Η web μαύρη σειρά «Τη μάνα μου τη λένε Γιάννη» & η απρόσμενη επιτυχία

«Eτρεχα με τα δωδεκάποντα στους τάφους!»
«Δεν είναι  ξεπέτα τα διαδικτυακά σίριαλ», λέει η μελαχρινή «βιολόγος Ναταλία Παππά»

Αφροδίτη Αντωνάκη

«Τον σκηνοθέτη της σειράς τον γνώριζα. Με τον Κωνσταντίνο Θάνο ήμασταν στην ίδια σχολή, την Θεατρολογία, στο Πανεπιστήμιο. Δεν ήμασταν φίλοι. Δεν ήμασταν καν στο ίδιο έτος. Γίναμε φίλοι και με τα παιδιά της σειράς έχουμε πλέον περάσει σε άλλο επίπεδο. Πάμε για το φινάλε, την τέταρτη σεζόν της. Εγώ ανέκαθεν ήθελα να γίνω ηθοποιός. Πήγα και στη δραματική σχολή “Εμπρός”. Τώρα, εκτός από τη διαδικτυακή σειρά του “Netwix”, παίζω στα “Κλεμμένα Ονειρα” του MEGA τη Χαρά. Δεν έχει προλάβει ακόμη ο κόσμος να με μάθει ως Χαρά, συνεχίζει να με αναγνωρίζει ως Ναταλία Παππά - από τον ρόλο της στη web σειρά. Μου λένε συνεχώς “κάτι μου θυμίζεις”. Ερασιτεχνικά ξεκίνησα με την υποκριτική. Στο σχολείο. Επαιζα στη θεατρική ομάδα του Δήμου Ψυχικού. Παράλληλα με τις σπουδές μου συνέχισα να συμμετέχω σε ερασιτεχνικές παραστάσεις. Ωσπου έπαιξα και επαγγελματικά. Στην παράσταση “Απόγνωση -Sold Out” σε σκηνοθεσία Ακίνδυνου Γκίκα. Τι άλλο έκανα; Μεταγλωττίσεις. Κάνω τη φωνή της Barbie σε όλα τα διαφημιστικά της. Και στις ταινίες της πάντα έχω ρόλους. Εχω κάνει και τη φωνή της Τίνκερμπελ. Αν έχω παίξει εγώ σε διαφημιστικό; Ισως να με έχετε δει σε μια σχετικά πρόσφατη διαφήμιση του Γερμανού, με ερωτευόταν κεραυνοβόλα ο πωλητής όταν απαντούσα ότι δεν έχω αγόρι. Βασικά ό,τι μπορεί να κάνει ο ηθοποιός το έχω κάνει. Δεν είναι και εύκολο να είσαι ηθοποιός σήμερα. Στην αρχή μπαίνεις εκεί μέσα για να κάνεις μόνο θέατρο. Εγώ εδώ και οκτώ χρόνια κάνω μεταγλωττίσεις και έτσι βιοπορίζομαι. Ποιο ήταν το πιο περίεργο μέρος που κάναμε γύρισμα για "Τη Μάνα μου τη λένε Γιάννη"»;  Ετρεχα με τα δωδεκάποντα ανάμεσα στους τάφους . Οι χαρακτηριστικές ατάκες του ρόλου μου είναι “Ντίνο Ντίνο, πρόσεχε” και το “Τρέξτε θα μας πιάσουν”. Τα διαδικτυακά σίριαλ δεν έχουν και μεγάλες διαφορές από τα τηλεοπτικά. Είναι το ίδιο δύσκολα και το ίδιο ευχάριστα. Απλά στο καθημερινό είναι πιο πιεσμένα τα πράγματα γιατί πρέπει να γυρίζονται γρήγορα οι σκηνές. Δεν είναι ξεπέτα τα διαδικτυακά σίριαλ. Αν με αγχώνει η αναγνωρισιμότητα που μπορεί να φέρει ένα καθημερινό σίριαλ στην τηλεόραση; Και βέβαια με αγχώνει. Από την άλλα, όλα έρχονται για καλό, αρκεί να τα αντιμετωπίζεις με μέτρο». 




