Πρόβα εξουσίας για τον ΣΥΡΙΖΑ

Τελική πρόβα εξουσίας για τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί η νίκη της κυρίας Ρένας Δούρου στη μεγαλύτερη Περιφέρεια της χώρας. Μια πρόβα στην οποία ο προσομοιωτής (για την ακρίβεια κάποιοι λένε και ίσως όχι άδικα ότι... δεν είναι καν προσομοιωτής, αλλά κανονική παρθενική πτήση) θα έχει τα πάντα.

Από τη διαχείριση και «μοιρασιά» τουλάχιστον 2,5 δισ. ευρώ για έργα στον χώρο ευθύνης της έως τον αναγκαστικό συγχρωτισμό με τους ισχυρότερους επιχειρηματίες της χώρας στον τομέα των κατασκευών και των απορριμμάτων. Ονόματα βαριά και πολυσυζητημένα στην ελληνική κοινωνία και στα media, όπως αυτά των Μπόμπολα, Περιστέρη, Μυτιληναίου, Ιωάννου, Κοπελούζου και Κόκκαλη, οι οποίοι είναι ad hoc μνηστήρες στα προγραμματισμένα έργα. Η νέα περιφερειάρχης από τον Σεπτέμβριο, και στο πρόσωπό της όλος ο ΣΥΡΙΖΑ, θα κληθεί να αποδείξει αν ο ανένδοτος που έχει κηρύξει κατά πάντων, ούσα εκτός εξουσίας, θα συνεχιστεί και εντός, όπως επίσης να δώσει και απτά δείγματα γραφής ότι μπορεί ο πολιτικός της χώρος να διαχειριστεί με επάρκεια και αντισυμβατικότητα την εξουσία του «μικρού πρωθυπουργού», όπως έχει χαρακτηριστεί η θέση του περιφερειάρχη Αττικής. Να αποδείξει ακόμα ότι μπορεί να συνεργάζεται με δημάρχους και υπουργούς που δεν προέρχονται από τον δικό της κομματικό χώρο. Στοίχημα και πρόκληση τόσο για την ίδια όσο και για τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς προεκλογικά είπε πολλά. Κήρυξε πόλεμο στους εργολάβους, χαρακτήρισε «ντροπή» την ιδιωτικοποίηση του Ελληνικού, έκανε μια μικρή πιρουέτα όσον αφορά στο γήπεδο της ΑΕΚ για να μην τη μαυρίσουν οι «κίτρινοι» φίλαθλοι, ενώ δεν δίστασε να στολίσει με απαξιωτικά σχόλια τον αντίπαλό της κ. Γιάννη Σγουρό: «Ο απερχόμενος περιφερειάρχης εμετρήθη, εζυγίσθη και ευρέθη ελλιπής. Στις 18 Μαΐου είχε πει ότι ξεκινά η αρχή του τέλους του συστήματός του, συστατικό κομμάτι του οποίου είναι τα τρωκτικά που χαίρονται να τρώνε στο σκοτάδι»!
Το πολιτικό παιχνίδι είναι πολύ σκληρό και η κυρία Δούρου δείχνει να το απολαμβάνει δίχως αναστολές. Η έλευσή της στη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας σημειολογικά ανοίγει τον ασκό του Αιόλου. Η φράση «από αύριο ξεκινά πόλεμος με τα συμφέροντα», με την οποία σφράγισε την επινίκια ομιλία της το βράδυ της 25ης Μαΐου, δείχνει το ύφος αλλά και τον τόνο των αλλαγών που φέρνει το εκρηκτικό ταμπεραμέντο της στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ποτισμένο, όπως αρμόζει σε ένα γνήσιο τέκνο της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, από την οξύτατη αντιπολιτευτική τακτική στο μέτωπο των μεγάλων ιδιωτικοποιήσεων, αλλά και στον τομέα των απορριμμάτων του Λεκανοπεδίου.



Για κακή της τύχη, όμως, η μάχη με τους εργολάβους δεν έχει όριο και τα σκουπίδια είναι μόνο η αρχή. Αλλωστε το χαρτοφυλάκιο των υποδομών της υπερπεριφέρειας, στο τιμόνι της οποίας θα καθίσει σε λίγους μήνες, συμπεριλαμβάνει ένα τεράστιο πακέτο. Μόνο από το νέο ΕΣΠΑ (2014-2020) η Αττική θα διαχειριστεί πόρους που μαζί με τη δημόσια δαπάνη υπολογίζεται να φτάσουν τα 2,5 δισ. ευρώ τα επόμενα χρόνια. Εργα βιολογικών καθαρισμών και αποχετευτικά, αναπλάσεων, αντιπλημμυρικά, κατασκευή οδικών αξόνων περιφερειακής εμβέλειας, κοινωνικές υποδομές για τα οποία η κυρία Δούρου είναι σχεδόν καταδικασμένη να εκτελέσει σε συνεργασία με τη «διαπλοκή» και τα συμφέροντα που η ίδια έχει καταγγείλει, αφού θα χρειαστεί να βάλει την υπογραφή της για όλα. Οι εταιρείες που έχει απέναντί της δεν είναι τυχαίες. Είναι πανίσχυρες, με μεγάλες επιρροές στα μεγάλα μιντιακά συγκροτήματα της χώρας -με τα οποία μάλιστα στο παρελθόν η σημερινή περιφερειάρχης έχει συνεργαστεί ως αρθρογράφος- αλλά και με διεθνές εκτόπισμα στα Βαλκάνια και τις χώρες της Μέσης Ανατολής και χιλιάδες εργαζομένους.

Μερτικό από τη χαρά

Μολονότι οι επίμαχοι διαγωνισμοί έχουν βαλτώσει κυρίως λόγω των αυτοδιοικητικών εκλογών, για τα τέσσερα εργοστάσια της Αττικής θα αναμετρηθεί η αφρόκρεμα του τεχνικού κόσμου της χώρας και των εταιρειών περιβαλλοντικών έργων, όπως ο Ακτωρ και η εξειδικευμένη θυγατρική Ηλέκτωρ του ομίλου Μπόμπολα, η ΓΕΚ-Τέρνα του Γιώργου Περιστέρη, η J&P ΑΒΑΞ επιχειρηματικών συμφερόντων Ιωάννου -Παρασκευαΐδη, η Novaera Hellas του ομίλου Κοπελούζου, η αραβοελληνικών συμφερόντων Αρχιρόδον, καθώς και εταιρείες όπως η Intrakat συμφερόντων Κόκκαλη και η Μεσόγειος, στην οποία συμμετέχουν η Eurobank και ο εφοπλιστής Λασκαρίδης, αλλά και άλλες μικρότερες που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά των κατασκευών στην Ελλάδα. Επομένως, όπως τονίζουν οι γνωρίζοντες πρόσωπα και καταστάσεις, τα έργα για δέκα χιλιάδες λόγους και ανάγκες θα γίνουν. Είτε με τον έναν επιχειρηματία είτε με τον άλλο, θα προχωρήσουν καθώς υπάρχουν και πιέσεις από την Ε.Ε. Μόνο που ενδεχομένως αυτή τη φορά να πάρουν κι άλλοι μερτικό στη... χαρά!

