Εριέττα Μανούρη: «Πρέπει να κυνηγάμε τα όνειρά μας, όσο τρελά κι αν μοιάζουν»

Εχουμε την τάση να λέμε για οτιδήποτε και οποιονδήποτε μας αρέσει γύρω μας «αυτός είναι ο Ελληνας Αλέν Ντελόν», «τα έργα του μοιάζουν με πίνακες του Μποτέρο», «τα Εξάρχεια είναι η Μονμάρτρη της Αθήνας», «η Εριέττα Μανούρη είναι η Κέιτ Μπλάνσετ της αθηναϊκής σκηνής». Ουπς! Υπερβολή; Οι παροικούντες τον καλλιτεχνικό χώρο το έχουν ακούσει, κάποιοι το έχουν πει, αλλά ας ξεκαθαρίσουμε κάτι: παρά την αυστηρή, πλην όμως άκρως θηλυκή, ομορφιά της, η Εριέττα Μανούρη είναι η Εριέττα Μανούρη. Το υποκειμενικό της εμφάνισης δεν χρειάζεται σχολιασμό -δεν πολυενδιαφέρει και την ίδια-, αλλά πώς να αρνηθείς ότι είναι μια εξαιρετική ηθοποιός και ένα ωραίο, έξυπνο τυπάκι με άπειρο χιούμορ. Για να δούμε πώς θα τη δούμε τον χειμώνα.

GALA: Η «Αλεξάνδρεια» είναι μια παράσταση που ταξιδεύει το κοινό σε μια άλλη εποχή. Εσείς τι παίρνετε από αυτό το ταξίδι μέσα από τον ρόλο σας; Πώς βιώνετε την ατμόσφαιρα αυτής της εποχής;

ΕΡΙΕΤΤΑ ΜΑΝΟΥΡΗ: Η παράσταση μας μεταφέρει στην Αλεξάνδρεια του 1930. Μια εποχή όπου η πόλη της Αλεξάνδρειας ήταν το λίκνο του πολιτισμού, των γραμμάτων και των τεχνών. Ενα κράμα πολιτισμών και φυλών, αρωμάτων και μουσικών. Η αίγλη και η ομορφιά αυτής της πόλης θεωρώ ότι αποτυπώνεται στην παράστασή μας με ένα οπτικοακουστικό θέαμα που πραγματικά σε ταξιδεύει στην εποχή εκείνη. Αυτό που εγώ ξεχωρίζω ως σκέψη από την επαφή μου με αυτό το έργο είναι ότι μέσα από μια τρυφερή ιστορία ενός νεανικού και αγνού έρωτα παρακολουθούμε και τη ζοφερή πλευρά εκείνης της εποχής. Μιας εποχής όπου τα παιχνίδια εξουσίας για την κυριαρχία στην Αίγυπτο και την Παλαιστίνη ήταν αρκετά βρόμικα και αλλεπάλληλα. Δυστυχώς, η ιστορία επαναλαμβάνεται και αυτό είναι πραγματικά λυπηρό και είναι σημαντικό που αποτυπώνεται στο έργο μας με σεβασμό και ιστορική ακρίβεια.

G.: Ποια πιστεύετε ότι είναι η μεγαλύτερη γοητεία της «Αλεξάνδρειας» για το σημερινό κοινό;

ΕΡ.Μ.: Σίγουρα δεν είναι ένα μόνο πράγμα. Αρχικά, η άρρηκτη σχέση των Ελλήνων με τη θαυμαστή πόλη της Αλεξάνδρειας οδηγεί αυτόματα το κοινό σε ένα ταξίδι στις ρίζες, στη μνήμη, στη νοσταλγία και αυτό από μόνο του είναι αρκετά γοητευτικό. Προσωπικά, αυτό που με συγκινεί στην «Αλεξάνδρεια» είναι η πίστη στο όνειρο. Η ιστορία της ηρωίδας μου, της Αννας, ενός κοριτσιού που καταφέρνει να πετύχει το όνειρό του κόντρα σε κάθε εμπόδιο και κοινωνική σύμβαση, είναι μια υπενθύμιση ότι δεν πρέπει ποτέ να σταματήσουμε να κυνηγάμε τα όνειρά μας, όσο τρελά κι αν μοιάζουν.

