Τρώγοντας στα καλύτερα εστιατόρια του κόσμου

Ομορφοι άνθρωποι με ζεστή καρδιά στο εξοντωτικό ψύχος, πιάτα που δεν βάζει ο ανθρώπινος νους, θεματικά πάρκα γεμάτα παιχνίδια και πλατείες που περιβάλλουν τον μεγαλύτερο πεζόδρομο στον κόσμο συστήνουν το ονειρικό σκηνικό που θα βρει κανείς στην Κοπεγχάγη - μια πόλη που δεν θέλει να βάλεις στο μυαλό σου τίποτα πονηρό. Θέλει να σε ταξιδέψει στο δικό της παραμύθι, να σε κάνει βόλτες με το ποδήλατό σου -αφού όλοι εδώ προτιμούν τα δίκυκλα, τα οποία αφήνουν μονίμως ξεκλείδωτα- και να σε ταΐσει με τα ωραιότερα πιάτα που έχεις δοκιμάσει ποτέ.

Εδώ, άλλωστε, η υψηλή γαστρονομία δεν είναι υπόθεση της ελίτ, όπως στις υπόλοιπες χώρες, αλλά η τέχνη κάποιων που κατάφεραν να μεταμορφώσουν τα πιο ποταπά υλικά σε γαστρονομικό παραμύθι, όπως ο Χαν Κρίστιαν Αντερσεν μετέτρεψε τα τρομακτικά τοπία του παγωμένου Βορρά σε αφορμές για παραμύθια. Και για να πετύχεις το όνειρό σου στην Κοπεγχάγη δεν έχει σημασία από πού κατάγεσαι: απόδειξη ο Ρενέ Ρετζέπι που υπογράφει το θρυλικό μενού του καλύτερου εστιατορίου στον κόσμο και είναι Αλβανός. Γιος μετανάστη, γαλουχήθηκε με την προτεσταντική ηθική δουλεύοντας σκληρά στις κουζίνες του Φεράν Αντριά και του «El Bulli», βάζοντας στοίχημα να κάνει την Κοπεγχάγη το νέο κέντρο της γαστρονομίας. Κατάφερε δε να ξεπεράσει τον δάσκαλό του και σήμερα να φιγουράρει στην κορυφή εκπορθώντας το κάστρο του σπουδαίου Αντριά.

Ισχυρό ατού του είναι η απλότητα αλλά και ο σεβασμός στις πατροπαράδοτες μεθόδους που είχαν λησμονήσει οι σεφ. Μέθοδοι που έσπευσαν να μιμηθούν και άλλοι διάσημοι σεφ της πόλης, με αποτέλεσμα να βλέπεις παντού πλέον να ψήνουν τα θαλασσινά πάνω σε βότσαλα, ενώ σημαντική ήταν η επανεκτίμηση των ταπεινών υλικών που ο Ρετζέπι μετέτρεψε σε αδιαφιλονίκητο στοιχείο των πιάτων του. Ετσι, ακόμη και τα βρύα, μια μορφή λειχήνας που συνιστά τη βασική τροφή των ταράνδων, έγιναν βασικό υλικό του γαστρονομικού καμβά του Ρενέ Ρετζέπι. Οσο για τον χώρο του, το καλύτερο εστιατόριο στον κόσμο, το «Noma», όπου στεγάζονται οι γκουρμέ ενατενίσεις του, φαίνεται να διατηρεί αυτούσιες τις μινιμαλιστικές πινελιές σε ένα περιβάλλον καλαίσθητης λιτότητας.

Επειδή, όμως, όπως λένε, εκτός από τον προορισμό σημασία έχει το ταξίδι για τη γαστρονομική μύηση στις περίοπτες κουζίνες του Βορρά, φροντίζει με τον καλύτερο τρόπο το μενού της KLM με την οποία ταξιδέψαμε από Αθήνα προς Κοπεγχάγη. Οι πόλεις του Βορρά δείχνουν πια παιχνιδάκι για τη γαλανόλευκη εταιρεία που σε μεταφέρει σε διαφορετικούς προορισμούς με τη λιγότερη, δυνατόν, ταλαιπωρία.

