Ροντρίγκο Κρουζ Σάντος: Από τη Βραζιλία με αγάπη

Η πόλη Σαλβαντόρ Ντε Μπαΐα είναι η «μαγική πόλη» των Βραζιλιάνων, η «πύλη προς την ευτυχία». Είναι η «Cidade de Sao Salvador de Bahia de Todos os Santos», όπως μου λέει με την προφορά της χώρας του ο Ροντρίγκο, που σημαίνει «πόλη του Αγίου Σωτήρα στον κόλπο των Αγίων Πάντων»!

Μου τα περιγράφει όλα προσθέτοντας το εξωτικό, πολύχρωμο και κάπως πορτογαλικό ντεκόρ που έχει κρατήσει εξιδανικευμένα στο μυαλό του για την πόλη όπου γεννήθηκε. Νοσταλγεί την παραλία της Ιταπούα, ένα τοπικό φαγητό, το ασαράγε, θυμάται τη διασημότερη μαγείρισσα της περιοχής, τη Σίρα, που ο πάγκος της έγραφε «Acaraje da Cira», το νησάκι Ilha de Frades, τα μικροσκοπικά σπίτια και τα γελαστά παιδάκια που έτρεχαν ξυπόλητα στην άσφαλτο, την εκκλησία Μπονφίμ όπου έπαιζε μικρός στο προαύλιό της.

Σχεδόν συγκινείται με όλα αυτά. «Η πόλη μου φημίζεται για την εξωστρέφεια των κατοίκων της. Για την καλοσύνη και την αθωότητά τους. Και φυσικά για τον μεγάλο ερωτισμό τους. Ετσι έμαθα να λειτουργώ κι εγώ από παιδί. Ποτέ δεν είχα, για παράδειγμα, δεύτερες σκέψεις όταν ξεκινούσα κάτι ή όταν γνώριζα πρώτη φορά μια κοπέλα. Αν ήταν να ερωτευτώ, μου συνέβαινε αμέσως και κεραυνοβόλα. Επεφτα με τα μούτρα. Και πάντοτε με μεγάλο πάθος! Δεν είναι τυχαίο που τα παράτησα όλα και ήρθα στην Ελλάδα επειδή ερωτεύτηκα πολύ μια γυναίκα, την Ειρήνη, χωρίς να ξέρω ούτε μια λέξη ελληνικά», αναφέρει.

Ο γάμος με την Ειρήνη Χειρδάρη

Του θυμίζω τα κείμενα που έγραφε κάποτε για εκείνον, κάθε βδομάδα, στη «LifO» η δημοσιογράφος-sex editor και συνεργάτιδα πια στην εκπομπή της Ελένης Μενεγάκη στον ALPHA, Ειρήνη Χειρδάρη. Για εκείνο τον «υπέροχο Βραζιλιάνο», τον Βραζιλιάνο της, με τον οποίο κυκλοφορούσε στην Αθήνα «και τον ποθούσαν κορίτσια και αγόρια». Τις περιγραφές της για το πόσο ελκυστικός ήταν στα 18 του χρόνια, «πόσο ερωτεύσιμος και αρρενωπός». Του τα αναφέρω και είναι σαν να τα ακούει πρώτη φορά αφού με κοιτάζει έκπληκτος.

«Ο Βραζιλιάνος μου», έγραφε τότε η sex editor, «είναι Λατίνος και πάρα πολύ παθιασμένος εραστής, ένας άντρας που θέλουν όλοι!». «Μπορεί να ήταν και λίγο υπερβολικά όλα αυτά», μου εξηγεί ο Ροντρίγκο και διευκρινίζει: «Δεν σου κρύβω, όμως, ότι μόνο με το πάθος λειτουργώ. Και όποτε ερωτεύομαι δεν βλέπω μπροστά μου. Ναι, μπορεί να είχαμε κάποια χρόνια διαφορά με την Ειρήνη, αλλά αυτό δεν με ένοιαζε! Με είχε κερδίσει ο χαρακτήρας της, το κοφτερό μυαλό της, το πόσο μεγάλη χημεία είχαμε σε όλα. Γι’ αυτό άλλωστε και δεν χωρίσαμε άσχημα. Στα 18 μου κάναμε πολιτικό γάμο και ζήσαμε τρία χρόνια παντρεμένοι. Μέχρι σήμερα παραμένουμε οικογένεια».



