Ο δρόμος της είναι στρωμένος με σπουδαία τραγούδια και συνεργασίες με σημαντικούς καλλιτέχνες και δημιουργούς. Φέτος ενσαρκώνει τη μεγάλη κυρία του ρεμπέτικου στη μουσική παράσταση «Μαρίκα με είπανε - Μαρίκα με βγάλανε». Και είναι υπέροχη
Είναι βράδυ Δευτέρας, λίγο πριν από τις 8. Το Κολωνάκι είναι χριστουγεννοστολισμένο, οι περαστικοί λιγοστοί λόγω κρύου και ψιλόβροχου, αλλά το πεζοδρόμιο έξω από το «Embassy Theater» σφύζει από μουσικο-θεατρόφιλους -ανάμεσά τους στριμώχνομαι κι εγώ- που ανυπομονούν να απολαύσουν την Κορίνα Λεγάκη και τη Γιώτα Νέγκα στην παράσταση «Μαρίκα με είπανε - Μαρίκα με βγάλανε», ήτοι τη μουσική συνάντηση των θρυλικών Μαρίκας Νίνου και Μαρίκας Παπαγκίκα, με αφηγήτρια τη Νικολέττα Καρρά.
Λίγες μέρες νωρίτερα, ως προοίμιο εκείνου που θα άκουγα και θα έβλεπα, είχα πιει καφέ με τη μία από τις δύο Μαρίκες, την Κορίνα Λεγάκη, μία από τις ωραιότερες φωνές του ελληνικού έντεχνου, με έξι προσωπικούς δίσκους καταχωρημένους στο βιογραφικό της και συνεργασίες με σπουδαίους καλλιτέχνες και δημιουργούς: από τους Γιώργο Ανδρέου, Νίκο Ξυδάκη, Γιώργο Καζαντζή, Θοδωρή Γκόνη, Κική Δημουλά, Μιχάλη Γκανά και Μάνο Ελευθερίου μέχρι τις Μαρία Φαραντούρη, Τάνια Τσανακλίδου και μόλις πρόσφατα τη Γιώτα Νέγκα. Θα μπορούσαμε να μιλάμε ώρες για τα μουσικά της επιτεύγματα, αλλά αυτή τη φορά εστιάσαμε στην παράσταση.
GALA: Ποια είναι η ιδέα πίσω από το «Μαρίκα με είπανε - Μαρίκα με βγάλανε»; ΚΟΡΙΝΑ ΛΕΓΑΚΗ: Είναι η συνάντηση δύο θρύλων του παλιού ρεμπέτικου τραγουδιού. Από τη μία είναι η Μαρίκα Παπαγκίκα, που μετανάστευσε από την Κω στην Αμερική, όπου διέπρεψε ως τραγουδίστρια και ως επιχειρηματίας, γιατί είχε ανοίξει το δικό της καφέ-αμάν στην καρδιά της Νέας Υόρκης, το «Marika’s». Χάρη σε εκείνη έχουν διασωθεί πάρα πολλά τραγούδια που αγαπάμε σήμερα γιατί είχε φωνογραφήσει πάνω από 250, αριθμός-ρεκόρ για εκείνη την εποχή. Το μαγαζί της δυστυχώς το έχασε με το οικονομικό Κραχ το 1928 και η ίδια πέθανε νεότατη, 53 χρόνων, από γυναικολογικό καρκίνο. Από την άλλη είναι η Μαρίκα Νίνου, που ήταν Αρμένισσα και επίσης μετανάστρια. Γεννήθηκε το 1923 πάνω στο καράβι όταν η μαμά της μετανάστευε από τη Σμύρνη στην Ελλάδα και επειδή ήταν ασθενική ο καπετάνιος την αεροβάφτισε Ευαγγελία, όπως ήταν το όνομα του πλοίου. Το πραγματικό όνομά της ήταν Ευαγγελία Ανταμιάν. Το επίθετο «Νίνου» το πήρε από τον δεύτερο σύζυγό της, τον Νίκο (Νίνο) Νικολαΐδη, ενώ το όνομα «Μαρίκα» τής το έβγαλε η πεθερά της επειδή λάτρευε τη Μαρίκα Κοτοπούλη. Η Νίνου διέπρεψε στη μουσική σκηνή της εποχής, συνεργάστηκε με όλα τα σπουδαία ονόματα, όπως τον Βασίλη Τσιτσάνη τον Μανώλη Χιώτη και τον Γιώργο Μητσάκη, και θρυλείται ότι ήταν η πρώτη γυναίκα τραγουδίστρια που σηκώθηκε όρθια και τραγούδησε σε ένα ανδροκρατούμενο πάλκο. Εκείνη τη στιγμή, δηλαδή, γκρέμισε έναν κόσμο που ήταν σε ισχύ και έχτισε έναν καινούριο, τον οποίο παραλάβαμε όλες οι επόμενες. Πέθανε ακόμα πιο νέα, στα 35 της, κι εκείνη από γυναικολογικό καρκίνο. Στην πραγματικότητα οι δύο περσόνες δεν συναντήθηκαν ποτέ, αλλά συναντιούνται στη δική μας ιστορία, στην οποία υπάρχουν βιογραφικά αλλά και μυθοπλαστικά στοιχεία.
