Όλα ξεκινούν με μια συνάντηση

Μπορεί ο Γερμανός Alfred Otto Wolfgang Schulze, γνωστός ως Wols, να μην συνάντησε ποτέ την Αμερικανίδα Eileen Quinlan, μπορεί οι δύο φωτογράφοι να μην έζησαν καν την ίδια εποχή, ωστόσο το έργο τους έχει πολλές κοινές αναφορές. Αναφορές που δεν σχετίζονται τόσο με την αφετηρία της δράσης τους αλλά με τη φωτογραφική τους φαντασία και τον τρόπο που έβλεπαν και οι δύο το πραγματικό. Οι φωτογραφικές εικόνες των δύο καλλιτεχνών συναντήθηκαν αυτές τις μέρες και εκτίθενται από χθες και μέχρι τις 8 Μαΐου στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης σε μια παραγωγή του Radio Athenes με τίτλο: “Always starts with an encounter”.



Και τους δύο τους γοήτευαν τα οικεία αντικείμενα, το τυρί, τα φασόλια, η λάσπη, η σάρκα, το ύφασμα, ένα χέρι ή ένα πρόσωπο. Η έκθεση των δύο καλλιτεχνών που τους χωρίζει τόσο ο χρόνος και οι διαφορετικές ιστορικές συνθήκες, όσο και οι διακριτές φωτογραφικές τεχνικές, λειτουργεί ως ένα πεδίο στο οποίο δημιουργούνται παραλληρισμοί και ανοίγονται ερωτήματα. Ταυτόχρονα επιχειρεί να διερευνήσει τρόπους οπτικότητας και να δημιουργήσει αντιστοιχίες μεταξύ του έργου του Wols και της Quinlan που υπερβαίνουν τις καθιερωμένες συμβάσεις της ιστορίας της τέχνης, τόσο από την άποψη της χρονικής ιστορικής ταξινόμησης, όσο και σε σχέση με τον τρόπο που συζητείται το φωτογραφικό μέσο.

Η έκθεση θα πλαισιωθεί από μια σειρά ομιλιών σχετικά με το έργο των δύο φωτογράφων. Η ιδέα του άμορφου (informel) αναδιαρθρώνεται σε ένα σύγχρονο πλαίσιο: Τι είναι μια φωτογραφία; Πώς συνδέεται με την ιδέα του αντιτύπου και της αφαίρεσης; Είναι μια μυθοπλασία; Είναι μοναδική; Είναι ένα απεριόριστο άνοιγμα στον κόσμο που έρχεται σχεδόν αποκλειστικά μέσω φωτός και σκιών στον χρόνο; Η πρώτη ομιλία με συντονίστρια την Έλενα Παπαδοπούλου θα πραγματοποιηθεί σήμερα, Παρασκευή 18 Μαρτίου, στο auditorium του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης στις 7.







Περισσότερες πληροφορίες για τους καλλιτέχνες

Alfred Otto Wolfgang Schulze
Ο Wols (1913-1951), ένας από τους πρωτοπόρους της art informel, μαζί με τον Jean Fautrier και τον Jean Dubuffet, έγινε γνωστός μετά θάνατον για τις ακουαρέλες, τα σχέδια, τα γραπτά του και σε μεγάλο βαθμό για τα ζωγραφικά του έργα της δεκαετίας του 1940, με τις έντονα δουλεμένες και γδαρμένες επιφάνειες λαδομπογιάς. Το φωτογραφικό του έργο της δεκαετίας του 1930 παρέμεινε στο σκοτάδι μέχρι την στιγμή που ο ιστορικός φωτογραφίας Volker Kahmen και ο φωτογράφος Georg Heusch παρήγαν σύγχρονες εκτυπώσεις (modern prints) το 1976 από αρνητικά που τους παραχώρησε η αδελφή του Wols, Δρ Elfriede Schulze-Battmann. Ο Wols δημιούργησε δεκάδες πορτραίτα, πλάνα πεζοδρομίων και ερειπωμένων τειχών, εικόνες δίπλα στη θάλασσα. Ο Wols χρησιμοποιούσε την κουζίνα του ως αυτοσχέδιο στούντιο και σκοτεινό θάλαμο. Είναι εκεί που δημιούργησε μερικές από τις πιο σημαντικές εικόνες του: «Πήγαινε για ψώνια, για να μαγειρέψει ισπανικό ή κινέζικο... αλλά πρώτα, όλα φωτογραφιζόντουσαν [ωμά] -το κουνέλι, τα κρεμμύδια», γράφει η σύζυγός του Gréty, σε μια επιστολή του 1966.

Eileen Quinlan
Γεννημένη στη Βοστώνη το 1972, η Eileen Quinlan ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη. Διευρευνά τα πολλά επίπεδα που αποτελούν το φωτογραφικό σύστημα, την υλικότητα τόσο της εικόνας όσο και του φιλμ, συχνά μετατρέποντας την διαδικασία της μεταμόρφωσης που λαμβάνει χώρα, στο ίδιο της το θέμα. Έχει δημιουργήσει «νεκρές φύσεις», «αφαιρετικές συνθέσεις» και «πορτραίτα», ταλαντευόμενη ανάμεσα στην έγχρωμη και μαυρόασπρη φωτογραφία, προκειμένου να μην «θεωρηθεί κάποια χρωματική εγγραφή πιο αληθινή από την άλλη», όπως η ίδια σημειώνει. Συχνά φωτογραφίζει με φιλμ polaroid του οποίου η ημερομηνία λήξης έχει παρέλθει, ή προσθέτει τεκίλα στο νερό όπου το φιλμ μπορεί να μείνει βυθισμένο για εβδομάδες. Οι παραποιήσεις της Quinlan στις επιφάνειες των αρνητικών της περιλαμβάνουν εκδορές με ατσαλόσυρμα και στυλό, χρήση υγρών και τα ίδια της τα δακτυλικά αποτυπώματα. Οι ενεργητικές αυτές παρεμβάσεις δημιουργούν εκτυπώσεις με έντονη υφή.