Στο αεροπλάνο είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε εξαιρετικά πιάτα με την υπογραφή του περίφημου σεφ Ονο Κοκμέιγερ, γνωστού για το μενού του εστιατορίου «Ciel Bleu», ο οποίος πολύ ορθά είχε πει ότι «το να μαγειρεύεις είναι σαν να ζωγραφίζεις με τη γεύση και να φτιάχνεις ποιήματα με τα αρώματα». Απόδειξη τα αρώματα που συνοδεύουν το υπέροχο μοσχαράκι του in flight αλλά και το εξαιρετικό ψάρι. Το καλύτερο, όμως, σημείο ήταν οι αλατοπιπεριέρες σε σχήμα klomp - το παραδοσιακό τσόκαρο κάθε συνεπούς Ολλανδέζας. Υπέροχα και τα σερβίτσια που φέρουν τη σφραγίδα του γνωστού σχεδιαστή Μαρσέλ Γουάντερς. Η καλύτερη εγγύηση για όσα θα ακολουθούσαν στην παραμυθένια πρωτεύουσα της Δανιμαρκίας.

Δύσκολα, πάντως, μπορείς να παραλείψεις κάποιο από τα μέρη που φέρουν την απαράμιλλη σφραγίδα της δανέζικης λεπτότητας - από το φαγητό μέχρι το ντιζάιν, τα καλαίσθητα καφέ και τη λατρεία των κατοίκων για τα στοιχεία της φύσης. Γι’ αυτό και η εμπειρία που είχαμε στο εξαιρετικό εστιατόριο «AOC», το οποίο στεγάζεται σε μια πολυτελή ανακατασκευή βασιλικών στάβλων, ήταν ότι συνωμοτούσαμε σε κάτι ιερό, παρέα με μια εκλεκτή κάστα μοναχών σε αψιδωτές prive αίθουσες με ολοστρόγγυλους πολυελαίους σε αρμονία με τον μινιμαλισμό που επικρατεί παντού στην πόλη της Κοπεγχάγης. Τα πάντα εδώ φανέρωναν σημασία στη λεπτομέρεια και τελειότητα.

Ακόμη και τα πιάτα σκοπό έχουν να σε ταξιδέψουν αφού έχεις την αίσθηση ότι δεν βρίσκεσαι στο τραπέζι αλλά κάτω από τον κορμό ενός δέντρου με ανθρώπους ενός άλλου αιώνα ακούγοντας τον ήχο από τον αέρα και τα αόρατα στοιχειά. Γήινες ίριδες περιέβαλλαν τα πιάτα - με το ιδιαίτερο βάθος της κάθε χαρακιάς να αντιστοιχεί με το αντίστοιχο χρώμα του πιάτου που σου σερβίρεται στο τραπέζι. Οι καυκαλήθρες και τα πολύχρωμα λουλούδια συνόδευαν τη γαρνιτούρα κάθε πιάτου, δίνοντας την αίσθηση ότι βρίσκεσαι στην καρδιά της εξοχής.

Το ίδιο και το τεράστιο κοχύλι γεμιστό με θαλασσινά και τυρί. Ο ταλαντούχος Ρόνι Εμποργκ μπορεί πλέον όχι μόνο να απολαμβάνει το Michelin που στολίζει το πέτο του αλλά και τους αναρίθμητους θαυμαστές που τον παρακολουθούν στη δανέζικη τηλεόραση αφού θεωρείται ο κατεξοχήν αστέρας σεφ του Βορρά.

