Γιάννα Βασιλείου: Από το έντεχνο, στο mainstream

Αντιγράφω από το βιογραφικό της: η Γιάννα Βασιλείου έχει σπουδάσει στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του ΕΚΠΑ και είναι αριστούχος διπλωματούχος στο πιάνο, στην αρμονία, στην αντίστοιξη και τη φούγκα. Και προσθέτω: έχει κάνει τη μουσική διδασκαλία και έχει γράψει λιμπρέτα για μιούζικαλ, αρχής γενομένης με το «Rocky Horror Show», σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου, το 2016.

Εχει κυκλοφορήσει δύο albums -«Ολα όσα αγαπώ» το 2014 και «Γυάλινος κόσμος» το 2017- και μια ντουζίνα singles και EPs. Και έχει εμφανιστεί από τον «Σταυρό του Νότου» μέχρι το Ηρώδειο. Οχι, δεν είναι τυχαία. Ναι, το γνωρίζει, αλλά παραμένει σεμνή και ταπεινή για τη μέχρι τώρα αξιόλογη πορεία της και είναι έτοιμη να περάσει στην επόμενη πίστα. Κυριολεκτικά. Το νέο της single «Πεταμένα σ’ αγαπώ» φλερτάρει με το mainstream λαϊκό. Δηλαδή, καμία σχέση με το έντεχνο παρελθόν της, αλλά απόλυτη σχέση με τη νέα ταυτότητά της: μια Γιάννα πιο ώριμη, πιο κατασταλαγμένη, αποφασισμένη να θέσει τους δικούς της όρους και, πάνω απ’ όλα, να περάσει καλά.

GALA: Ποιο είναι το όραμά σου;

ΓΙΑΝΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ: Επειδή έχω περάσει τις δυσκολίες μου στο παρελθόν, το όραμά μου είναι να είμαι ευτυχισμένη. Αυτή τη στιγμή με κάνει ευτυχισμένη το να εξελίσσομαι στη δουλειά μου, γιατί είμαι και φιλόδοξη και το θέλω πάρα πολύ. Ασχολούμαι με τη μουσική όλη μου τη ζωή, κι αν κάποιος μουσικός πει ότι δεν είναι φιλόδοξος, ψεύδεται θεωρώ. Εχω, όμως, πολλή ανάγκη να έχω ισορροπία και στην προσωπική μου ζωή.

G.: Και πώς κατακτάς αυτή την ισορροπία;

Γ.Β.: Το τρέχον διάστημα, έχοντας τη σταθερή μου σχέση με έναν άνθρωπο με τον οποίο είμαστε εφτά χρόνια μαζί. Γενικά είμαι της σταθερότητας. Φτιάχνω τον κύκλο μου, πιστεύω στους ανθρώπους μου και θέλω κι εκείνοι να πιστεύουν σε μένα. Κι έχω βέβαια και τα δύο μωρούλια μου, τα σκυλιά μου. Μου δίνουν απίστευτη ευτυχία.

G.: Ο σύντροφός σου είναι από τον χώρο;

Γ.Β.: Ο Λευτέρης (σ.σ.: Παπαδάκης) είναι πολύπλευρη προσωπικότητα. Υπήρξε αθλητής, αλλά επειδή αγαπούσε από μικρός τη μουσική, έγινε και μπασίστας και ασχολήθηκε με τη σύνθεση. Του άρεσε πάντα το management και η μουσική παραγωγή, αν και η βασική του ασχολία είναι τα ναυτιλιακά. Τώρα έχει ανοίξει κι ένα μαγαζί στις Σπέτσες όπου έχουμε το εξοχικό μας, ενώ τα τελευταία χρόνια διοργανώνει στο νησί και κάποια events, όπως 3on3 basketball, και η λίστα με τις δραστηριότητές του είναι ατελείωτη. (γελάει) Του αρέσει κι εκείνου πολύ να εξελίσσεται και έχει βοηθήσει κι εμένα πάρα πολύ στο να μην επαναπαύομαι. Γενικά όσο κάθεσαι βαλτώνεις, όσο ενεργοποιείσαι παίρνεις ζωή και δημιουργείς και περισσότερα.

G.: Εσύ με ποια ιδιότητα συστήνεσαι; Είσαι και τραγουδίστρια και μουσικός και στιχουργός.

Γ.Β.: Θα σου πω τραγουδίστρια, γιατί από μικρή το όνειρό μου ήταν αυτό. Η κλίση που είχε φανεί από πολύ νωρίς ήταν ένα ταλέντο στη φωνή. Ξεκίνησα όμως από πολύ μικρή μαθήματα πιάνου και η δασκάλα μου μού έλεγε από τότε να σπουδάσω Μουσική, να μην πάρω απλώς ένα μικρόφωνο. Κι έτσι με ώθησε στις σπουδές που έκανα στην πορεία και να γίνω και μουσικός. Αλλά πάντα ο πυρήνας μου ήταν το τραγούδι.