Η ίδια πάντως, μετά την υπερέκθεση της προεκλογικής περιόδου, εμφανίζεται προσηλωμένη στη σύνταξη των προγραμματικών δηλώσεων για τις επόμενες ημέρες. «Δεν θα ήθελα να κάνω quotes (...δηλώσεις) πριν από τις προγραμματικές δηλώσεις. Δεν θα κάνω ούτε στην “Αυγή”», μας απαντά τηλεφωνικά παρά τα μεγάλα ερωτήματα που πλανώνται στην ατμόσφαιρα από τις προεκλογικές της εξαγγελίες. «Φεύγουμε από τη λογική "δρόμοι και γέφυρες", τη λογική των υποδομών, παρόλο που ακόμη δεν έχουμε τις απαραίτητες υποδομές. Τα χρήματα από το ΕΣΠΑ θα πάνε στη νεανική επιχειρηματικότητα», δήλωσε σε ραδιοφωνική της συνέντευξη προ ημερών, δίνοντας έτσι ένα δείγμα γραφής των έργων που βάζει ως προτεραιότητα.  Συγχρόνως όμως, από το περιφερειακό συμβούλιο θα περάσουν και όλες οι μεγάλες ιδιωτικοποιήσεις που προωθεί το ΤΑΙΠΕΔ και τις οποίες τόσο η ίδια όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν αποκηρύξει. Ο ρόλος της Περιφέρειας θα είναι γνωμοδοτικός, ωστόσο κανείς επενδυτής δεν θα επιθυμούσε να έχει απέναντί του την κυρία Δούρου. Περί αυτού και τα εκρηκτικά της ξεσπάσματα για τα οποία έχουν να λένε (και να υπόκεινται) πολλά οι συνεργάτες της, στους οποίους συχνά συμπεριφέρεται με υπεροψία.

Το μέτωπο του Ελληνικού

Η αξιωματική αντιπολίτευση έχει ταχθεί κατά της παραχώρησης του Ελληνικού, την οποία έχει χαρακτηρίσει ξεπούλημα, μαζί με την πώληση του «Αστέρα» της Βουλιαγμένης, επιμένοντας στην πρόταση του Πολυτεχνείου και των όμορων δήμων για τη δημιουργία μητροπολιτικού πάρκου με μεικτές χρήσεις.

Αντιρρήσεις έχει διατυπώσει κατά καιρούς και στην αξιοποίηση της παραλιακής ζώνης, γεγονός που αναμένεται να έχει αντίκτυπο στον σχεδιασμό της κυβέρνησης για την αξιοποίηση του Παράκτιου Μετώπου της Αττικής που είναι μια ιδέα του ίδιου του πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά και αφορά τις δημόσιες εκτάσεις από την περιοχή του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας μέχρι το Σούνιο. Στο μόνο σημείο που φάνηκε να βάζει νερό στο κρασί της είναι το γήπεδο της ΑΕΚ. Στην προσπάθειά της να καταγγείλει τον κ. Σγουρό, έσπευσε να ασκήσει κριτική ότι χρησιμοποίησε το θέμα του γηπέδου για ψηφοθηρικούς λόγους και έκτοτε δεν προχώρησε στην εκταμίευση των κονδυλίων. «Για μία ακόμη φορά βλέπουμε τους φιλάθλους ως δεξαμενές άντλησης ψηφοφόρων», δήλωσε αναφερόμενη στη χρηματοδότηση με 20 εκατ. ευρώ του γηπέδου από κονδύλια της Περιφέρειας που είχε ανακοινώσει ο τέως Περιφερειάρχης.

Στροφή για το γήπεδο της ΑΕΚ

Ωστόσο οι πηχυαίοι τίτλοι της αθλητικής εφημερίδας «Η ώρα των σπορ», όπως «Οι Αεκτζήδες μαυρίζουν τη Δούρου» ή «Δεν ξεχνούν τα ήξεις αφήξεις της Ρένας και δεν διαπραγματεύονται την υλοποίηση του μεγαλύτερου ονείρου», ήταν ικανοί για την πρώτη κωλοτούμπα της νέας περιφερειάρχου. Η απάντηση ήρθε τις αμέσως επόμενες ημέρες και επαναλήφθηκε στις αρχές της προηγούμενης εβδομάδας, προφανώς για να εμπεδωθεί από τους φιλάθλους. «Εμείς δεν έχουμε πόλεμο με κανέναν οπαδό ομάδας, γιατί δεν είναι μόνο το γήπεδο της ΑΕΚ, είναι και το γήπεδο του Παναθηναϊκού. Ουδέποτε αντιμετωπίσαμε τους οπαδούς ως δεξαμενές ψηφοφόρων, όπως έκαναν τόσα χρόνια οι προηγούμενοι από εμάς», είπε επισημαίνοντας ότι δεν έχει κανέναν λόγο να μη βοηθήσει την ΑΕΚ να αποκτήσει το δικό της γήπεδο. Ωστόσο δεν ανέφερε ποτέ ότι η χρηματοδότηση με 20 εκατ. ευρώ για το γήπεδο θα γίνει από την Περιφέρεια. Πάντως μετά τη συνάντηση παραγόντων της ΑΕΚ με εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, υπήρξε συμφωνία για τα πολεοδομικά σχέδια του γηπέδου κι έτσι θα ψηφισθούν και από την αξιωματική αντιπολίτευση.

Η μάχη των απορριμμάτων

Για την ξανθιά εκπρόσωπο της Αριστεράς η πιο καυτή πατάτα είναι τα σκουπίδια, αφού οι αστοχίες και οι χρόνιες καθυστερήσεις στην υλοποίηση του περιφερειακού σχεδιασμού προκαλούν ασφυκτικές πιέσεις για άμεσες λύσεις. Το στίγμα που η ίδια έχει δώσει δεν δημιουργεί βιασύνες. «Μας λένε ότι θα χαθούν οι πόροι. Πρόκειται για τη γνωστή δικαιολογία, βάσει της οποίας έχουν γίνει κατά καιρούς εγκλήματα στο Δημόσιο όσον αφορά στο θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων. Εμείς λέμε ότι χαμένοι είναι οι πόροι που διοχετεύονται στους εργολάβους και μάλιστα σε βάρος των πολιτών», έχει δηλώσει, κοντράροντας ανελέητα το κατεστημένο των σκουπιδιών.  Στελέχη της αγοράς προεξοφλούν νέες καθυστερήσεις, την ώρα που ο χρόνος ζωής του ΧΥΤΑ της Φυλής μετρά αντίστροφα και οι εργολάβοι πιέζουν για νέες επεκτάσεις για να μην πνιγεί η Αττική στα σκουπίδια. «Και ο Κώστας Καραμανλής όταν ξεκινούσε την πρωθυπουργία του είχε κηρύξει πόλεμο κατά των νταβατζήδων», σχολιάζουν με κάπως δηκτικό τρόπο για τις δηλώσεις της μεγάλης νική­τριας των αυτοδιοικητικών εκλογών όσοι καλούνται να προβλέψουν την επόμενη μέρα στη στρατηγική των μεγάλων έργων που τόσο η ίδια όσο και ο κ. Αλέξης Τσίπρας έχουν καυτηριάσει με προεκλογικές δηλώσεις τους.  «Το λάθος της είναι ότι είπε πολλά και χωρίς μέτρο και τώρα που κέρδισε τις εκλογές θα βρεθεί ενώπιον των ευθυνών της», ψιθυρίζουν στο παρασκήνιο στελέχη των επιχειρήσεων που ορέγονται τις μεγάλες εργολαβίες της Περιφέρειας.  Πολλοί είναι εκείνοι που την αντιμετωπίζουν ως πρόκληση, ενώ άλλοι παραδίδονται στη θηλυκή γοητεία της, στην ευφράδεια και στην άνεση με την οποία κινείται στον πολιτικό χώρο.

Η επαναστατική παντιέρα που έχει υψώσει η κυρία Δούρου, διανθισμένη με τις κορόνες περί διαπλοκής που όχι άδικα ενδεχομένως έχει ταυτίσει με τα απορρίμματα, όσο και το επιτελείο των οικολογικά γαλουχημένων αλλά και σκληρών για τις απόψεις τους συνεργατών της συνηγορούν στο επιχείρημα ότι η στρατηγική για τα σκουπίδια της Αττικής επιχειρεί να αλλάξει σελίδα.  Οι εναλλακτικές όμως της νέας περιφερειάρχου Αττικής όταν θα κατακαθίσει η σκόνη των αυτοδιοικητικών εκλογών μάλλον θα αποδειχτεί ότι είναι πολύ περιορισμένες. «Τα προβλήματα στην Αττική δεν λύνονται μόνο με την ανακύκλωση και μονάδες κομποστοποίησης στα νοικοκυριά. Απαιτούν πολύ πιο σύνθετες λύσεις, που είναι δρομολογημένες, αλλά είναι φανερό ότι η εμφάνιση της κυρίας Δούρου δημιουργεί έναν νέο κύκλο διεργασιών που σηματοδοτεί περαιτέρω καθυστερήσεις», παρατηρούν στελέχη της αγοράς απορριμμάτων.

