έστειλε στο Μόντε Κάρλο να κάνω την καμπάνια εταιρείας πολυτελών εσωρούχων, των Paladini. O Μπρούνο Παουλέτα, ο μάνατζερ της Μπιάνκα Μπάλτι και της Κάρλα Μπρούνι, έγινε και δικός μου και μου έφτιαξε την καριέρα. Δεν έκανα πασαρέλες και Εβδομάδες Μόδας. Δεν μου έμπαιναν τα ρούχα. Ηθελαν κορίτσια που φορούσαν 00, ήταν η εποχή των double zero.

Είχα ήδη χάσει πολλά κιλά, αλλά επέμεναν ότι έπρεπε να πέσω κάτω από τα 55. Δεν συμφωνούσα. Είναι καχεκτικά κάποια κορίτσια. Εχω χάσει μεγάλη δουλειά με Dolce & Gabbana εξαιτίας δύο παραπάνω πόντων στην περιφέρεια. Για έναν ή δύο πόντους μπορείς να χάσεις την καριέρα σου. Ναι, πρέπει να έχεις γερά νεύρα. Ακούς συνέχεια “αν δεν τα χάσεις, μήπως να γυρίσεις στη χώρα σου;”. Ετσι είναι οι διεθνείς αγορές - είτε υπακούς, είτε φεύγεις. Τα πράγματα στο Παρίσι, στο Μιλάνο, στη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο δεν είναι μόνο πάρτυ και φωτογραφήσεις. Τα πρακτορεία σε στέλνουν στην Τουρκία, στην Αυστρία, στη Γερμανία κι εσύ πηγαίνεις χωρίς να ξέρεις τι θα γίνει, αν τελικά σε επιλέξουν για δουλειά σε καμπάνια και καταλόγους. Αν δουλεύεις εκεί που σε στέλνουν, εννοείται ότι θα πληρώσεις από την τσέπη σου τη διαμονή και το εισιτήριο. Το χρυσοπληρώνεις. Γιατί έκανα αυτή τη δουλειά; Ηταν μια περιπέτεια. Και με έβγαζε κάπου. Πληρωνόμουν. Σε σύγκριση με μια απλή δουλειά στην Ελλάδα δεν το συζητώ καν ότι έβγαζα περισσότερα. Κάποια στιγμή θέλησα να αφήσω το Μιλάνο για το Παρίσι. Στα 28. Ο μάνατζέρ μου με απέτρεψε. “Είσαι μεγάλη, τι θα καταφέρεις στην πιο δύσκολη αγορά του κόσμου;”, μου έλεγε. Δεν τους αρέσουν οι μεσογειακές κοπέλες. Στο Παρίσι πηγαίνεις μόνο για το πρεστίζ γιατί ουσιαστικά το πρακτορείο σού κρατά 70% από την αμοιβή σου. Τέσσερα χρόνια πέρασαν μέχρι να με δεχτεί κάποιο. Ηθελα όμως να ζήσω στο Παρίσι. Μου είπαν ότι τρεις μήνες σίγουρα θα ψάχνω για δουλειά και καλό θα ήταν να έχω χρήματα. Ευτυχώς δούλευα σε Γερμανία και Ιταλία. Πέτυχα γιατί είχα μια τυπική επαγγελματική συμπεριφορά. Οι Ελληνίδες έχουν τη φήμη ότι είναι κακομαθημένες. Μόνη μου πήγαινα και χτύπαγα τις πόρτες. Και κατάφερα να έχω τέσσερα πρακτορεία. Χωρίς μάνατζερ. Η τελευταία μου δουλειά ήταν σε in house κατάλογο στον oίκο Dior. Καθόλου άσχημα».

Μια νέα σελίδα

«Εφτασα 31 και κουράστηκα απ’ αυτή τη ζωή. Για προσωπική ζωή δεν το συζητώ. Ημουν συνέχεια με μια βαλίτσα στο χέρι. Τρελοί ρυθμοί. Το έζησα για οκτώ χρόνια. Δεν ήθελα άλλο. Εκανα τη δική μου luxury real estate εταιρεία. Είμαι διευθύντρια και ασχολούμαι αποκλειστικά με αγοροπωλησίες της τάξης του ενός εκατομμυρίου και άνω. PMK Exclusive Properties λέγεται με έδρα το Λονδίνο. Πριν από λίγες ημέρες έγινα η πρώτη Ελληνίδα παρουσιάστρια του “World Top Model” στη Ρώμη. Ηξερα το πρακτορείο Major που το διοργάνωσε. Είναι ένα από τα δέκα καλύτερα στην Ευρώπη. Είναι καλλιστεία καθαρά για μοντέλα. Συμμετέχουν επαγγελματίες από όλες τις χώρες. Ο ιδιοκτήτης του Major δημιουργεί καριέρες σε ηθοποιούς και τηλεπερσόνες. Το κορίτσι κερδίζει εισιτήριο για πρακτορεία σε Παρίσι, Μόναχο, Μαϊάμι, Μιλάνο, Νέα Υόρκη. Μου είπαν αν θέλω να πάρω τα δικαιώματα και να το διοργανώσω στην Ελλάδα. Θέλω να βοηθήσω τις κοπέλες στην Ελλάδα να κάνουν διεθνή καριέρα. Πρέπει να βρω σπόνσορες. Τώρα θέλω να φτιάξω τη δική μου επιχείρηση. Δεν περιμένω καμία ευκαιρία, τις δημιουργώ μόνη μου. Τώρα αισθάνομαι ότι ξεκινώ από την αρχή τη ζωή μου».