Πίνει μια γουλιά νερό, αφού ως γνωστόν αποφεύγει το αλκοόλ, δεν καπνίζει, δεν παίρνει ναρκωτικά, και συνεχίζει: «Κοίτα, επειδή είμαι άνθρωπος των συναισθημάτων, θα έκανα οτιδήποτε για ένα μεγάλο πάθος αν καταλάβαινα ότι το αξίζει ο άνθρωπος που έχω δίπλα μου. Ζούμε μόνο μια ζωή και το πιο σημαντικό σ’ αυτήν είναι ο έρωτας».

Με τον Ροντρίγκο είχαμε συναντηθεί στο Γκάζι, λίγο πριν ξεκινήσει η βραδιά του στο κλαμπ «Yolo» όπου εργάζεται ως VIP manager, ενώ μου λέει ότι ανυπομονεί για το ταξίδι που θα κάνει την επόμενη εβδομάδα στη Γερμανία για κάτι δουλειές που αφορούν στο μόντελινγκ, με αφορμή τις φωτογραφίες του Γιάννη Σβίγγου για τη νέα συλλογή ρούχων Cooligan. «Αυτό το παιχνίδι με τη μόδα μου αρέσει πολύ», μου εξηγεί και συνεχίζει:

«Θυμάμαι πως τον πρώτο καιρό που είχα έρθει στην Ελλάδα και κυκλοφορούσα στους δρόμους με κοιτούσαν περίεργα. Και οι γυναίκες και οι άντρες. Αναρωτιόμουν “τι γίνεται εδώ;”. Νόμιζα ότι με κάρφωναν με τα μάτια τους επειδή το χρώμα μου ήταν κάπως διαφορετικό, λίγο πιο μαυριδερό. Κάποιοι φίλοι με έπεισαν πως είχα αυτό το κάτι διαφορετικό στην εμφάνιση και πως θα έπρεπε να το εκμεταλλευτώ. Ετσι ασχολήθηκα τελικά με τις φωτογραφήσεις και τη μόδα».


Με τις φωτογραφίες του Γιάννη Σβίγγου για τη νέα συλλογή ρούχων Cooligan στο portfolio του, ο Ροντρίγκο ετοιμάζεται να σαρώσει και τη Γερμανία



Το ξεχωριστό DNA του Ροντρίγκο ίσως να οφείλεται και στην κάπως «περίεργη», ιδιόμορφη καταγωγή του: η μητέρα του έχει ένα μείγμα από Ινδιάνους, Βραζιλιάνους και έγχρωμους, ο πατέρας του είναι καθαρόαιμος Ιταλός αλλά γεννήθηκε στη Βραζιλία, η γιαγιά του είναι από τη Βενετία και ο παππούς του από τη Νάπολη. «Δεν ξέρω τελικά σε ποια φυλή έχω μοιάσει εγώ», μου λέει και γελάει αυθόρμητα. Μου μιλάει για την οικογένειά του, τις μεγάλες δυσκολίες που πέρασε. Τα θυμάται και συγκινείται ξανά: «Η μητέρα μου, η Ζασίρα, δουλεύει ως μαγείρισσα και ο πατέρας μου έχει ένα μαγαζί με ανταλλακτικά αυτοκινήτων, αλλά δεν υπήρξαμε ποτέ όλοι μαζί σαν οικογένεια αφού οι δυο τους δεν παντρεύτηκαν ποτέ. Εζησαν απλά για κάποιο διάστημα έναν πολύ μεγάλο και παθιασμένο έρωτα από τον οποίο προέκυψα εγώ. Ουσιαστικά μεγάλωσα μαζί με τη μητέρα μου και τη γιαγιά μου.