Η ίδια δεν έχει κρύψει ότι σκοπεύει να ακυρώσει τους διαγωνισμούς για τα εργοστάσια στερεών αποβλήτων συνολικού ύψους άνω των 2 δισ. ευρώ για τα οποία έδωσε μάχη να γίνουν ο απερχόμενος περιφερειάρχης κ. Σγουρός. «Είμαστε κατά των τεσσάρων προωθούμενων εγκαταστάσεων επεξεργασίας σύμμεικτων εργοστασίων με ΣΔΙΤ, θέλουμε να σταματήσει ο εφιάλτης της Φυλής. Υποστηρίζουμε μια βιώσιμη και δίκαιη, οικονομικά και οικολογικά, διαχείριση των απορριμμάτων με έμφαση στην πρόληψη, τον περιορισμό του όγκου των απορριμμάτων, με διαλογή στην πηγή, με ανακύκλωση, επαναχρησιμοποίηση, κομποστοποίηση», υποστήριζε στο προεκλογικό της μανιφέστο η κυρία Δούρου, προκαλώντας μεγάλους πονοκεφάλους στην κυβέρνηση.  Και βέβαια στην αγορά άρχισαν να αναρωτιούνται μήπως ήρθε η ώρα να μικρύνει ο περιφερειακός σχεδιασμός ή επιταχύνονται οι διαδικασίες για την επέκταση του μοναδικού ΧΥΤΑ της Φυλής. «Η κυβέρνηση δεν μπορεί να επιβάλει έναν σχεδιασμό που δεν θέλει η Αυτοδιοίκηση. Είναι σεβαστές οι απόψεις που ακούγονται, όμως εκείνος που πρέπει να αποφασίσει για την τύχη των τεσσάρων μονάδων στην Αττική είναι ο φορέας διαχείρισης στερεών αποβλήτων της Αττικής (ΕΣΔΝΑ)», εξηγεί ο ειδικός γραμματέας ΣΔΙΤ κ. Νίκος Μαντζούφας. Μόνο που στο «ιερατείο» του συνδέσμου με μέλη 66 δήμους του Λεκανοπεδίου, η πολιτική γεωγραφία δεν είναι υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ. Οι περισσότεροι δήμοι έχουν γαλάζιες και πράσινες κομματικές ταυτότητες γι’ αυτό και η απόφαση που θα λάβει ο ΕΣΔΝΑ για τα σκουπίδια δεν θα είναι αυτή που πιθανότητα οραματίζεται η κυρία Δούρου.

Ακύρωση διαγωνισμών

Το ερώτημα σήμερα είναι αν χρειαζόμαστε τέσσερα εργοστάσια με μικρότερες ποσότητες αποβλήτων προς διαχείριση ακόμη και 800.000 τόνους όπως αναφέρουν οι νεότερες εκτιμήσεις (από 1.450.000 που προέβλεπε το αρχικό σχέδιο) ή λιγότερα εργοστάσια. «Πιστεύω ότι οι νέες μονάδες δεν πρέπει και δεν μπορούν να είναι φαραωνικές και γιατί έχουν αλλάξει οι καταναλωτικές συνήθειες αλλά και γιατί θα είναι δύσκολο να χρηματοδοτηθούν από την αγορά. Επομένως είναι ευκολότερο να περιοριστούν προς τα κάτω οι ποσότητες και είναι ένα θέμα που θα αποφασίσουν οι δήμοι και οι περιφέρειες», επισημαίνει ο ειδικός γραμματέας ΣΔΙΤ και προσθέτει ότι ένας ανασχεδιασμός στις μονάδες θα ήταν πολύ δύσκολο εγχείρημα λόγω των κοινωνικών αντιδράσεων που θα προκαλούσε. «Ποια περιοχή δεν θα προσφύγει στα δικαστήρια εάν ακυρωθεί ένα εργοστάσιο κάπου αλλού;», διερωτάται. Αν όλα δρομολογούνταν με βάση το χρονοδιάγραμμα και την ωριμότητα των έργων της Αττικής, τότε μέχρι τον επόμενο Οκτώβριο θα μπορούσαν να μπουν στην τελική ευθεία οι διαγωνισμοί για τις μονάδες στο Γραμματικό και την Κερατέα. Σε σαφώς προγενέστερο στάδιο βρίσκονται οι διαδικασίες για τη Φυλή και τα Λιόσια, καθώς εκεί ακόμη δεν έχει ξεκινήσει η διαβούλευση με τους υποψήφιους επενδυτές. Την ίδια στιγμή πληθαίνουν οι φωνές που υποστηρίζουν ότι μία και μοναδική γρήγορη λύση μέχρι να αποφασιστεί με τι εγκαταστάσεις θα υλοποιηθεί ο περιφερειακός σχεδιασμός είναι η επέκταση του «κυττάρου» της Φυλής. Στην περιοχή με τη μοναδική χωματερή στην Αθήνα έχει εκλεγεί νέος «γαλάζιος» δήμαρχος ο κ. Χρήστος Παππούς. Από το 2007, που με απευθείας ανάθεση προχώρησε η επέκταση του ΧΥΤΑ, ακόμα δεν έχουν αποζημιωθεί οι απαλλοτριώσεις.


Ο «μολότοφ» σύμβουλος: Ο πρώην δήμαρχος Λαυρεωτικής Σταύρος Ιατρού, σύμβουλος της Ρένας, πρωτοστάτησε στις κινητοποιήσεις κατά της κατασκευής ΧΥΤΑ στην περιοχή. Τώρα;

Για την κυρία Δούρου, όμως, που έχει «φωτογραφίσει» συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα στη Φυλή, η απόφαση δεν θα είναι εύκολη. Η ίδια έχει προσυπογράψει το πόρισμα των εμπειρογνωμόνων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που μιλά για χαοτική κατάσταση στην περιοχή, με αποτέλεσμα να προκαλούνται τεράστια προβλήματα στη δημόσια υγεία, προτείνοντας τη διενέργεια επιδημιολογικής μελέτης. Στη Φυλή, όμως, είναι κοινό μυστικό ότι όλες οι εγκαταστάσεις ελέγχονται από τον όμιλο Μπόμπολα. Στη μεγαλύτερη χωματερή της Αττικής, οι εταιρείες του εν λόγω ομίλου διαθέτουν πέντε μεγάλες συμβάσεις: τον αποτεφρωτήρα για τη διαχείριση των νοσοκομειακών αποβλήτων, τη λειτουργία της εγκατάστασης στραγγισμάτων των σκουπιδιών, το εργοστάσιο κομποστοποίησης, καθώς επίσης τη λειτουργία της μονάδας βιοαερίου για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Αξιοσημείωτο είναι ότι η εταιρεία με σειρά εργολαβιών πραγματοποιεί και όλη τη διαχείριση των απορριμμάτων μέσα στη Φυλή (χωματοκάλυψη).  Εάν μάλιστα ευσταθούν οι πληροφορίες για το μείγμα των συνεργατών της, τότε το προσεχές φθινόπωρο προμηνύεται θερμό.

