Με αγαπημένους του φίλους θα γιορτάσει ο Γεράσιμος Ανδρεάτος τα 25 χρόνια που κλείνει φέτος στη δισκογραφία. Ο λαϊκός ερμηνευτής, μουσικός και συνθέτης, μπορεί να μην έχει στο ενεργητικό του μεγάλο αριθμών προσωπικών δίσκων ωστόσο μετράει δεκάδες συμμετοχές και σημαντικές συνεργασίες. Κάνοντας πάντα προσεκτικά βήματα στον χώρο, για καθένα από τα οποία νιώθει ιδιαίτερα περήφανος, έχει κερδίσει το κοινό που τον εκτιμάει για το ήθος του και φυσικά για την υπέροχη φωνή του.
Τι να περιμένουμε από τη συναυλία στις 5 Ιουλίου;
Καταρχάς εορταστική ατμόσφαιρα, μια και γιορτάζω όλα μου τα χρόνια στο τραγούδι. Θα τραγουδήσω όλα μου τα γνωστά τραγούδια που ξέρει και αγαπά από τη φωνή μου ο κόσμος («Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια», «Σκέψη της τρελής», «Γκρεμός», «Σκάκι», «Πρώτο Φθινόπωρο» κλπ.), μεγάλα αγαπημένα τραγούδια, πολύ ιδιαίτερες στιγμές από τους φίλους μου που θα παρευρίσκονται, διφωνίες, ντουέτα-εκπλήξεις και ένα ολοκαίνουργιο τραγούδι που έγραψε για μένα ο Δημήτρης Παπαδημητρίου και θα το παρουσιάσουμε στο Βεάκειο για πρώτη φορά!
Ποιοι άλλοι καλλιτέχνες θα είναι μαζί σας;
Εκτός από τον Δημήτρη Παπαδημητρίου θα είναι επίσης οι συνθέτες Παντελής Θαλασσινός και Βαγγέλης Κορακάκης και οι τραγουδιστές: Ελένη Βιτάλη, Πίτσα Παπαδοπούλου, Βασίλης Σκουλάς, Μελίνα Κανά και Φωτεινή Βελεσιώτου.
Όλο και πιο συχνά βλέπουμε σε συναυλίες την εμφάνιση ενός ή περισσότερων guests. Θεωρείτε ότι ο κόσμος έχει ανάγκη να βλέπει όλους τους αγαπημένους του καλλιτέχνες μαζί;
Ναι, είναι καλό αν γίνεται σωστά. Θα πρέπει να τους συνδέει μια κοινή αισθητική, η στάση τους απέναντι στο τραγούδι και γενικότερα η ποιότητα και η αλήθεια με την οποία ασκούν την τέχνη τους. Έχει μεγάλη σημασία να δημιουργηθεί μια συγκεκριμένη ατμόσφαιρα, είτε τραγουδά ένας είτε περισσότεροι, και εκεί είναι που πρέπει όλοι να σέβονται τους άγραφους νόμους της ψυχοσύνθεσης του κοινού, που ορίζουν απόλυτα την επιτυχή ή όχι έκβαση μιας συναυλίας. Οι φίλοι που έχω καλεσμένους είναι για εμένα πολύ ιδιαίτεροι και έχω μοιραστεί με κάθε έναν πολύ συγκινητικές στιγμές στη σκηνή και στη ζωή. Τους θαυμάζω και τους αγαπώ απεριόριστα.
Η κρίση έχει αλλάξει τον τρόπο που αντιμετωπίζετε τη δουλειά γενικότερα ή οργανώνετε ένα πρόγραμμα συναυλίας ειδικότερα;
Τον τρόπο που αντιμετωπίζω τη δουλειά ναι, όσον αφορά στη διοργάνωση και στην επικοινωνία, όχι όμως στην επιλογή των τραγουδιών και των συνεργατών. Θεωρώ τον εαυτό μου λαϊκό τραγουδιστή κατά βάση - και ό,τι μπορεί να θεωρηθεί «έντεχνο» από τα τραγούδια που έχω τραγουδήσει εγώ θα το αποκαλούσα γνήσια λαϊκό τη στιγμή που το περιεχόμενό του στοχεύει κατ' ευθείαν στην καρδιά του ακροατή. Το πρόγραμμα μιας συναυλίας δεν εξαρτάται από την κρίση αλλά από το πάρε-δώσε με το κοινό, που ανέφερα και πριν και μπορεί, αν χρειαστεί, να αλλάξει και επί τόπου αυτοσχεδιάζοντας.