Ζήσαμε πάρα πολύ φτωχικά και επειδή η μητέρα μου φοβόταν μήπως κάνω κακές παρέες, προτιμούσε να μένω σπίτι παρά να βγαίνω έξω. Ετσι κι εγώ ξεκίνησα να ζωγραφίζω, κάτι που μου αρέσει να κάνω μέχρι σήμερα αφού τα κόμικς είναι μία από τις μεγάλες μου αγάπες, ενώ λατρεύω τη μουσική».



Από τα 12 του ξεκίνησε να δουλεύει καθημερινά, όπως άλλωστε κάνουν πολλά παιδιά στη Βραζιλία. Στην αρχή εργαζόταν ως  βοηθός σε κάποιο μαγαζί που φτιάχνουν σιδερένιες πόρτες. «Μετά ξεκίνησα να δουλεύω σε ένα καφέ, έπειτα σε μπαρ, σε κάποιο τουριστικό μέρος της Βραζιλίας, το Πελοουρίνιο. Στα 15 μου έφυγα από τη Βραζιλία και πήγαμε με κάποιον φίλο μου να δουλέψουμε στην Ιταλία. Ολα τα άλλα μετά πήραν τον δρόμο τους», λέει.

«O Βραζιλιάνος σύντροφος της Οικονομάκου»

Τον επαναφέρω στο θέμα του πάθους. Του μιλάω για εκείνο που έζησε με την πρωταγωνίστρια στη σειρά «Κλεμμένα όνειρα», που μόλις ξεκίνησε να προβάλλεται ξανά στο MEGA, την Αθηνά Οικονομάκου. Σοβαρεύει. «Η Αθηνά αυτή την περίοδο, απ’ όσο ξέρω, έχει μια σοβαρή σχέση και δεν θα ήθελα να μιλώ για εκείνη ως ένας πρώην της», αναφέρει. «Ούτε θες να μου πεις πώς ένιωσες όταν σας έβγαλαν τις πρώτες παπαρατσικές φωτογραφίες που συνοδεύτηκαν με τίτλους όπως “ο Βραζιλιάνος σύντροφος της Οικονομάκου;”», επιμένω.

Δυσανασχετεί, εκνευρίζεται. «Εγώ τότε δεν έβλεπα καν ελληνική τηλεόραση. Δεν ήξερα ποια είναι η Αθηνά! Είχαμε γνωριστεί μέσω κοινών μας φίλων και είδα σε αυτήν ένα πολύ όμορφο και χαρούμενο κορίτσι. Με ενόχλησε πάρα πολύ όλο αυτό που είχε γίνει τότε με την Αθηνά και τα media. Δεν ήταν δική μου επιλογή να γίνεται όλο αυτό και δεν ήταν ωραίο να είμαι “το αγόρι μιας κοπέλας”.

Είναι σαν να μην έχεις αξία εσύ ο ίδιος. Οταν ξεκίνησαν όλα αυτά πειράχτηκα πάρα πολύ», λέει. Δεν θέλει να πει κάτι άλλο γι’ αυτό και το κατανοώ. Αναγνωρίζω επίσης τις ματιές στα γύρω τραπεζάκια που γίνονται κάπως πιο επίμονες. Εκείνος δεν το παρατηρεί.  Ή μπορεί και να το έχει συνηθίσει πια. Το μυαλό του παραμένει στην πόλη του, σε όσα θυμήθηκε στην αρχή της κουβέντας μας. Θέλει να μου μιλήσει ξανά για όλα αυτά, όχι για τη μόδα ή τους έρωτές του.

Για τον φάρο της Barra (Farol da Barra), την κεντρική αγορά Mercado Modelo με τα δεκάδες σουβενίρ, την παραλία Praia do Forte, τη μουσική παγκόντε, την καποέιρα και τα παιδάκια που χορεύουν κάθε μέρα σάμπα ξυπόλητα στους δρόμους…