G.: Θα συνεργαστείτε με πολλά ονόματα που το καθένα έχει τη δική του ιστορία στον χώρο του, όπως ο Φωκάς Ευαγγελινός και η Ευανθία Ρεμπούτσικα, ανάμεσα σε άλλους. Πώς είναι να είστε μέλος αυτής της μεγάλης δημιουργικής θεατρικής οικογένειας;

ΕΡ.Μ.: Με τα χρόνια συνειδητοποιώ ότι, αν όχι το πιο σημαντικό, ένα από τα σημαντικότερα κριτήρια για την επιλογή μιας δουλειάς είναι οι συνεργάτες. Οταν μου τηλεφώνησε ο Φωκάς, θυμάμαι να του λέω αυθόρμητα «ναι», χωρίς καν να μου έχει αναφέρει για ποιο έργο πρόκειται. Ο Ευαγγελινός για μένα, πέρα από δάσκαλός μου στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου, είναι άνθρωπος που θαυμάζω απεριόριστα για το έργο του, αλλά κυρίως για την προσωπικότητά του, την ευγένεια και την αγάπη με την οποία αντιμετωπίζει τους συνεργάτες του. Είναι ευτυχία να δουλεύεις μαζί του. Είναι αλήθεια ότι στη συγκεκριμένη δουλειά έχω την τύχη να γνωρίσω και να συνεργαστώ με εξαίρετους καλλιτέχνες που ο καθένας στον τομέα του φέρει ένα σπουδαίο έργο και ιστορία, οπότε όλο αυτό μόνο ευγνώμονα και χαρούμενη με κάνει.

G.: Πώς πιστεύετε ότι θα σας εξελίξει υποκριτικά ή στην καριέρα σας αυτή η παράσταση;

ΕΡ.Μ.: Κάθε δουλειά θεωρώ ότι είναι ένα λιθαράκι προς την προσωπική εξέλιξη τόσο υποκριτικά όσο και ανθρώπινα. Στη συγκεκριμένη παράσταση καλούμαι να ερμηνεύσω, να τραγουδήσω -πολύ- και να χορέψω. Αυτό από μόνο του είναι μεγάλη πρόκληση και είμαι ενθουσιασμένη που αφιερώνω χρόνο και πρόβες στο να εξελίξω όλα τα μέσα τα οποία θα χρειαστούν για να ενσαρκώσω την Αννα.

G.: Κάτι που γνωρίζω για εσάς είναι ότι έχετε εξαιρετική ικανότητα να μεταδίδετε γνώσεις. Το ενδεχόμενο να ασχοληθείτε παράλληλα και με κάτι τέτοιο στον χώρο της υποκριτικής πώς σας φαίνεται;

ΕΡ.Μ.: Βρίσκω τη διδασκαλία πολύ ενδιαφέρον κεφάλαιο. Θαυμάζω τους ανθρώπους που έχουν την ικανότητα, την υπομονή και τη διάθεση να μεταδώσουν μια γνώση, σε όποιο αντικείμενο κι αν ειδικεύονται. Νομίζω πως το κομμάτι της διδασκαλίας δεν είναι στα άμεσα σχέδιά μου. Εδώ, εγώ ακόμα μαθαίνω. Δεν νομίζω πως έχω την εμπειρία και τις γνώσεις ή ίσως την αυτοπεποίθηση αυτή τη στιγμή να ασχοληθώ με κάτι τέτοιο. Είναι μεγάλη ευθύνη. Αυτό που θα μου άρεσε πολύ, όμως, και το έχω σκεφτεί, είναι να κάνω θέατρο σε νέους, εφήβους. Είναι μια σκέψη. Αν βρεθεί ο χρόνος, ίσως και να υλοποιηθεί.

G.: Τι σας εντυπωσιάζει περισσότερο στον χαρακτήρα που ενσαρκώνετε και τι ήταν το πιο απαιτητικό να προσεγγίσετε;

ΕΡ.Μ.: Η Αννα είναι ένα υπέροχο πλάσμα. Είναι ονειροπόλα, αποφασιστική, ρομαντική, δυναμική και εκρηκτική. Τη θαυμάζω ειλικρινά. Εχει ένα όνειρο και πιστεύει ότι θα το καταφέρει, όσο τρελό κι αν μοιάζει αυτό. Μια πρόκληση για μένα ήταν να θυμηθώ πώς είναι να έχεις την ορμή αυτής της ηλικίας, των 18 χρόνων. Αυτή την άγνοια κινδύνου της νιότης, που είναι τόσο απελευθερωτική και συνάμα γοητευτική.

G.: Πώς διαχειρίζεστε τον φόβο ή το άγχος;

ΕΡ.Μ.: Με ψυχοθεραπεία και δουλειά με τον εαυτό μου. Η διαχείριση αυτών των συναισθημάτων είναι δυστυχώς επίπονη διαδικασία για μένα, ειδικά τον τελευταίο χρόνο, παρ’ όλα αυτά στο τέλος βγαίνεις πολύ πιο δυνατός από τις δυσκολίες.

G.: Ποιο συναίσθημά σας κυριαρχεί πιο συχνά στη σκηνή;

ΕΡ.Μ.: Η ελευθερία. Πάνω στη σκηνή νιώθω ευτυχισμένη. Ισως ακούγεται cheesy, αλλά είναι αλήθεια.

G.: Οταν δεν παίζετε στο θέατρο, πού βρίσκετε έμπνευση αν θέλετε να ανανεωθείτε, να γεμίσετε μπαταρίες;

ΕΡ.Μ.: Στα ταξίδια. Δεν υπάρχει για μένα καλύτερος τρόπος για να ηρεμήσουν το μυαλό και η ψυχή μου. Με αυτό τον τρόπο αποφορτίζομαι, γεμίζω μπαταρίες και βρίσκω ερεθίσματα για έμπνευση και δημιουργία.