Ο σύμβουλος με τις μολότοφ
 
Προεκλογικά ο πρώην δήμαρχος Κερατέας Σταύρος Ιατρού, που πρωτοστάτησε στις κινητοποιήσεις της φλεγόμενης περιοχής του Λεκανοπεδίου με εικόνες που έκαναν τον γύρο του κόσμου πριν από τρία χρόνια κατά της κατασκευής ΧΥΤΑ, υπήρξε κατά πληροφορίες από τους συμβούλους της κυρίας Δούρου στα θέματα των απορριμμάτων. Ο κ. Ιατρού συμμετείχε ενεργότατα στον «πόλεμο» με τις μολότοφ και τις συγκρούσεις με τα ΜΑΤ. Μάλιστα σε μια από τις «μάχες» είχε τραυματιστεί και ο ίδιος. Ο αριστερών πεποιθήσεων πρώην δήμαρχος και υποψήφιος και στις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές στον Δήμο Λαυρεωτικής, χωρίς να καταφέρει να εκλεγεί, ήταν από εκείνους που στήριξαν με σθένος την υποψηφιότητά της στην Κερατέα, πολεμώντας τον κ. Σγουρό. Δεν είναι τυχαίο ότι στον Δήμο Λαυρεωτικής έλαβε ποσοστό 68,19% έναντι 31,81% του απερχόμενου περιφερειάρχη. Από τον χώρο της οικολογίας, αλλά με διείσδυση σε θέσεις του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, είναι άλλοι δύο από τους φερόμενους ως συμβούλους-συνεργάτες της ομάδας Δούρου.

Πρόκειται για τον κ. Ευάγγελο Τερζή, ο οποίος προέρχεται από την περιβαλλοντική οργάνωση WWF Hellas και έχει διατελέσει και σύμβουλος της πρώην υπουργού Περιβάλλοντος κυρίας Τίνας Μπιρμπίλη σε θέματα διαχείρισης απορριμμάτων, αλλά και τον κ. Φίλιππο Κιρκίτσο, περιβαλλοντολόγο και πρόεδρο της Οικολογικής Εταιρείας Ανακύκλωσης. Στις αρχές Μαΐου η κυρία Δούρου επισκέφτηκε τις δύο περιοχές του Λεκανοπεδίου με τον ιδιαίτερο συμβολισμό που ο σχεδιασμός για τα σκουπίδια έχει ανάψει τα αίματα. Την Κερατέα, που χαρακτήρισε «συνώνυμο με την αντίσταση των πολιτών, με την αμφισβήτηση των κεντρικών, κυβερνητικών σχεδιασμών για εγκατάσταση ΧΥΤΑ», αλλά και το Γραμματικό, εκεί που ενώ ο ΧΥΤΑ είναι έτοιμος, υπήρξαν απανωτές καταγγελίες και πορίσματα για χωροθέτηση σε ρέμα που πνίγηκαν με απόφαση που πήρε προεκλογικά το ΥΠΕΚΑ.

Εχει υποστηρίξει μάλιστα ότι δεν θα επαναλάβει τα λάθη του παρελθόντος στα απορρίμματα. «Θα λειτουργήσουμε με στόχο στην Περιφέρεια Αττικής να υπάρξουν άλλοι άνθρωποι που θα βάλουν σε προτεραιότητα τους πολίτες και όχι τους εργολάβους», είπε συγκεκριμένα. Τώρα καλείται να αποδείξει στην πράξη όχι μόνο ότι είναι ικανή να πείθει τους ψηφοφόρους, αλλά και να υλοποιεί τα όσα έχει εξαγγείλει, χωρίς συμβιβασμούς. Πολλοί είναι εκείνοι που δεν αμφισβητούν τις προθέσεις της. Γνωρίζουν, όμως, ότι στην πολιτική τις περισσότερες φορές άλλα λες και άλλα κάνεις.

της Μαριάννας Τζάννε



H Ρένα αγρίεψε

«Κάντε ένα βήμα πίσω όλοι!»

Η κυρία Ρένα Δούρου δεν αστειεύεται και το δείχνει. Το βράδυ των εκλογών στήθηκε μπροστά στις κάμερες για τις καθιερωμένες επινίκιες δηλώσεις. Φορούσε το καλό της χαμόγελο, αλλά το μάτι της ήταν αγριεμένο. Αντιπεριφερειάρχες και στελέχη του συνδυασμού της στριμώχνονταν για να μπουν στο πλάνο.

Αυστηρή εκείνη και αδιαφορώντας για τα ανοιχτά μικρόφωνα, έδωσε μία εντολή που θύμιζε περισσότερο εκπαιδευτή σκύλων: «Κάντε ένα βήμα πίσω όλοι. Eνα βήμα. Κανένας αντιπεριφερειάρχης!». Το σκηνικό ήταν όλο δικό της και το ήξερε. Στην πρεμιέρα της ως περιφερειάρχη πλέον έστειλε μήνυμα σε όλους ότι είναι το πρόσωπο αυτών των εκλογών και ότι θα είναι το απόλυτο αφεντικό στην Περιφέρεια.

Την ίδια ώρα στην Κουμουνδούρου τα χαμόγελα και οι χαρές ήταν μετρημένες. Η κυρία Δούρου είναι το νέο αστέρι του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν χρειάζεται κανείς να βλέπει μακριά. Φτάνει να έχει μικρή εμπειρία από το πώς λειτουργούν τα κόμματα εξουσίας. Αναμφίβολα η κυρία Δούρου γίνεται άτυπα το νούμερο δύο του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς θα βρίσκεται πια στο επίκεντρο της δημοσιότητας και θα διαχειρίζεται μια τεράστια πίτα εξουσίας. Και η φυσική πορεία, το βλέμμα για νούμερο δύο που σέβεται τον εαυτό του -εννοείται ότι η Ρένα ανήκει σε αυτή την κατηγορία πολιτικών- είναι να βλέπει προς τα πάνω, προς την κορυφή. Εν ολίγοις, όσο κι αν μασούσαν τα λόγια τους πολλοί όταν αναφέρονταν στο θέμα, η κυρία Δούρου είναι ουσιαστικά η πρώτη «δελφίνος» του κ. Αλέξη Τσίπρα. Ασφαλώς το θέμα είναι ταμπού αυτή την ώρα για να γίνεται οποιαδήποτε νύξη. Ο πρόεδρος του κόμματος βρίσκεται στην καλύτερή του φάση, διεκδικεί την πρωθυπουργία, κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα με έναν αριστερό πολιτικό, και δεν υπάρχει το παραμικρό ψήγμα αμφισβήτησης. Ωστόσο τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Κι όσο κι αν η κυρία Δούρου οφείλει να στέκεται ένα βήμα πίσω από τον πρόεδρο, όπως και όλοι οι άλλοι ηγετικοί παράγοντες του ΣΥΡΙΖΑ, αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι ακριβώς ίδια με όλους τους άλλους. Είναι μετά τον κ. Τσίπρα ίσως το πλέον αναγνωρίσιμο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Στις πρόσφατες εκλογές, δε, η επιρροή της ξεπέρασε το κόμμα της. Στην Περιφέρεια της Αττικής ο ΣΥΡΙΖΑ συγκέντρωσε στις ευρωεκλογές σχεδόν 514.000 ψήφους, ενώ τη δεύτερη Κυριακή 380.000 περισσότεροι ψηφοφόροι (συνολικά 794.000) επέλεξαν την κυρία Δούρου!

Στο νέο ηγετικό απαράτ που συγκροτείται ατύπως στον ΣΥΡΙΖΑ η κυρία Δούρου έχει τη δική της αυτόνομη παρουσία. Και κυρίως διατηρεί την αυτονομία της. Δεν ελέγχεται από καμία εσωκομματική ομάδα, αν και προέρχεται από την ανανεωτική και θεωρούμενη «δεξιά» πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ. Στα μέσα ενημέρωσης έχει δικές της άκρες, ως μόνιμη αρθρογράφος σε εφημερίδα ισχυρού ομίλου έως πρόσφατα, αλλά και ως θαμώνας τηλεοπτικών εκπομπών. Η φιλοδοξία δύσκολα θα χωρέσει στα συλλογικά σχήματα που επιβάλλει η λειτουργία του κόμματός της. Σε κάθε περίπτωση, ακόμη και στον ΣΥΡΙΖΑ είναι περίεργοι πώς θα τα πάει και κυρίως πώς θα τους βγει η «ροζ Ρένα»...