G.: Η Γιώτα Νέγκα υποδύεται την Παπαγκίκα κι εσύ τη Νίνου. Πώς νιώθεις που ξαναφέρνεις στη ζωή μια τέτοια καλλιτέχνιδα και προσωπικότητα; Κ.Λ.: Είναι πολύ μεγάλη ευθύνη να ενσαρκώνεις μια τέτοια περσόνα και μεγάλη χαρά που με επέλεξαν γι’ αυτό τον ρόλο δύο τόσο σπουδαίοι δημιουργοί, όπως ο Οδυσσέας Ιωάννου και ο Γιώργος Ανδρέου. Κάθε μέρα πάνω στη σκηνή τη γεννάω. Ζω μαζί της, βιώνω μαζί της τις απώλειές της και κάθε βράδυ με το τέλος της παράστασης πεθαίνει. Κάθε επόμενη μέρα πρέπει να την αναστήσω, κι αυτό είναι μοναδικό. Ο Μάνος Χατζιδάκις είχε πει μια μεγάλη κουβέντα: «Οι ατάλαντοι μιμούνται, οι ταλαντούχοι κλέβουν». Οπότε κι εγώ προσπαθώ να κλέψω μικρά μυστικά τραγουδίσματος, ώστε να βρω τον δικό μου τρόπο και τη δική μου φωνή.
Φόρεμα Self-Portrait, attica, The Department Store. Γόβες Steve Madden, Nak Shoes
G.: Πώς είναι η συνεργασία με τη Γιώτα Νέγκα; Κ.Λ.: Μαγική. Τη Γιώτα ανέκαθεν την αγαπούσα, την παρακολουθούσα, τη θαύμαζα, γιατί και η ίδια είναι μια «Μαρίκα» που γράφει τη δική της ιστορία στο ελληνικό τραγούδι. Χαίρομαι πάρα πολύ που συναντηθήκαμε και μοιραζόμαστε στιγμές και στη σκηνή και εκτός σκηνής. Τολμώ να πω ότι είναι μια καλή φίλη και μια εξαιρετική συνομιλήτρια.
«Οι δύο Μαρικεσ άφησαν σε εμάς τις νεότερες μια βαριά κληρονομιά που οφείλουμε να περάσουμε στις επόμενες σαν σκυταλοδρομία»
G.: Τι εννοείς με τον όρο «Μαρίκα»; Κ.Λ.: Οι δύο Μαρίκες, η Νίνου και η Παπαγκίκα, είχαν κάνει τις δικές τους επαναστάσεις σε πολλά επίπεδα. Ηταν καλλιτέχνιδες, μετανάστριες, πρωτοπόρες σε αυτό που έκαναν, είχαν μια αξιοθαύμαστη πορεία και μπόρεσαν να χτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι και να διεκδικήσουν αυτό που τους άξιζε. Κι έτσι άφησαν σε εμάς τις νεότερες μια βαριά κληρονομιά που οφείλουμε να περάσουμε στις επόμενες σαν σκυταλοδρομία.