«Δίπλα μαςο μακιγιέρ έβαφε έναν νεκρό...»
Σουρεαλιστικά σκηνικά αφηγείται η «υστερική διαφημίστρια Σόφη Γεροκώστα»

Ναταλία Καλημερατζή 

«Παίζω την υστερική, γεμάτη φοβίες, αρρωστοφοβική Σόφη Γεροκώστα. Μια δυναμική διαφημίστρια. Κάθε σεζόν τη γυρίζουμε σε μία εβδομάδα με δεκαπεντάωρα γυρίσματα. Από το 2012 το σίριαλ είναι κομμάτι της ζωής μας. Ο Κωνσταντίνος Θάνος, ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης της σειράς, με προσέγγισε. Ηρθε σπίτι μου για καφέ να γνωριστούμε, ελπίζω να του είχαν μεταφέρει ότι είμαι καλή ηθοποιός. Ε, πάνω στον καφέ έπαιξα ολόκληρο το πρώτο επεισόδιο και μου έδωσε τον ρόλο. Η πρώτη σεζόν του “Τη μάνα μου τη λένε Γιάννη” γυρίστηκε με δικά μας έξοδα και είχε δικό της site όπου προβάλλονταν τα επεισόδια. Τις επόμενες σεζόν τις πήρε ο ΑΝΤ1 και τις προβάλλει μέσω του Netwix. Δεν έχω καταλάβει κι εγώ ακόμη τι το διαφοροποιεί από τα τηλεοπτικά γυρίσματα. Ισως ο χρόνος που μοντάρεις ένα επεισόδιο. Αλλο πράγμα να κάνεις μοντάζ σε 40λεπτο επεισόδιο κι άλλο σε 5λεπτο. Μια μαύρη σουρεαλιστική κωμωδία είναι το σίριαλ αυτό. Συμβαίνουν πράγματα που με τη λογική δεν εξηγούνται. Σε όλα τα νεκροταφεία της Αθήνας έχουμε κάνει γυρίσματα. Ναι, πήραμε ειδική άδεια. Το πιο σουρελαστικό σκηνικό που συνέβη κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων είναι το εξής: Σε ένα δωμάτιο του νεκροταφείου ο δικός μας μακιγιέρ μακιγιάρει τους ηθοποιούς και στο διπλανό ο άλλος μακιγιέρ επιμελείται το μακιγιάζ του νεκρού. Αγριο. Οταν σταμάτησα να βάλω βενζίνη σε ένα βενζινάδικο στέλνοντας ένα μήνυμα, ξαφνικά ήρθε ένας κύριος και μου είπε: “Περίμενα ότι δεν θα χρησιμοποιείς το κινητό γιατί θα φοβόσουν μήπως ανατιναχθεί”. Με είχε αναγνωρίσει από το σίριαλ. Ναι, με σταματούν αρκετά συχνά. Οι νέοι άνθρωποι βλέπουν διαδικτυακά επεισόδια με μεγαλύτερη ευκολία από μια τηλεοπτική σειρά.

Φέτος είμαι στο θέατρο "Χυτήριο" με τον Κώστα Μπίγαλη. Είμαστε πέντε ηθοποιοί σε μια παράσταση με τον τίτλο "Πέντε". Από μικρή ήθελα να γίνω ηθοποιός. Τη δραματική σχολή Θεοδοσιάδη έχω βγάλει. Και την Αγγλική φιλολογία. Φυσικά έχω παίξει για κοινό δέκα ατόμων στο θέατρο. Ηταν άβολο. Αλλά αν οι θεατές λένε στο τέλος “ωραία παράσταση”, τότε σκέφτεσαι πόσο κρίμα είναι που δεν γεμίζει. Η καλύτερη διαφήμιση είναι η ουρά  στα ταμεία. Μόλις ακουστεί η λέξη sold out για μια παράσταση, τρέχουν άπαντες. Ακόμη κι αν δεν αξίζει τόσο. Τι κάνει ένας ηθοποιός για να τα βγάλει πέρα; Υπομονή, δίαιτα, περιορίζει τα έξοδά του. Κοίτα, στην εποχή μας όποιος θέλει να γίνει ηθοποιός πρέπει να έχει κι άλλους πόρους αν θέλει να πληρώνει τους λογαριασμούς του. Στα καλά νέα, η τηλεοπτική πραγματικότητα δείχνει να ανθεί και πάλι. Στην τηλεόραση έχω παίξει στα "Υπέροχα Πλάσματα", στο "Κλειδί του Παραδείσου", στις "Επτά Θανάσιμες Πεθερές". Στον κινηματογράφο με έχετε δει στην ταινία "Η πόλη των παιδιών", του Γιώργου Γκικαπέππα. Το αγαπήσαμε πολύ το διαδικτυακό σίριαλ. Το ξεκινήσαμε μόνοι γιατί στην τελική δεν βοηθά να κάθεσαι σπίτι και να κλαις τη μοίρα σου».