του Γιάννη Μακρυγιάννη



Ρένα Δούρου
Οι μικρές και οι μεγάλες εμμονές της, η αγάπη της για την ποίηση αλλά και τον Ολυμπιακό, η συλλεκτική μανία της για μεμοραμπίλια από διάφορες χώρες και κομπολόγια

H άγνωστη Ρένα και τα  μικρά μυστικά της

O άντρας της ζωής της και το σύμφωνο συμβίωσης

«Τι να φταίει η Βουλή / τι να φταιν’ οι εκπρόσωποι / έρημοι και απρόσωποι βρε / αν πονάει η κεφαλή / φταίει η απρόσωπη αγάπη που ’χουν βρει», έλεγε η βροντερή φωνή του Σαββόπουλου που αντηχούσε από τα μεγάφωνα της πλατείας Κοραή το βράδυ της περασμένης Κυριακής.
Εκεί όπου η Ρένα Δούρου είχε δει να δικαιώνονται άπειροι κινηματικοί κανόνες, είχε χύσει αμέτρητα λίτρα ιδρώτα, είχε νιώσει τα μάτια της να δακρύζουν από τα ληγμένα χημικά. Και τώρα περήφανη, όρθια και πάντοτε γεμάτη (από ενθουσιασμό και προσδοκίες), για πρώτη φορά συνειδητοποιούσε ότι οι στίχοι του Σαββόπουλου είχαν επιτέλους νόημα: κανείς εκπρόσωπος της πολιτικής εξουσίας δεν θα είχε νιώσει με τον ίδιο τρόπο τη φλέβα να πάλλεται, δεν θα είχε δει στα αναψοκοκκινισμένα μάγουλα των συντρόφων να επιστρέφει το χαμένο τους αίμα και τη θέση της απογοήτευσης να παίρνουν η προσδοκία και η ελπίδα. Κυρίως, όμως, αυτό που δεν είχαν νιώσει οι εκπρόσωποι της εξουσίας, όπως έλεγε στους στίχους του ο Νιόνιος, είναι το νόημα της προσωποποιημένης αγάπης: αυτής που εκφραζόταν στα πρόσωπα των γυναικών που αγκάλιαζαν με θέρμη τη δική τους Ρένα - αυτή που επίσης διαφαινόταν στο πρόσωπο του επί χρόνια συντρόφου της Γιάννη Μπενίση, που τώρα τη χειροκροτούσε με καμάρι.




Παραμονή των ευρωεκλογών απολαμβάνει την μπιρίτσα της μαζί με τον σύντροφό της (πρώτος από αριστερά) και τα άλλα μέλη της εκλογικής της ομάδας σε καφενείο στο Παγκράτι

Ο γνωστός αγωνιστής και παλιό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ μπορούσε πια, πάντα σε διακριτή απόσταση, να είναι περήφανος για τη συντρόφισσά (του) και το ιστορικό ζεϊμπέκικό της. Εκείνος άλλωστε ήξερε ότι η Ρένα δεν κατάλαβε ποτέ από στεγανά, ούτε σκέφτηκε τις επιπτώσεις. Στη μακρά πορεία που ξεκίνησε από τις γειτονιές του Αιγάλεω, για να καταλήξει στα γκρεμισμένα κράσπεδα της Κοραή, η αρχή της ήταν η ίδια: να είσαι πάντα αυθεντική. Δεν υποχώρησε, δεν συμβιβάστηκε, δεν είπε ψέματα για να γίνει πιο συμπαθής. Κυρίως, όμως, δεν έκρυψε την καταγωγή της. Σε κάθε περίπτωση, η συμπεριφορά της αντηχούσε το τσαγανό μιας κοπέλας που έφαγε από μικρή τα μούτρα της στα κράσπεδα των δυτικών συνοικιών και έμαθε να εκτιμά το φαγητό και τη θαλπωρή της οικογένειας. Ο δημοκράτης αστυνομικός πατέρας της επέμενε ότι πρέπει να είναι περήφανη για την καταγωγή της και μέχρι που πέθανε της έλεγε ότι η ηθική και οι αξίες πρέπει να είναι το πρώτο μέλημα στη ζωή της. Ακόμη κι όταν γνώρισε τον σύντροφό της, έναν συνειδητοποιημένο, ώριμο άνθρωπο που διαφοροποιούνταν από τα επαναστατημένα τέκνα του στενού της κύκλου, η πολιτική και η ηθική ήταν ο μοναδικός αδιάψευστος κανόνας. Τα τυχοδιωκτικά παιχνίδια που έπαιζαν οι διάφοροι κινηματικοί εραστές της Γαύδου, οι βαψομαλλιάδες και άλλοι τυχάρπαστοι που γνώριζαν τον Γκράμσι μόνο εξ ακοής δεν είχαν σχέση με τα πολιτικά κατάστιχα της Δούρου. Προτιμούσε να μοιράζεται τις ανησυχίες για μια Αριστερά πιο ανανεωτική με ευρωπαϊκό αέρα -αλά Σπινέλι- μαζί με τον σύντροφό της, ο οποίος είχε προλάβει να βιώσει την εξέγερση του Πολυτεχνείου από μέσα. Οταν η Ρένα Δούρου γεννιόταν το εναρκτήριο έτος της Μεταπολίτευσης -1974-, ο επί χρόνια σύντροφός της Γιάννης Μπενίσης ζούσε τον επαναστατικό αγώνα στα σπάργανά του και είχε ήδη αποφασίσει ότι ο μόνος δρόμος είναι αυτός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Το Μαθηματικό στο οποίο φοιτούσε τότε ήταν φυτώριο νέων ανατρεπτικών ιδεών, σε μια εποχή όπου δέσποζαν οι Ρηγάδες και ετοιμαζόταν το πρώτο κεφάλαιο της Β’ Πανελλαδικής: ζυμώσεις, αίθουσες γεμάτες καπνό, αντιμαχίες για τα κείμενα που θα διαμόρφωναν τον πυρήνα του μετέπειτα ΚΚΕ Εσωτερικού. Κυνηγημένος ο ίδιος από το καθεστώς της χούντας, είχε φυλακιστεί για την αντιδικτατορική του δράση σε πολύ μικρή ηλικία. «Η νεολαία αποτελεί κοινωνική κατηγορία», υποστήριζαν τότε οι Ρηγάδες τσιτάροντας Νίκο Πουλαντζά και θέτοντας, για πρώτη φορά, τη βάση για έναν πιο μεταρρυθμιστικό προσανατολισμό της Αριστεράς.



Ο Γιάννης Μπενίσης, μέντορας και σύντροφος της νέας περιφερειάρχη

Από αυτόν τον πυρήνα ξεπήδησε και ο Μπενίσης ως ένα από τα ιδρυτικά στελέχη του Ενιαίου Συνασπισμού και σ’ αυτόν παραμένει μέχρι τώρα. Ως ιστορικό στέλεχος και ειδικός στη χάραξη πολιτικής είναι, επομένως, ο μόνος που μπορεί να υπερασπιστεί τη σύντροφό του στην απόφασή της να τα βάλει με τα κυρίαρχα συμφέροντα. Κι ως ένας από τους ειδήμονες στα θέματα ενέργειας και περιβαλλοντολογικών ζητημάτων, είναι αυτός που μπορεί να τη συμβουλεύει σε ανάλογα θέματα σε επίπεδο Περιφέρειας. Είναι ο ίδιος πάλι που έχει αρθρογραφήσει με μια σειρά κειμένων για το φλέγον ζήτημα της ΔΕΗ, ενώ έχει ασχοληθεί και σε επαγγελματικό επίπεδο με τα φωτοβολταϊκά. Εξ ου και είναι ο πρώτος που δημοσίευσε άρθρο για την παρέμβαση της Δούρου στο ζήτημα των σκουπιδιών και της ανακύκλωσης: «Τι λέει η Ρένα Δούρου; Οτι ίσως κρατάει το φαράσι καλύτερα ένας αντιμνημονιακός; Οτι σφίγγει το σφουγγαρόπανο χειρότερα ένας μνημονιακός; Το έχασε το μυαλό της η Ρένα; Μα τι γκάφα είναι κι αυτή κατά τον κ. Πρετεντέρη, τον κ. Κακλαμάνη, τον κ. Ψυχάρη τζούνιορ και άλλους εκλεκτούς και μη εξαιρετέους opinion leaders της πολιτικής ζωής του τόπου. Είχε ή δεν είχε η λέξη “μάζεμα” και από πότε οφείλουμε να βάζουμε εισαγωγικά στον προφορικό λόγο; Ας σοβαρευτούμε», έγραφε τότε.