G.: Ποια ταινία, ποιο βιβλίο και ποιο τραγούδι περιγράφουν με μεγαλύτερη ακρίβεια τι είστε;

ΕΡ.Μ.: Με μεγάλη δόση χιούμορ και μικρή δόση αλήθειας θα έλεγα την ταινία «Split», όπου ο πρωταγωνιστής έχει 23 διαφορετικές προσωπικότητες. Ιδανικά, θα ήθελα να ήμουν μια ρομαντική κομεντί, αλλά δυστυχώς με βλέπω σε ψυχολογικό θρίλερ με κωμικά στοιχεία! Τώρα τελευταία ακούω πολύ Μαρίζα Ρίζου. Οπότε μπορώ να πω ότι η μουσική της και ο τρόπος που ερμηνεύει τα κομμάτια της με εκφράζουν σε μεγάλο βαθμό. Δυστυχώς, βιβλία δεν διαβάζω. Εχω τρομερή διάσπαση προσοχής, οπότε το διάβασμα για μένα είναι περισσότερο μαρτύριο παρά απόλαυση.

G.: Τι σας γοητεύει περισσότερο στους ανθρώπους;

ΕΡ.Μ.: Η ευγένεια, ο σεβασμός, η διακριτικότητα και το χιούμορ. Οι άνθρωποι χωρίς χιούμορ μού φαίνονται επικίνδυνοι!

G.: Είστε άνθρωπος που λειτουργεί πιο πολύ με τη λογική ή συνήθως κυριαρχεί το συναίσθημα;

ΕΡ.Μ.: Νομίζω ότι γίνεται μεγάλη μάχη μεταξύ συναισθήματος και λογικής. Πότε επικρατεί το ένα, πότε το άλλο. Αυτό που σίγουρα πιστεύω ότι ακούω πάντα είναι το ένστικτό μου. Μέχρι στιγμής με έχει οδηγήσει σε καλά μονοπάτια. Αλλά ακόμα και τα λάθη είναι για να μαθαίνουμε και να ωριμάζουμε.

G.: Υπάρχει μια συγκεκριμένη στιγμή στη ζωή σας όπου νιώσατε ότι αλλάξατε πορεία ή κοσμοθεωρία;

ΕΡ.Μ.: Δεν πιστεύω ότι οι άνθρωποι αλλάζουμε τόσο εύκολα κοσμοθεωρία. Αυτό που πολλές φορές με σκουντάει και με ξυπνάει από το χάος μου είναι ό,τι αφορά θέματα υγείας. Οταν συνειδητοποιώ ότι δεν είμαστε άτρωτοι, ούτε αθάνατοι και ότι ανά πάσα στιγμή αυτό που θεωρούσες δεδομένο μπορεί να ανατραπεί. Τότε θυμάμαι να με φροντίζω και να με προσέχω πιο πολύ. Εμένα και τους ανθρώπους που αγαπώ. Διότι τίποτα δεν είναι δεδομένο δυστυχώς.

G.: Ποιο είναι το μεγαλύτερο όνειρο ή προσωπικό σας στοίχημα, επαγγελματικό ή όχι, για τα επόμενα χρόνια;

ΕΡ.Μ.: Να είμαι χαρούμενη. Ουσιαστικά χαρούμενη, ό,τι κι αν συνεπάγεται αυτό. Μια επαγγελματική πρόταση, μια σχέση, ένα ταξίδι... Ερχόμαστε συνεχώς αντιμέτωποι με μια καθημερινότητα γεμάτη σκοτάδι, φόβο για το αύριο, αγωνία για το σήμερα, γενοκτονίες να συμβαίνουν δίπλα μας, και όλα αυτά είναι αρκετά για να σε βυθίσουν στον τρόμο. Εύχομαι λοιπόν στα επόμενα χρόνια να θυμάμαι πώς είναι να είσαι πραγματικά και ολοκληρωτικά χαρούμενη μέσα σ’ έναν κόσμο χαοτικό.

G.: Εκτός από το θέατρο, θα έχετε και τηλεόραση φέτος τον χειμώνα;

ΕΡ.Μ.: Ναι! Φέτος έχω τη χαρά να συμμετέχω στη νέα σειρά του MEGA «Μια νύχτα μόνο», σε σκηνοθεσία Στάμου Τσάμη, που έκανε χθες πρεμιέρα. Είναι μια σειρά με πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή και εξαιρετικούς συντελεστές. Υποδύομαι την Ασπα, έναν ρόλο-πρόκληση, καθώς είναι τόσο διαφορετικός απ’ ό,τι έχω κληθεί να κάνω μέχρι στιγμής. Αναμένεται ένας όμορφος, γεμάτος χειμώνας!