Ομορφος, άνετος και ευπροσήγορος -και αυτός μαθητής του Αντριά- έχει συγκεντρώσει στο περίοπτο εστιατόριό του τον πιο τρέντι κόσμο της Δανίας, όπου ακούς πανέμορφες Δανές να συνομιλούν δυνατά -οποία έκπληξις!- με άνδρες που θα έβαζες στοίχημα ότι, αν δεν είναι επιτυχημένοι τεχνοκράτες, θα έχουν περάσει από κάποια πασαρέλα.

Κι εδώ η ονειρώδης κατάσταση φτάνει στο αποκορύφωμά της μέσα από πιάτα μοναδικά. Δίχως το ελάχιστο νύγμα έκπληξης, μπορείς άνετα, μέσα σε δέκα λεπτά, να προσγειωθείς στο ξενοδοχείο «Hotel d’ Anglettere» πίνοντας ένα απολαυστικό eau de vie  με τον υπέροχο μπάρμαν. Ξαπλώνοντας στον δερμάτινο καναπέ σε μια ερπετοειδή ακινησία απολαμβάνεις το χιόνι που πέφτει έξω από το παράθυρο, αν τύχει να βρεθείς στην Κοπεγχάγη τον χειμώνα, και τα ανθισμένα δέντρα που γεμίζουν την πόλη, αν έρθεις την άνοιξη. Κι εδώ το μενού υπογράφει ο Ρόνι Εμποργκ, δίνοντας άλλη αίγλη στην αναστήλωση του πιο πολυτελούς και φημισμένου ξενοδοχείου της Κοπεγχάγης.

Μια ανακαίνιση που ανταγωνίζεται επάξια το boutique ξενοδοχείο «Nimb» το οποίο φιλοξενεί στις κουζίνες του εστιατορίου του τον σεφ Τόμας Χέρμαν, ο οποίος κατοικοεδρεύει κι αυτός στη Δανία. Τη στιγμή που βγαίνεις από την ύπνωση της γαστρονομικής περιπέτειας, τα βαρκάκια διακρίνονται ακόμη πίσω από τις προβλήτες ενώ ξέρεις ότι μόλις απομακρυνθείς λίγο από τα ντόκια μπορείς να βρεθείς στους βασιλικούς κήπους ή στο παραμυθένιο Τίβολι. «Εχει μια αθωότητα αυτή η υπερβολή της Κοπεγχάγης», μου λέει ένας φίλος -από τη μια ο μινιμαλισμός τους από την άλλη η αυτοκρατορική μεγαλοπρέπεια- και μάλλον έχει δίκιο αφού περιγράφει ανθρώπους που δεν ξεπέρασαν ποτέ την εφηβική τους φαντασία.

Δεν είναι τυχαίο ότι εδώ έζησαν και μεγάλωσαν ταυτόχρονα ο φιλόσοφος Κίργκεργκoρ, ο οποίος δεν σταμάτησε ποτέ να γράφει γράμματα στον αιώνιο έρωτά του, και ο Χανς Κρίστιαν Αντερσεν, ο μεγαλύτερος παραμυθάς στον κόσμο. Στην επιστροφή η Air France φροντίζει να σε προσγειώσει όσο γίνεται καλύτερα, προσφέροντας ένα εφάμιλλης αξίας μενού με την υπογραφή του μεγαλύτερου αστέρα στην ιστορία της γαλλικής γαστρονομίας, τον διάσημο σεφ με τα περισσότερα αστέρια Michelin στον κόσμο, Ζοέλ Ρομπισόν, ενώ στις υπερατλαντικές πτήσεις μαθαίνουμε ότι τα ποτά ετοιμάζει ο μπάρμαν του «Ritz» του Παρισιού, Κόλιν Πίτερ Φιλντ.

Τα παραμύθια, ωστόσο, κρατούν λίγο και πάντα θα μείνει κάποια ψυχή να σκέφτεται το παρατημένο της γοβάκι -όπως αυτό που αφήσαμε για πάντα στη Δανία- ή κάποιους ανέφικτους έρωτες όπως η θρυλική μοναχική γοργόνα της Κοπεγχάγης.