Φεμινισμός και κομπολόγια

Αντιστρέφοντας επομένως το ρητό ότι πίσω «από κάθε σπουδαίο άνδρα κρύβεται μια γυναίκα», η Ρένα Δούρου ακούει τη γνώμη του συντρόφου της κάθε φορά που μιλάει για «πόλεμο με τα συμφέροντα», έχοντας ψάξει τι ακριβώς συμβαίνει με το θέμα της ανακύκλωσης, της οικολογίας και των περιβαλλοντολογικών θεμάτων όπου επικεντρώνονται οι πρωτοβουλίες της περιφερειάρχη. Σε ένα κρεσέντο επίδειξης δύναμης, δεν φοβάται να κάνει πολεμικές δηλώσεις και να το εννοεί - όπως έκανε πάντα, ακόμη κι αν ερχόταν σε αντιδιαστολή με τις κινηματικές θέσεις των συντρόφων της. Εχοντας θητεύσει δίπλα στη Σαντάλ Μουφ, μία από τις γνωστές θεωρητικούς στην Ευρώπη, ένιωσε επιβεβλημένο να ακολουθήσει μια πολιτική πορεία που θα συνδύαζε τα αριστερά ιδανικά με αυτά του φεμινισμού. Και ίσως είναι αυτή η εμμονή της κατά του σεξισμού και υπέρ του φεμινιστικού λόγου που φαινόταν ανέκαθεν παράταιρη σε πολλά παλαιοκομματικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Σε κάθε δημόσια δήλωσή της η Ρένα Δούρου φέρει στο επίκεντρο τον ρόλο της γυναίκας, ενώ δεν φοβάται να ομολογήσει ότι το φαινόμενο του σεξισμού δεν αφήνει ανεπηρέαστο ούτε το δικό της κόμμα. Συμβολικά στα επινίκια της ανάδειξή της στον ρόλο της περιφερειάρχη, αγκάλιασε δημόσια γυναίκες, ενώ στην πρώτη συνέντευξη που παραχώρησε, αμέσως μετά τη νίκη της, στη δημοσιογράφο Αργυρώ Μποζώνη επέμενε ότι «εκεί έξω, στην ελληνική κοινωνία, αντί να συρρικνώνεται ο σεξιστικός λόγος και να καταπολεμάται η ενδοοικογενειακή βία, αυξάνεται. Μπορεί οποιοσδήποτε να αναζητήσει τα στοιχεία. Και θα χειροτερέψουν αυτά. Και μέσα στο περιβάλλον των οικονομικών συνθηκών. Εγώ είμαι ψύχραιμη γιατί έχω την πολυτέλεια της αντίδρασης. Οι γυναίκες γύρω μου, οι πιο πολλές, δεν την έχουν. Η σεξιστική επίθεση καιροφυλακτεί για καθεμιά από εμάς. Εχουμε πολλά να κάνουμε, αλλά και διά του προσωπικού παραδείγματος».

Ολυμπιακός και πολυταξιδεμένη

Και η ίδια έχει φροντίσει να δώσει συμβολικά από νωρίς το παράδειγμα, υπογράφοντας με τον σύντροφό της σύμφωνο συμβίωσης και μένοντας σε μια ήσυχη γειτονιά. «Είναι ένα πλαίσιο δέσμευσης το οποίο σε κάνει να αναπνέεις περισσότερο, να είσαι πιο ελεύθερος. Μπορείς να δεσμευτείς με έναν άνθρωπο χωρίς όλους εκείνους τους όρους που κάποια περιβάλλοντα μας έχουν επιβάλει, ιδίως στις γυναίκες, λέγοντας “ότι πρέπει εκείνη η μέρα να είναι η μέρα σου”. Υπάρχουν και άνθρωποι που θέλουν να δεσμευτούν με έναν ήσυχο και αθόρυβο τρόπο», έχει πει σχετικά με το θέμα σε συνέντευξή της.




Το σπίτι όπου διαμένει με τον σύντροφό της Γιάννη Μπενίση

Εξίσου αθόρυβα διάγει άλλωστε και η ίδια την προσωπική της ζωή: απεχθάνεται τις συναθροίσεις με πολύ κόσμο και προτιμά τα ήσυχα ταβερνεία και τα απομονωμένα εστιατόρια. Ως γνήσια πασιονάρια φεμινίστρια, άνθρωπος με τσαγανό που μεγάλωσε διαβάζοντας την «Περεστρόικα» όταν οι συνομήλικές της υπέγραφαν λευκώματα, δεν φοβήθηκε ποτέ να τα βάλει με άνδρες συναδέλφους της - και όχι μόνο. Είναι γνωστή η απαράμιλλη ψυχραιμία που επέδειξε στην επίθεση που δέχτηκε από τον Κασιδιάρη και η αγάπη της για μια άλλη «ανδρική» εμμονή μετά την πολιτική: το ποδόσφαιρο. Βαμμένη Ολυμπιακός, δεν σταματάει να πανηγυρίζει κάθε φορά που η ομάδα της κερδίζει κάποιο τίτλο - και είναι ίσως το μόνο σημείο όπου ανταγωνίζεται τον φίλο της Παναθηναϊκό, Αλέξη Τσίπρα. Η ανάγκη της από μικρή να καταργήσει όλες τις γυναικείες προκαταλήψεις -άλλωστε αν και παιδί των 80s διάβαζε μόνο Ιούλιο Βερν και ποτέ Πολυάννα- την έκανε να κυλιέται στις αλάνες παρά να παίζει απομονωμένη με τις κούκλες. Ακουγε ροκ και είχε συλλεκτική μανία με οτιδήποτε παράξενο: μικρά μεμοραμπίλια από διάφορες χώρες του κόσμου -ειδικά την Ανατολή-, αλλά και συλλογή από κομπολόγια. Δεν ντρεπόταν μάλιστα πολλές φορές να κρατάει κάποιο από αυτά ως σύμβολο καλοτυχίας ή απλώς ως θεραπευτικό μέσο. Οι φίλοι της, επίσης, την αποκαλούν ακόμη και σήμερα «γερό ποτήρι»: παρότι δεν μεθάει, μπορεί και πίνει σκέτη τη ρακή και καθαρή τη βότκα της - χωρίς προσμείξεις. Η καθαρότητα είναι προτιμητέα σε κάθε λεπτομέρεια της ζωής της - από τα χρώματα που επιλέγει ως τον Ασο σκέτο που παραμένει μέχρι σήμερα η βασική μάρκα των τσιγάρων της.

