O Ολυμπιακός έβαλε τρία γκολ στην Ρεάλ, αλλά έχασε γιατί επέτρεψε σε Βινίσιους- Εμπαπέ να αλωνίσουν

Το ποδόσφαιρο είναι άθλημα που αν ένα σύνολο μπορεί να παίξει καλά, τότε αυτό θα φανεί. Από την άλλη το… άτιμο του πράγματος είναι, να ‘χεις βάλει τρία γκολ στην «βασίλισσα» και να έχεις χάσει. Όλα όμως έχουν εξήγηση στην μπάλα. Ή πιο σωστά τα περισσότερα. Και η αλήθεια είναι πως και ο Ολυμπιακός έβαλε το χεράκι του για να υποφέρει στο πρώτο μέρος αλλά και η Ρεάλ τα χρειάστηκε στο τέλος της αναμέτρησης.

Και να σκεφτείτε ότι ο αγώνας έχει αρχίσει με 1- 0, απλά στην συνέχεια η διαφορά των δυο ομάδων έγινε εμφανέστατη σε θέμα ταχυδύναμης αλλά και αντιδράσεων. Το περίφημο πρέσινγκ του Ολυμπιακού, έσπαγε με μια διαγώνια μπάλα και από εκεί και πέρα, ήταν θέμα ανασταλτικής λειτουργίας των Πειραιωτών για το τι μπορούν να σώσουν. Η ελληνική ομάδα είχε αυτή την αδυναμία, αλλά από την άλλη δεν παράτησε το ματς και αυτό είναι μεγάλο παράσημο. Όταν όλοι πίστευαν ότι η Ρεάλ ετοιμάζεται για τέταρτο γκολ, ο Ολυμπιακός έβαλε δεύτερο δικό του αναγκάζοντας τον Αλόνσο να τα ψάλει στους χαλαρούς σε εκείνο το σημείο παίκτες του. Για να αντιδράσουν ξανά εκμεταλλευόμενοι τα προσόντα τους και να ξαναβρούν γκολ. Και μετά να έρθει πάλι η σειρά των γηπεδούχων και να γίνει ένα ματς… ροντέο.

Ας το δούμε όμως ήρεμα το πράγμα: Κατ’ αρχάς, θέλω να ξεκινήσω με έναν ποδοσφαιριστή για να μην το ξεχάσω. Ο Μεντιλίμπαρ επιβράβευσε τις εμφανίσεις του Μουζακίτη και τον ξεκίνησε στην ενδεκάδα του ματς, δίπλα στον Ντάνι Γκαρσία. Προκάλεσε έκπληξη; Ναι, αφού τις προηγούμενες ημέρες του αγώνα, όλοι μιλούσαν για δίδυμο Γκαρσία- Έσε. Ο νεαρός Έλληνας ήταν εξαιρετικός στο πολύ κακό διάστημα της ομάδας του. Εκεί που το χορτάρι είχε χαθεί από τα πόδια των περισσότερων και οι Ισπανοί σκόραραν τρις. Αυτό που σίγουρα δεν περίμενε ο Βάσκος, ήταν να δει τον Τσικίνιο να κρατάει τον δεξιό του δικέφαλο και να γίνεται αλλαγή στο 28’. Τα ίδια δηλαδή με το ματς στην Βαρκελώνη. Κι αν επίσης, δεν φανταζόταν κάτι ο τεχνικός των «ερυθρόλευκων», αυτό ήταν να δει την ομάδα του να προηγείται με γκολάρα παρακαλώ, αλλά στην μισή ώρα παιχνιδιού να χάνει 3- 1!!!

Αυτή όμως είναι η Ρεάλ Μαδρίτης. Κάποιοι έφαγαν κόλλημα με την ήττα των Καστιλιάνων από την Λίβερπουλ και τις δυο ισοπαλίες στο ισπανικό πρωτάθλημα. Μα αυτό δεν σήμαινε ποτέ, ότι οι Μαδριλένοι δεν έχουν καλή ομάδα κι ας ήρθαν στην Ελλάδα με ένα σωρό απουσίες ειδικά στην άμυνα. Η Ρεάλ πέρα από το ότι είναι πάντα Ρεάλ, είναι ένα σύνολο που φέτος, έχει βελτιώσει τους αριθμούς της. Εξαιρετική στην δημιουργία φάσεων, πάρα πολύ καλή στις συνεργασίες, απέδειξε και στο «Καραϊσκάκης» ότι το πρέσινγκ το σπάει για πλάκα και ξέρει μάλιστα και να σε τιμωρεί αν της το εφαρμόζεις, είναι συγκριτικά με την προηγούμενη σεζόν δεν τρώει εύκολα γκολ. Κι όμως, οι νταμπλούχοι Ελλάδας έβαλαν γκολάρα. Η συνεργασία Ποντένσε, Τσικίνιο, Ελ Κααμπί, βρήκε τον δεύτερο να εκτελεί τον Λούνιν και να βάζει… φωτιά δίπλα στην θάλασσα από νωρίς. Τέτοιες φωτιές όμως η Ρεάλ έχει την δυνατότητα να τις σβήνει, ειδικά όταν ξέρει ότι ο αντίπαλος έχει τρωτά σημεία. Η δεξιά πλευρά του Ολυμπιακού από την αρχή ήταν ένα θέμα. Ένα θέμα βέβαια για το οποίο άπαντες ανησυχούσαν πριν αρχίσει το ματς. Η Ρεάλ με Μεντί- Βινίσιους στην αριστερή της πλευρά έστησε πάρτι από νωρίς. Ο Ζέλσον Μαρτίνς ούτως ή άλλως δεν μπορούσε να γυρνάει συνέχεια πίσω, ο Ροντινέι ήταν πολύ κακός και μέσα σε μισή ώρα ο πίνακας έδειχνε 1- 3 με τον Εμπαπέ να κάνει σημειώνει το καθαρό χατ τρικ (σε ένα ημίχρονο ή πιο σωστά στο 22’ στο 24’ και στο 29’). Ο Βινίσιους είχε συμβολή στα τέρματα, όπως και ο Γκιουλέρ, ενώ σε ένα από αυτά ο Εμπαπέ έφυγε κάθετα και δεν τον σταμάτησε (δεν μπορούσε) κανείς.

