Το παιχνίδι της κυβέρνησης με τους «180» και ο ρόλος του ΔΝΤ

Μόνο «αθώα» δεν είναι η επαναφορά του σεναρίου για υπερψήφιση της συμφωνίας που έρχεται (;) με τους δανειστές με αυξημένη πλειοψηφία. Και μπορεί το Μέγαρο Μαξίμου να πήρε αποστάσεις από τις σχετικές δηλώσεις του υπουργού Εσωτερικών Πάνου Σκουρλέτη και να ξεκαθάρισε ότι δεν υπάρχει νομική ή θεσμική βάση για την απαίτηση πλειοψηφίας 180 βουλευτών, ωστόσο η κυβέρνηση δείχνει να τροφοδοτεί εμμέσως την όλη συζήτηση, προσβλέποντας ότι έτσι θα αυξηθεί η πολιτική πίεση προς την αντιπολίτευση.

Άλλωστε και μόνο το γεγονός ότι η συμφωνία δεν αφορά μόνο το τρέχον τρίτο Μνημόνιο, αλλά εκτείνεται χρονικά και πέραν της κυβερνητικής θητείας, δηλαδή μετά το 2019, θέτει εξ αντικειμένου το ερώτημα εάν και πώς μπορεί να δεσμευτεί η χώρα έναντι των δανειστών σε ένα τέτοιο πλαίσιο.

Και ενώ το ερώτημα ίσως θα ήταν (ή και μπορεί να είναι όταν έρθει η ώρα) πώς γίνεται μία κυβέρνηση με εντολή έως το 2019 να δεσμεύσει τη χώρα και για το διάστημα μετά από αυτό το όριο, το Μαξίμου μάλλον επιδιώκει να το αντιστρέψει, μεταφέροντας την ευθύνη στην αντιπολίτευση. Υπό την έννοια ότι και εκείνη έχει την ευθύνη να ψηφίσει τη συμφωνία, που κατά τους κυβερνώντες θα είναι οπωσδήποτε θετική («καλύτερη κι από τις προσδοκίες» λέει χαρακτηριστικά ο Δημήτρης Τζανακόπουλος) και βγάζει τη χώρα από την κρίση! «Επειδή ακριβώς αυτά τα μέτρα αφορούν το έτος 2019 και μετά υπάρχει ανάγκη να ψηφιστούν από μία ευρύτατη πλειοψηφία εντός Βουλής» σημείωσε ο υπουργός Εσωτερικών δίνοντας τον τόνο.

Η κίνηση του Πάνου Σκουρλέτη πάντως προκάλεσε αρχικά μία αμηχανία ακόμη και στο εσωτερικό της κυβέρνησης, αφού είναι δεδομένη η θέση του Μαξίμου ότι δεν απαιτούνται 180 ψήφοι για την έγκριση της συμφωνίας από τη Βουλή - άλλωστε είναι έτσι κι αλλιώς απίθανο να επιτευχθεί μία τέτοια πλειοψηφία στην παρούσα Βουλή.

Στη συνέχεια όμως διευκρινίστηκε ότι ο υπουργός Εσωτερικών δεν είχε μιλήσει κατ’ ανάγκην για 180, αλλά για «ευρύτατη πλειοψηφία» και είχε θέσει το θέμα πολιτικά.

«Μιλάω για μία ευρύτατη συναίνεση. Δεν ξέρω αν θα είναι 180 ή παραπάνω ή λιγότερο, αλλά αντιλαμβάνεστε ότι τα μέτρα αυτά αφορούν την επόμενη κυβέρνηση που δεν γνωρίζουμε ποια θα είναι στο μεγαλύτερο της μέρος. Άρα, δεν μπορούμε να παραγνωρίζουμε αυτή τη διάσταση, της ανάγκης να υπάρξει μία ευρύτερη συναίνεση» είχε τονίσει ο κ. Σκουρλέτης.