Αν έπρεπε να διαλέξετε τρία τραγούδια από την προσωπική σας δισκογραφία που σας έχουν σημαδέψει ποια θα ήταν αυτά και για ποιους λόγους;
Θεωρώ το «Σκάκι» ένα από τα σημαντικότερα τραγούδια της δισκογραφίας μου γιατί είναι ένα υπέροχο ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη, αριστοτεχνικά μελοποιημένο από τον Δημήτρη Παπαδημητρίου .Το «Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια» των Δημήτρη Παπαδημητρίου και Μιχάλη Γκανά και τη «Σκέψη της τρελής» του Βαγγέλη Κορακάκη γιατί είναι υπέροχα και στάθηκαν αφορμή για να νιώσω την αγάπη περισσότερων φίλων που με στηρίζουν τόσα χρόνια.
Αν σας ζητούσα το ίδιο για τραγούδια συναδέλφων σας, ακόμα και πολύ παλιότερων από εσάς;
Θα ήθελα να αναφερθώ σε τραγούδια λατρεμένα των φίλων μου. «Ανάθεμά σε» του Παντελή Θαλασσινού για την τρυφερότητά του και επειδή καταφέρνει με τον στίχο αλλά και τη μουσική να μας κάνει να νοιώσουμε την ένταση της τόσο μεγάλης αγάπης και επιθυμίας. Το «Μάνα πού ζω» του Βαγγέλη Κορακάκη για το λαϊκό του μεγαλείο και την υπέροχη ερμηνεία του Δημήτρη Μητροπάνου. Το «Εγώ τραγούδαγα τα βράδια στα σκυλάδικα» της Ελένης Βιτάλη για το άνοιγμα και την κατάθεση ψυχής και τη συγκλονιστική ερμηνεία που ξεπερνά κάθε όριο.
Το «Παράπονο» του Δημήτρη Παπαδημητρίου σε στίχους Οδυσσέα Ελύτη γιατί είναι τραγούδι στιγμών οριακών και μεγάλων αποφάσεων. Το «Θυσιάστηκα για σένα» από την Πίτσα Παπαδόπουλου. Με την ερμηνεία της έχει καταφέρει να συνδυάσει το λαϊκό ντέρτι με την αρχοντιά με τρόπο μοναδικό! Είναι αδύνατον να μην συγκινηθώ όταν ακούω από τον Βασίλη Σκουλά το «Θα σε φιλέψω στεναγμέ». Λατρεύω τον «Ζέφυρο» της Μελίνας Κανά που τη θεωρώ γνήσια απόγονο των μεγαλύτερων τραγουδιστών μας. Και από τη Φωτεινή Βελεσιώτου επιλέγω τις «Μέλισσες», που δεν θα ξεχάσω ποτέ την έκπληξη που ένοιωσα όταν την πρωτάκουσα στη Θεσσαλονίκη να το τραγουδά σε συναυλία του Γιώργου Καζαντζή!
Γιατί διαλέξατε για τίτλο της συναυλίας το «Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε» από το «Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια»; Επειδή το έχει αγαπήσει τόσο πολύ ο κόσμος μέσα από το «Λόγω τιμής» ή σημαίνουν για εσάς κάτι παραπάνω οι στίχοι του Μιχάλη Γκανά;
Γιατί ακριβώς ήθελα να δώσω έμφαση στα χρόνια και στην επιμονή που μας συνδέουν με όλους όσοι με αγαπούν. Κοιτάζουμε με αγάπη πίσω για να πάμε με ενθουσιασμό μπροστά. Είναι άλλωστε και ένας από τους σημαντικότερους σταθμούς-αφετηρίες στη διαδρομή μου.
Είστε από τους καλλιτέχνες που κάνετε πάντα πολύ προσεκτικά βήματα στη δισκογραφία αλλά και στις συνεργασίες σας. Θεωρείτε ότι σας έχει στοιχίσει αυτό;
Το αντίθετο θα έλεγα! Κάθε απροσεξία και λάθος με πήγαιναν όλο και πιο κοντά στην αρχή, ίσως γιατί ήθελαν να μού δείξουν έναν πιο σωστό και προσεκτικό δρόμο, που όταν τον ακολουθώ νοιώθω ότι είμαι εντάξει με τον εαυτό μου.