G.: Το καινούριο σου single έχει τίτλο «Πεταμένα σ’ αγαπώ». Ποια είναι η ιστορία από πίσω;

Γ.Β.: Κατ’ αρχάς να σου πω ότι αυτό το τραγούδι είναι άλλο ένα καινούριο πράγμα που εξελίξαμε με τον Λευτέρη. Οι δυο μας μαζί με τον Μάικ Βασιλειάδη και τον Αλεξ Λίον έχουμε φτιάξει μια ομάδα μουσικής δημιουργίας, την οποία ονομάσαμε LYMA από τα αρχικά μας. Σκοπός μας είναι να δίνουμε τραγούδια και σε άλλους ερμηνευτές και ήδη ετοιμάζουμε κάποια που θα κυκλοφορήσουν από τον Σεπτέμβρη. Το πρώτο τραγούδι που φτιάξαμε είναι το «Πεταμένα σ’ αγαπώ».

G.: Ποιο είναι το θέμα του; Τα «σ’ αγαπώ» που δεν έπιασαν τόπο;

Γ.Β.: Εγώ δίνομαι πάρα πολύ στις σχέσεις μου με τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως του είδους σχέσης, είτε είναι φιλική, ερωτική ή επαγγελματική. Οταν θεωρείς ότι υπάρχει αντίκρισμα αλλά τελικά βλέπεις μια εκμετάλλευση κι ένα ψέμα, είναι σαν να πετάς τον χρόνο σου, σαν το καλό που δίνεις να μην έχει την ανταπόδοση που επιθυμείς. Πεταμένα σ’ αγαπώ, δηλαδή. Αυτό το τραγούδι, λοιπόν, το γράψαμε όλοι μαζί καθισμένοι σε ένα τραπέζι με τον καθένα να προσθέτει κι έναν στίχο. Ο Μάικ είπε τον στίχο «μα, τέρμα, φτάνει, κάπου όπα», που είναι αρκετά αιχμηρός.

Αν και δεν σκόπευα να πω αυτό το τραγούδι, με έπεισαν να το τραγουδήσω ακριβώς επειδή μέσα στη διάρκεια της ημέρας λέω πολύ συχνά τη φράση «κάπου όπα». Αυτή η φράση αφορά τις στιγμές που χάνεται το όριο. Εγώ μόλις πρόσφατα άρχισα να οριοθετώ συμπεριφορές. Πριν δεχόμουν τα πάντα, τα έπαιρνα πολύ μέσα μου, με πολλή πίκρα. Ηταν αυτό που λέμε ότι κατάπινα τη φωνή μου.

G.: Και πώς έμαθες να το διαχειρίζεσαι;

Γ.Β.: Υστερα από πολύ ψάξιμο, ψυχοθεραπεία και δουλειά με τον εαυτό μου έμαθα να επικοινωνώ, να μη φοβάμαι να μιλήσω, αλλά με ευγένεια πάντα. Δεν θα με ακούσεις εύκολα να βρίζω. Αν φτάσω στο σημείο να θυμώσω πραγματικά, κόβω κεφάλια. (γελάει) Με αυστηρότητα όμως, όχι με υστερία.

G.: Ευκαιρίες, όμως, δίνεις;

Γ.Β.: Ναι, βέβαια. Ακόμα κι αν κόψω τη σχέση με κάποιον, έχω πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου τη σκέψη ότι ίσως θα πρέπει να του δώσω μια ευκαιρία. Ολοι αξίζουμε ευκαιρίες. Μέχρι να πω αυτό το «κάπου όπα», υπομένω και επιμένω. Κάποια στιγμή, όμως, έρχεται η ώρα της οριοθέτησης. Και σε αυτό κατέληξα μετά τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπισα λόγω του ότι είχα αφαιρέσει κάποιες τροφικές ομάδες από τη διατροφή μου. Αυτό ήταν λάθος και ευτυχώς το διόρθωσα. Και από εκεί και έπειτα άρχισα να εστιάζω περισσότερο και στην ψυχική μου ηρεμία.

G.: Με ποιους τρόπους την επιτυγχάνεις;

Γ.Β.: Ο χορός είναι σταθερά στη ζωή μου, το μπαλέτο και ο σύγχρονος - αυτά είναι η ψυχοθεραπεία μου. Και φυσικά γυμνάζομαι. Ανακάλυψα ότι είμαι πολύ καλή στις pilates και συχνά βάζω τη μαμά μου και τις φίλες μου σε ένα δωμάτιο και τους διδάσκω. Είναι κι αυτό ένα από τα πράγματα που κάνω. Η άλλη μου ασχολία που ήρθε τα τελευταία δύο χρόνια στη ζωή μου είναι τα αλογάκια. Στις Σπέτσες, λοιπόν, ο δάσκαλός μου ο Γρηγόρης έχει ένα κτήμα με άλογα όπου κάνει μαθήματα ιππασίας σε παιδάκια και βόλτες στο βουνό. Οπότε έχω γνωρίσει αυτά τα πλασματάκια, πηγαίνω και τα φροντίζω, κάνω και λίγη ιππασία -καλά, μη φανταστείς, περισσότερο για την επικοινωνία που έχουν και τα άλογα ανάγκη- και πλέον αυτό είναι το καινούριο μου χόμπι.