G.: Είσαι τραγουδίστρια, αλλά όχι ηθοποιός. Ηταν πρόκληση να κάνεις και πρόζα πάνω στη σκηνή για τις ανάγκες της παράστασης; Κ.Λ.: Ηταν τεράστια πρόκληση και για τη Γιώτα και για μένα, αν και εκείνη το είχε ξανακάνει. Μας βοήθησε όμως πολύ το εξαιρετικό κείμενο του Οδυσσέα Ιωάννου. Αλλά και ο Αστέρης Πελτέκης, ο σκηνοθέτης μας και διευθυντής του ΚΘΒΕ, βοήθησε κι εμένα και τη Γιώτα να λυθούμε και να ανοίξουμε τη βεντάλια μας στο πώς να προσεγγίσουμε ένα κείμενο. Εγώ ανέκαθεν αγαπούσα το μουσικό θέατρο και το δικό μας έργο είναι καθαρόαιμα ελληνικό, πηγάζει από την ελληνικότητα και τα παλιά ελληνικά τραγούδια. Κάποια από αυτά που ερμηνεύουμε στην παράσταση είναι και 120 χρόνων και είναι όλα πολύ αγαπημένα. Τραγουδάμε, όμως, και έντεκα καινούρια, που βοηθούν στην εξέλιξη της ιστορίας και τα οποία θα συμπεριληφθούν στον ομώνυμο δίσκο. Το πρώτο τραγούδι έχει ήδη κυκλοφορήσει.
Φόρεμα Rotate, attica, The Department Store. Καπέλο, Katerina Karoussos. Γάντια, Seymour
«Πάντα επελεγα τα πράγματα που δονούσαν εμένα, γιατί μόνο τότε θα μπορούσα να πω την αλήθεια μου»
G.: Παρεμπιπτόντως, υπάρχουν σχέδια και για τον έβδομο προσωπικό σου δίσκο; Κ.Λ.: Μέσα στις επόμενες μέρες θα κυκλοφορήσει το «Πιάνο Φόρτε», ένα πιάνο-φωνή που κάναμε με τον Γιώργο Ανδρέου μέσα στην καραντίνα, όπου μέσα σε δύο μέρες γράψαμε 12 τραγούδια. Είναι διασκευές τραγουδιών μεγάλων δημιουργών από τον Μίκη Θεοδωράκη μέχρι τον Γιάννη Σπανό κι από τον Θάνο Μικρούτσικο μέχρι τον ίδιο τον Ανδρέου. Με τον Γιώργο, επίσης, ετοιμάζουμε και μια καινούρια εργασία πάνω στον ποιητικό λόγο μεγάλων ποιητών, από τον Ρίτσο, τον Παλαμά και την Κική Δημουλά μέχρι τον Σαίξπηρ, όλα σε μουσική δική του. Το πρώτο μέρος της εργασίας -και το λέω «εργασία», γιατί το δουλεύουμε πολύ καιρό-, θα κυκλοφορήσει με τη νέα χρονιά και ο τίτλος του είναι «Ναυς μαγική, η ναυς των ονείρων».
G.: Κρίνοντας από τα παραπάνω, αλλά και σε μια σύντομη ανασκόπηση της πορείας σου, διάλεξες εξαρχής τον δύσβατο δρόμο του έντεχνου. Γιατί; Κ.Λ.: Δεν μου αρέσει ο όρος «έντεχνο», γιατί δεν θεωρώ ότι υπάρχει είδος που δεν εμπεριέχει τέχνη. Ωστόσο είναι δόκιμος όταν τον χρησιμοποιούμε σαν ομπρέλα για τραγούδια διαχρονικά, όπως αυτά που τραγουδάμε στο «Μαρίκα με είπανε - Μαρίκα με βγάλανε». Επέλεξα αυτόν τον δρόμο γιατί η καρδιά μου και η ψυχή μου με πήγαν εκεί. Και παρότι στο ξεκίνημά σου και όταν είσαι νέος μπορεί να σου κάνουν προτάσεις και γι’ άλλα πράγματα, εγώ πάντα επέλεγα αυτά που δονούσαν εμένα, γιατί μόνο τότε θα μπορούσα να πω την αλήθεια μου ◆
info
«Μαρίκα με είπανε - Μαρίκα με βγάλανε», Δευτέρα και Τρίτη στις 20.00, Embassy Theater, έως 6/1/26.
Εισιτήρια: more.com
Ευχαριστούμε το «Embassy Τheater» (Πατριάρχου Ιωακείμ 5, Κολωνάκι, τηλ.: 211 1000365) για τη φιλοξενία της φωτογράφησης Make-up/Hair: Ελευθερία Σαββοπούλου. Συνεργασία Styling: Ελενα Χούτου