Η Ρεάλ έβαλε γρήγορα και τέταρτο τέρμα, αλλά ήταν οφσάιντ. Είχε μια καλή φάση ο Ελ Κααμπί για το 2- 3, ενώ θα πρέπει να επισημάνω και κάτι άλλο γιατί ακούστηκαν διάφορα στην αλλαγή Τσικίνιο- Ταρέμι. Κάποιοι εξέφρασαν την άποψή ότι ήταν νωρίς να μπει ο Ιρανός. Μα τι άλλο να κάνει ο προπονητής; Δεν είναι ότι χάνει 1- 2 σε εκείνο το σημείο, δεν είχε και άλλη καθαρή λύση. Να βάλει τον Νασιμέντο; Πίσω από τον επιθετικό σε αυτό το ματς; Να περάσει τον Έσε και να βάλει αυτόν πίσω από τον Ελ Κααμπί. Συμπαθάτε με αλλά ο Τσουαμενί με τον Καμαβιγκά (και ο Σεμπάγιος μετά) ήταν έτοιμοι να κατασπαράξουν κόσμο. Πήγε με την εμπειρία του Ταρέμι ο προπονητής και κατά την γνώμη μου καλά έκανε. Και δικαιώθηκε με το γκολ του Ιρανού που έβαλε και πάλι «φωτιά» στο ματς.

Στην τελική, το θέμα για τον Ολυμπιακό ήταν τα άκρα του ανασταλτικά, συν το ότι η Ρεάλ ξύπνησε για τα καλά μόλις έφαγε το γκολ. Ο Έσε μπήκε στην ανάπαυλα αντί του Ντάνι Γκαρσία για να δώσει περισσότερα τρεξίματα. Η Ρεάλ τον βρήκε μπόσικο τον Ολυμπιακό σε φάση ανοιχτού γηπέδου, ο Βινίσιους εξέθεσε Ρέτσο- Ροντινέι και είπε στον Εμπαπέ «βάλε τέταρτο». Όπως κι έγινε, αν και το χειρότερο ήταν ότι από αυτή την φάση έφυγε από το γήπεδο λαβωμένος ο Πιρόλα. Τραυματίας έφυγε και ο Ποντένσε. Αυτά τα πολύ μεγάλα ματς έχουν και τον κίνδυνο να σου ξημερώσουν και τέτοια βάσανα. Μετά το 2- 4 ο ρυθμός του ματς έδειχνε να πέφτει, αλλά μάλλον ήταν το… πέσιμο της Ρεάλ.

Ο Ολυμπιακός βρήκε το γκολ με τον Ελ Κααμπί και μετά χάρη στην σπιρτάδα του Στρεφέτσα, την επιμονή του Ζέλσον, την σπιρτάδα του Μουζακίτη και τους δυο φορ, δεν ήθελε πολύ να γίνει το 4- 4.

Η Ρεάλ αγχώθηκε, έχουν ακούσει και πολλά το τελευταίο διάστημα και για αυτό κοίταξαν να αποφύγουν το χουνέρι. Κανείς δεν μπορεί να ζητήσει τα ρέστα από τον Ολυμπιακό (και στην τελική τι να συζητάμε; Βγήκε ο Γκιουλέρ και μπήκε ο Μπέλιγκχαμ. Για τέτοιο αντίπαλο μιλάμε) για την συνολική προσπάθεια, όμως η αλήθεια είναι ότι κάποιοι παίκτες του αποδείχθηκαν κατώτεροι των προσδοκιών προπονητή και Ολυμπιακών. Δεν έχει κριθεί το μέλλον της ομάδας στο Champions League, απλά από ‘δω και πέρα θέλει μόνο νίκες και στο τέλος θα γίνει το ταμείο…