G.: Για να επιστρέψουμε στο «Πεταμένα σ’ αγαπώ», είναι ο προπομπός για ένα καινούριο άλμπουμ;

Γ.Β.: Πάντα το όραμα είναι ένας δίσκος και πάντα καταλήγουμε να κυκλοφορούμε singles, λόγω της εποχής. (γελάει)

G.: Εχεις κάνει όμως δική σου δισκογραφία…

Γ.Β.: Οι πρώτοι μου δίσκοι είναι πιο εσωστρεφείς και ανήκουν στην εποχή της αθωότητας, τότε που έμπαινα στον χώρο και ήμουν ακόμα επηρεασμένη από την κλασική μουσική. Τώρα κάνω αυτή την εξέλιξη -γιατί ως εξέλιξη μου αρέσει να το αποκαλώ, όχι ως αλλαγή- στο πιο λαϊκό κομμάτι του τραγουδιού, που νιώθω ότι ερμηνευτικά έχω να προσφέρω πολύ περισσότερα και επιπλέον μου αρέσει κιόλας.

G.: Ναι, αλλά από την κλασική μουσική πώς έκανες το άλμα στo πιο mainstream;

Γ.Β.: Γιατί συνειδητοποίησα ότι πάντα μου άρεσε. Γενικά έχω πολλά ακούσματα, γιατί μεγάλωσα σε ένα σπίτι με έξι νοματαίους και διαφορετικά ερεθίσματα. Η αδερφή μου, που είναι μεγαλύτερη από μένα, άκουγε πάντα όλες τις επιτυχίες της εποχής από Ελλάδα και εξωτερικό. Οπότε έχουμε ακούσει από ποπ μέχρι λαϊκά. Η μαμά μου άκουγε πιο παλιούς ροκάδες, όπως τον Τζο Κόκερ, και η γιαγιά μου αγαπούσε πολύ την κλασική μουσική.

G.: Εσύ όμως προς τα πού έτεινες;

Γ.Β.: Εμένα πάντα με κέρδιζαν οι ωραίες μεγάλες φωνές, ελληνικές και ξένες. Αγαπούσα πάρα πολύ τη Γουίτνεϊ Χιούστον και τη Μαράια Κάρεϊ από το εξωτερικό. Από Ελληνίδες άκουγα Μαρινέλλα, με την οποία τρελαίνομαι, αλλά και Αννα Βίσση, Καίτη Γαρμπή… Το αγαπούσα αυτό το ρεπερτόριο και το ξέρω καλά. Οταν όμως ξεκίνησα τη δισκογραφία την προσέγγισα πιο πολύ ως μουσικός, γιατί οι πρώτοι δύο δίσκοι ήταν δικοί μου και σε μουσική και σε στίχους, οπότε μάλλον κάτι ήθελα να βγάλω, κάτι να καταθέσω. Επίσης, να κάνω μια παρένθεση: και η φωνή μου έχει αλλάξει από τότε. Τραγουδούσα πολύ ψηλά, αλλά ήμουν κορίτσι. Τώρα πια η φωνή μου είναι πιο μεστή. Οπότε έχει και ένα ενδιαφέρον το πώς βλέπεις αυτή την εξέλιξη.

G.: Μιλώντας για εξέλιξη, θα το γυρίσω πάλι στα προσωπικά σου και θα σε ρωτήσω: ο γάμος σε ενδιαφέρει;

Γ.Β.: Ναι. Θεωρώ ότι ήδη ζούμε σαν παντρεμένοι με τον Λευτέρη. Εχουμε χτίσει πολύ σοβαρές βάσεις συντροφικότητας και φυσικά το έχουμε συζητήσει μετά από εφτά χρόνια συμβίωσης. Με ενδιαφέρει λοιπόν ο γάμος, αλλά δεν μου αρέσει καθόλου η οικονομική εκμετάλλευση γύρω από το γεγονός και με ενοχλεί και η γραφειοκρατία.

G.: Ποια θα ήταν η ιδανική γαμήλια τελετή;

Γ.Β.: Τι μέρα έχουμε σήμερα; Τετάρτη; Να πάρω τηλέφωνο τους δικούς μου ανθρώπους και να τους πω: «Τη Δευτέρα παντρευόμαστε στις Σπέτσες, όποιος μπορεί, έρχεται». Να πάω στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου με τα πόδια από το σπίτι μου και να ανταλλάξουμε όρκους αγάπης. Εκεί με πιάνει το ρομαντικό μου. (γελάει)

*Ευχαριστούμε το «The Royal Beach Vouliagmeni» (Απόλλωνος 28, Βουλιαγμένη, τηλ.: 210 8960650, royalbeachvouliagmeni.gr) για τη φιλοξενία της φωτογράφησης