«Ο κ. Σκουρλέτης αυτό το οποίο είπε αφορούσε ένα πολιτικό κάλεσμα δεν έθεσε καμιά νομική ή θεσμική προϋπόθεση για την ισχύ των μέτρων. Είπε ότι η Ν.Δ. θα πρέπει να αναγνωρίσει ότι πρόκειται για μια συμφωνία πολύ καλύτερη από αυτή που προσδοκούσε ή -θα έλεγα εγώ-ήλπιζε, διότι ήλπιζε να έχουμε μια κακή συμφωνία έτσι ώστε να πανηγυρίσει πάνω στα συντρίμμια, έτσι όπως θεωρούσε ότι θα κάνει πριν κλείσουμε την πρώτη αξιολόγηση. Επειδή η συμφωνία θα είναι καλύτερη από αυτή που ήλπιζε η ΝΔ, ο κ. Σκουρλέτης είπε ότι πρέπει να ψηφιστεί από το σύνολο. Και, επίσης, το έθεσε ως ένα ζήτημα δημοκρατικής ευαισθησίας» δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Τζανακόπουλος.

Η κυβέρνηση θέλει να πιέσει την αντιπολίτευση, επιχειρώντας να την ταυτίσει με τους δανειστές και μάλιστα στην περίπτωση που όντως υπάρξουν θετικά αντίμετρα να την οδηγήσει σε δίλημμα και εσωτερικά προβλήματα.  Δεν είναι τυχαίο ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, αναφερόμενος στο ενδεχόμενο της διευρυμένης πλειοψηφίας, υπενθύμισε πρόσφατα από τις Βρυξέλλες, το θέμα με το βοήθημα στους συνταξιούχους.

«Ο καθένας θα κάνει τις επιλογές του και θα κριθεί από τον ελληνικό λαό για τη συνέπεια της στάσης του και για τη σοβαρότητα της πολιτικής του» σημείωσε ο κ. Τσίπρας, επισημαίνοντας ότι «ίσως αυτό να είναι ένα δώρο προς την κυβερνητική πλειοψηφία, όπως ήταν και η στάση έναντι των μέτρων που πήραμε τα Χριστούγεννα για 1.200.000 συνταξιούχους, οι οποίοι είχαν τη δυνατότητα να πάρουν εφάπαξ πριν από τα Χριστούγεννα, κάτι που αποτέλεσε μια σημαντική ενίσχυση, αυτό που ονομάσαμε «13η σύνταξη». Ο καθένας λοιπόν θα κριθεί από τις πράξεις του».

Το Μαξίμου δείχνει να τροφοδοτεί και να αναπαράγει την όλη συζήτηση και για ένα επιπλέον λόγο: σύμφωνα με πληροφορίες, από τις συζητήσεις που έχουν γίνει κατά καιρούς τον τελευταίο χρόνο με το ΔΝΤ, το Ταμείο έχει αφήσει να εννοηθεί ότι επιθυμεί μία ευρύτερη συναίνεση των πολιτικών δυνάμεων της χώρας γύρω από μία συμφωνία, ώστε αυτή να εφαρμοστεί χωρίς άλλα προβλήματα. Στην περίπτωση που το ΔΝΤ επανέλθει και στις τωρινές συζητήσεις σε ένα τέτοιο θέμα, τουλάχιστον η κυβέρνηση θα έχει την απάντηση ότι ήδη προσκάλεσε την αντιπολίτευση σε μία συναινετική στάση, μεταφέροντας την ευθύνη στους αντιπάλους της.

Με δεδομένο ότι τουλάχιστον ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν απορρίψει κατηγορηματικά το ενδεχόμενο να ψηφίσουν τη νέα επώδυνη συμφωνία, θα έχει ενδιαφέρον πώς θα εξελιχθεί αυτό το ιδιότυπο παιχνίδι πολιτικού πινγκ πονγκ.