Ως καθαρόαιμο ον -ένα χαρακτηριστικό που διατηρούν οι άνθρωποι που επιλέγουν τον δρόμο της ευθύτητας από αυτόν της διπλωματίας-, επιμένει και στις καθαρές γεύσεις: δεν της αρέσει η επιτηδευμένη κουζίνα και ακόμη και αν επισκέπτεται τα πιο γνωστά εστιατόρια της πόλης, αποφεύγει τους δοκησίσοφους γκουρμέ πειραματισμούς. Εκτός του ότι προτιμάει για τις εξόδους της το κέντρο της Αθήνας - και όχι τα ξενέρωτα στέκια των βορείων προαστίων-, τα μαγαζιά θέλει να είναι σαφή ως προς τον προσανατολισμό τους. Για τη Ρένα το ψάρι πρέπει να είναι ψάρι, το κρέας, κρέας και η πολιτική γνώμη ξεκάθαρη. Τα μπερδέματα ανθρώπων που ακροβατούν σε διάφορες πολιτικές αφετηρίες δεν έχουν θέση στις επιλογές της. «Το θέμα είναι η ειλικρίνεια και η αυθεντικότητα. Να εννοείς δηλαδή τα όσα λες. Και επίσης να σέβεσαι τους ανθρώπους που απευθύνεσαι. Ποτέ δεν με ενδιέφερε η πόζα ή το στυλάκι. Γιατί, ξέρετε, για μένα πολιτική σημαίνει επαφή με όλους τους ανθρώπους. Με κάθε μέσο», έλεγε σε άλλη παλαιότερη συνέντευξή της, εξηγώντας ίσως το μοναδικό τρόπο που έχει να συνενώνει διαφορετικές κατευθύνσεις της ανατροφής της: παρότι λατρεύει την ποίηση -με αγαπημένους της τον Μανόλη Αναγνωστάκη, τον Γιάννη Ρίτσο, αλλά και τον Αντρέ Μαλρό-, δεν κρύβει την αδυναμία της για τις παιδικές ταινίες. Ποτέ δεν ξεπέρασε τα εύστοχα strips του Σνούπι -στα οποία παραπέμπει συχνά πυκνά ή της Μαφάλντα, ενώ βλέπει με ευχαρίστηση οποιαδήποτε ταινία της Pixar τύχει να κυκλοφορήσει. Και γελάει πραγματικά με εφηβική αυθεντικότητα και έναν αυθορμητισμό που έχει παρεξηγηθεί κατά καιρούς από τους πολιτικούς συναγωνιστές της - ικανό να ξεσηκώσει τα πλήθη που την επέλεξαν, την ψήφισαν και τη βάφτισαν «δική μας Ρένα».

Η νέα περιφερειάρχης μπορεί να ξέρει ότι μπροστά της έχει σκληρούς αγώνες, αλλά πάντα θα βρει χρόνο για να κάνει μια βόλτα στην αγαπημένη της Ακαδημία Πλάτωνος, στη Διονυσίου Αεροπαγίτου ή να παρακολουθήσει κάποια παράσταση στο Ηρώδειο. Για εκείνη η Αριστερά μπορεί να συνδυάσει τον Καστοριάδη και την Αντιγόνη (το απόλυτο σύμβολό της), τους Rolling Stones και τον Διονύση Σαββόπουλο, την Κάλλας και τον συμβολισμό. Αγαπάει εξίσου την Κωνσταντινούπολη (μιλάει και τούρκικα) με τη Νέα Υόρκη, τα στενόμεσα σακάκια και τα παράξενα κοσμήματα.

Αν μπορούσε, θα κάπνιζε και πίπα, αφού δεν συγκρίνει τίποτα με τον μυρωδάτο καπνό που της θυμίζουν παλιά επαναστατικά Παρίσια, και αν δεν φοβόταν τις αντιδράσεις, θα έλεγε την πραγματική της γνώμη για τους αμόρφωτους οπαδούς του αριστερού εντυπωσιασμού. Για εκείνη η Αριστερά δεν είναι μόνο αφισοκόλληση αλλά κυρίως παιδεία - και ίσως γι’ αυτό πολλοί σύντροφοι δεν φοβούνται να την κατηγορήσουν για σνομπισμό. Αν δεν γινόταν περιφερειάρχης, θα ήθελε να είναι πανεπιστημιακός και αν δεν ήταν η Ρένα Δούρου, θα μπορούσε να είναι εξίσου η Μαριάν της Γαλλικής Επανάστασης ή η Μαφάλντα. Κατά βάθος, όμως, παραμένει μια έφηβη που συγκινείται ακόμη όταν ακούει τους στίχους από τον λοχία Otto V του αγαπημένου της Μανώλη Αναγνωστάκη: «Θα τραβήξεις μπροστά τραγουδώντας ρυθμικά εμβατήρια / Θα τραβήξεις μπροστά που μαντεύονται χιλιάδες ανήσυχα μάτια / Εκεί που χιλιάδες χέρια σφίγγονται γύρω από μία άλλη σημαία/ Ετοιμα να χτυπήσουν και να χτυπηθούν».

To V παραμένει το σήμα κατατεθέν της και όλοι περιμένουν με αγωνία να δουν πόσο θα κρατήσει.

των Τίνας Μανδηλαρά, Παναγιώτη Σουρέλη

9 αποχρώσεις του συριΖί*

H στυλιστική εξέλιξη της Ρένας Δούρου την τελευταία δεκαετία. Από τις μπαντάνες της Γένοβας, στο μεσάτο μαύρο σακάκι της Περιφέρειας

Η φράση «Αν όλα είναι καλά μην αλλάξεις τίποτα» έγινε το προεκλογικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ για τις ευρωεκλογές. Η στυλιστική εξέλιξη της Ρένας Δούρου την τελευταία δεκαετία αποδεικνύει πως επρόκειτο για ένα δοκιμασμένο από την ίδια και -κυρίως- την γκαρνταρόμπα της τσιτάτο. Η νεοεκλεγείσα περιφερειάρχης Αττικής ξεκίνησε την ενδυματολογική καριέρα της με παραδοσιακές αριστερές φόρμες, όπως τα χαχόλικα πουλόβερ πάνω από ξεβαμμένα μπλουτζίν. Συνέχισε πειραματιζόμενη με πληθώρα στυλιστικών συνιστωσών (βλ. φουλάρια, στενόμεσα πέτσινα μπουφάν, αλλά και total λαχούρι looks που παρέπεμπαν στο φεστιβάλ έθνικ μουσικής Womad). Κατόπιν συνδιαλλέχτηκε με πασοκογενή φετίχ σαν το περιλάλητο ζιβάγκο, τόλμησε με βαθυκόκκινα φλοράλ κιμονό και φλέρταρε με λαϊφσταϊλικής κοπής απλουστεύσεις (βλ. μαύρη κουκούλα). Και όλα αυτά για να καταλήξει την κορυφαία στιγμή της πολιτικής σταδιοδρομίας της, τη νύχτα που εξελέγη περιφερειάρχης, πιο προβλέψιμη κι από αλλοτινή βουλευτή της Ν.Δ. - ο λόγος για εκείνες με τα δύο επώνυμα και τα κρεπαρισμένα μαλλιά αλά Μπαρτ Σίμσον. Τι κι αν απογοήτευσε όψιμα με το κλισέ μαύρο σακάκι και το πιο προβλέψιμο κι από τις επινίκιες δηλώσεις της πορτοκαλορόζ πουκάμισο το βράδυ του δεύτερου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών; Μια πολιτικός που έχει τολμήσει να φωτογραφηθεί με ορειβατική πλατφόρμα, έχει αναδείξει την πορφυρή μπαντάνα σε κορωνίδα των αξεσουάρ κι έχει σχεδόν δημιουργήσει εποποιία με τα αμάνικα μπλουζάκια της δεν μπορεί παρά να συνεχίσει να εκπλήσσει με την πολυσυλλεκτικότητα και φυσικά την πολυφωνία που κρύβει μέσα στην ντουλάπα της.

