Η ταινία μας μεταφέρει σε ένα ορεινό χωριό της Πίνδου, όπου δύο νεαρές γυναίκες -η Αργυρώ και η Αννέτα- έρχονται αντιμέτωπες με την επιθυμία, την παράδοση, τη φύση και την «κανονικότητα» - Με επτά διακρίσεις στο φετινό φεστιβάλ, η «Αρκουδότρυπα» επιβεβαιώνει τη νέα, ώριμη φωνή του ελληνικού σινεμά
Τα τελευταία χρόνια, ο ελληνικός κινηματογράφος γνωρίζει μια αξιοσημείωτη αναγέννηση. Οι διεθνείς διακρίσεις σε μεγάλα φεστιβάλ και η εμφάνιση νέων τολμηρών δημιουργών αποδεικνύουν ότι το ελληνικό σινεμά έχει πάψει προ πολλού να είναι μια εσωστρεφής υπόθεση.
Μέσα από μικρές παραγωγές, συλλογικές προσπάθειες και μια αυξανόμενη πίστη στη δύναμη της εικόνας, το ελληνικό σινεμά επαναπροσδιορίζει την ταυτότητά του, αντλώντας έμπνευση από το τοπίο, την κοινωνία, τα στερεότυπα και το άρρητο των συναισθημάτων.
Σε αυτό το ανανεωμένο τοπίο, η «Αρκουδότρυπα» ξεχωρίζει αμέσως. Η ταινία έκανε την εθνική της πρεμιέρα στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και απέσπασε επτά βραβεία, επιβεβαιώνοντας τη νέα, ώριμη φωνή του ελληνικού σινεμά.
Οι σκηνοθέτες και οι πρωταγωνίστριες της «Αρκουδότρυπας»
Η «Αρκουδότρυπα» αποτελεί τη μεγάλου μήκους εκδοχή της ομώνυμης μικρού που απέσπασε το Χρυσό Διόνυσο στο Φεστιβάλ Δράμας το 2023. Με σπονδυλωτή αφήγηση και λιτή, μα σαγηνευτική αισθητική, η ταινία της Χρυσιάννας Παπαδάκη και του Στέργιου Ντινόπουλου, μας μεταφέρει σε ένα ορεινό χωριό της Πίνδου, στην Ελάτη ή Τύρνα, όπου δύο νεαρές γυναίκες — η Αργυρώ (Χαρά Κυριαζή) και η Αννέτα (Πάμελα Οικονομάκη) έρχονται αντιμέτωπες με την επιθυμία σε μία πατριαρχική κλειστή κοινωνία, τη φύση και την «κανονικότητα» που τους επιβάλει η επαρχία.
Η σχέση τους ξετυλίγεται με φόντο το δάσος, έναν μύθο του χωριού και το άγριο αλλά αυθεντικό τοπίο της ελληνικής περιφέρειας, αναδεικνύοντας θέματα γύρω από τη σεξουαλική ταυτότητα, την αυτοδιάθεση, την κοινωνική απομόνωση και την κυριαρχία των ανδρών που γίνεται αισθητή ακόμα και μέσω της απουσίας τους.
Η σκηνοθετική ματιά ισορροπεί ανάμεσα στο ερωτικό δράμα, την κοινωνική παρατήρηση και τον μύθο: η σπηλιά-«αρκουδότρυπα» λειτουργεί ως συμβολικό πεδίο ανάμεσα στο γνωστό και το άγνωστο, ως η σπηλιά που οδηγεί στην ενηλικίωση.
Η «Αρκουδότρυπα» δεν είναι απλώς μια ιστορία έρωτα ή φιλίας· είναι η τομή ανάμεσα στο εσωτερικό τοπίο των ηρωίδων, τη συλλογική μνήμη της επαρχίας και την επιθυμία για αλλαγή και αυτοπροσδιορισμό. Όπως δηλώνουν οι δημιουργοί της, γεννήθηκε από συλλογικότητα, περιορισμένα μέσα και πάθος.
Αρκουδότρυπα
«Είναι πολύ δύσκολες οι καταστάσεις για τις queer γυναίκες. Ήθελα να δώσω ένα δώρο στα άτομα που δεν έβλεπαν τον εαυτό τους μεγαλώνοντας και δεν ταυτιζόταν με τους πρωταγωνιστές των ταινιών που υπήρχαν κάποτε. Προσπαθούσα να διευρύνω τι θέλουμε τώρα για τις ζωές μας και πώς μπορούμε να σκεφτόμαστε έξω από αυτά που ξέρουμε ή για τις αφηγήσεις που μας έχουν δοθεί. Επιθυμούσαμε να δημιουργήσουμε κάτι καινούργιο, που το κοινό θα ήθελε να δει», τόνισε η Χρυσιάννα Παπαδάκη μετά τη βράβευση.
Η ταινία μας μεταφέρει σε ένα ορεινό χωριό της Πίνδου
Τα επτά βραβεία, εξάλλου, που απέσπασε η «Αρκουδότρυπα» -ανάμεσά τους το Βραβείο FIPRESCI για ελληνική ταινία, το βραβείο ΦΩΣ για πρωτοεμφανιζόμενη ηθοποιό και το βραβείο ΕΚΚΟΜΕΔ για πρωτοεμφανιζόμενο/η σκηνοθέτη/στρια- καταγράφουν την πολυεπίπεδη αναγνώριση της ταινίας: της αισθητικής της τόλμης, του κοινωνικού της βλέμματος και της δημιουργικής της αυτονομίας.
H Χαρά Κυριαζή -μία εκ των πρωταγωνιστριών- κέρδισε βραβείο για πρωτοεμφανιζόμενη ηθοποιό, δίπλα της ο Αλέξανδρος Ντάβρης που κέρδισε το αντίστοιχο βραβείο για άνδρα ηθοποιό