*συριΖί: η συνιστώσα της χρωματικής παλέτας που συμπυκνώνει τα επίσημα χρώματα του κόμματος (κόκκινο, μοβ και πράσινο)


2003

Τσαντάκι-μπανάνα. Στυλιστικός θησαυρός παλαιότερης εποχής που έχει καταστρέψει εκατομμύρια φωτογραφικά στιγμιότυπα χιλιάδων συμπατριωτών μας. Ποιος αμφιβάλλει ότι η Ρένα Δούρου θα είναι για πάντα μία από μας; Αλλά και ότι έχει την εξτραβαγκάντζα στο αίμα της;


2004

Η Αριστερά της ανατροπής αποτυπωμένη στα ξανθά -υφέρπουσα δήλωση για τον σταθερά ευρωπαϊκό προσανατολισμό της- μαλλιά μιας πολιτικού έτοιμης να προσφέρει τον ώμο της στον μη έχοντα.



2005

Την περίοδο «Ποτάμι» περιγράφουν τα γυαλιά ηλίου ως στέκα μαλλιών και φυσικά το αινιγματικό ως προς το περιεχόμενο σακίδιο στην πλάτη. Bonus, το οικολογικό, χάρτινο φλιτζανάκι του εσπρέσο


2007

Φούστα κλαρωτή δίχως γαρίφαλο στ’ αυτί. Τα μαλλιά αρχίζουν να σκουραίνουν, η φούστα μακραίνει, το πεντικιούρ γίνεται πια λαϊκό κεκτημένο. Οι ώμοι παραμένουν πεισματικά έξω.


2008

Η αμήχανη στιγμή της συνειδητοποίησης πως θυμίζει κάτι από Τεξανό cowgirl. Ή μήπως μια προφητικήενδυματολογική στιγμή για το πέρασμα του ΣΥΡΙΖΑ στη mainstream εποχή, όταν κανείς δεν το υποψιαζόταν;


2009

Μια φορά διαδηλώτρια, για πάντα διαδηλώτρια. Η Ρένα δεν ξεχνά ποτέ τις αγωνιστικές καταβολές της. Εχει το know-how και το μεταλαμπαδεύει στην επόμενη γενιά


2012

Μπορεί το τέλος του κόσμου να μην ήρθε το 2012, όπως προφήτεψαν οι Μάγια, ήρθε όμως το τέλος της στυλιστικής λογικής


2013

Χρονιά-ορόσημο. Η Ρένα Δούρου ενδίδει στην πρόταση φωτογράφησης του περιοδικού «Kool» και ομολογεί πως φυσικά και γνωρίζει τα Manolo Blahnik. Ενα fashion icon γεννιέται, παρότι ακόμη ασφυκτιά πίσω από το ξεχειλωμένο ζιβάγκο (aka μετα-κουκούλα).



2014 (μετεκλογικά)

Υπέροχα μαλλιά, φανταστικά προβαρισμένο χαμόγελο, αψεγάδιαστη γλώσσα του σώματος - άξιος ο μισθός της δανέζικης πολιτικής σειράς «Borgen». Χρήσιμο tip: μια περιφερειάρχης δεν φοράει ποτέ πουκάμισο στο χρώμα της ταραμοσαλάτας. Ποτέ.

του Κώστα Μπουρούση

«Αυτό το θηλυκό προορίζεται για μεγάλη καριέρα»

Για πρώτη φορά την είδα τυχαία. Τότε στο αλησμόνητο πρωινάδικο του Γιώργου Παπαδάκη. Τότε που ο άνανδρος Ηλίας Κασιδιάρης άδειασε το ποτήρι με το νερό στο πρόσωπό της. Τότε που εκείνη, με ψυχραιμία μεγατόνων, έστρεψε το βλέμμα της με ύφος «αϊ σιχτίρ από δω, αλήτη». Τότε ήταν που είπα από μέσα μου «αυτό το θηλυκό προορίζεται για μεγάλη καριέρα». Και δεν έχει να κάνει με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά με τον χαρακτήρα. Εχει σημασία αυτό.

Το κριτήριό μου, εντελώς κινηματογραφικό. Η «ερμηνεία» της αξίζει όσο και κάθε πρωτοεμφανιζόμενης ενζενί που είναι φτιαγμένη από μέταλλο ανθεκτικό. Δηλαδή ελεγχόμενος και αυτορρυθμιζόμενος εγκέφαλος. «Οργανωμένο έγκλημα».

Τη δεύτερη φορά που την είδα ήταν για λογαριασμό της πρώτης συνέντευξης που έδωσε στο «ΘΕΜΑ». Συναντηθήκαμε πριν από τρεις μήνες, έξω από την Ακαδημία Πλάτωνος. Τότε ήταν που μου είπε «η δημοκρατία είναι ψύχραιμη ακόμα και απέναντι στους βιαστές της. Η δημοκρατία δεν είναι ρεβανσιστική. Η ψυχραιμία είναι η μέγιστη αρετή κάθε σοβαρού πολιτικού». Τότε ήταν που μου είπε «εμείς στον ΣΥΡΙΖΑ είμαστε οι αυθεντικοί μεταρρυθμιστές του αστικού κράτους».

Τρία σημεία με άφησαν άφωνο. Το πρώτο, ότι η συζήτηση έγινε στα όρθια. Κυκλοφορούσαμε από το ένα στο άλλο σημείο της Ακαδημίας Πλάτωνος. Μπροστά η Ρένα, πίσω εγώ. Διαρκώς. Ούτε καφεδάκι, ούτε μπιρίτσα, ούτε ουζάκι. Ούτε μισό ποτήρι νερό. Μαχόμενη και θωρακισμένη. Πλαγίως μου έκανε μια πρώτης τάξεως υπόδειξη. Οτι δηλαδή αυτός ο σπάνιος αρχαιολογικός χώρος είναι εντελώς εγκαταλειμμένος. «Προορίζεται προς εκποίηση», μου είπε. Και με ρώτησε: «Το ήξερες;». Μούγκα ο δικός σου!

Το δεύτερο, ότι κάθε πολιτικό της επιχείρημα το υποστήριζε με ιστορικές αναφορές. Στον Κικέρωνα, στον Πλάτωνα, στον Σωκράτη, ακόμα και στον Σπινέλι. «Είμαι με την Ευρώπη, αλλά όχι των άθλιων και αχόρταγων αγορών, αλλά των σπάνιων και αθάνατων ιδεών». Συγκροτημένη από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Οργανωμένη με άφθονα «πυρομαχικά». Και ορμητική με βρετανική ψυχραιμία.

Το τρίτο, από την προσωπική της διαδρομή. Αρσακειάδα, πρωταθλήτρια στα θρανία, με θητεία σε βρετανικά πανεπιστημιακά ιδρύματα και καριέρα στη διαφήμιση και την πολιτική επικοινωνία. «Οι δεξιοί έχουν μυθοποιήσει την επικοινωνία. Οι αριστεροί την έχουν δαιμονοποιήσει». Η Ρένα, ανάμεσα στα δύο. Ναι μεν αλλά!

Το κερασάκι για την προσωπική της ζωή ότι «με τον άνθρωπο που μοιράζομαι τη ζωή μου έχουμε υπογράψει σύμφωνο συμβίωσης». Παιδιά, σας είπα, αυτό το πλάσμα δεν παίζεται!

Θα την έλεγες «γάτα». Ο χαρακτηρισμός την αδικεί. Θα την έλεγα «θηλυκό διάβολο». Που δεν φοράει Prada! «Αρνούμαι να κυκλοφορώ ως ζωντανή διαφήμιση οίκων μόδας. Χωρίς να περιφρονώ τους μόδιστρους, ένα έχω να πω: η μέση μου δεν πρόκειται να φανεί καλύτερα με ένα ρούχο Prada».

Τότε ήταν που είπα, φεύγοντας από εκείνη τη συνάντηση, «θα κάνει τον Σγουρό βούτυρο να αλείφει το ψωμάκι της. Βάρδα μη σου λάχει να ’χεις αντίπαλο τη Ρένα Δούρου». Και δικαιώθηκα!

Και πού ’σαι. Η Περιφέρεια είναι μόνο το ορντέβρ. Βάζεις στοίχημα;

του Δημήτρη Δανίκα