Οι ταινίες της εβδομάδας

Ο συνήγορος / The counselor

Του Ρίντλεϊ Σκοτ. Με τους: Μάικλ Φασμπέντερ, Πενέλοπε Κρουζ, Κάμερον Ντίαζ, Χαβιέ Μπαρδέμ, Μπραντ Πιτ
Δραματική / 2013/ΗΠΑ - Μ. Βρετανία

Θα περίμενε κανείς κάτι πιο... σχηματισμένο -για να μην πω συναρπαστικό- από τη συνεργασία του Ρίντλεϊ Σκοτ με τον Κόρμακ Μακάρθι στο πρώτο πρωτότυπο σενάριο του δεύτερου. Ο Μάικλ Φασμπέντερ φαίνεται να τα έχει χαμένα στον ρόλο ενός δικηγόρου που χώνεται σε βρόμικες υποθέσεις με ναρκωτικά, οι οποίες, φυσικά, τον ξεπερνούν. Μια ιστορία που, υποθέτω, προοριζόταν να γίνει μια ταινία με drugs για τον σκεπτόμενο (άντρα) θεατή καταλήγει σε ένα συνονθύλευμα από παρατεταμένα γνωμικά και αμπελοφιλοσοφίες, χωρίς κανένα απ’ αυτά να προτρέπει σε ταύτιση με -ή έστω το ενδιαφέρον για- κάποιον από τους χαρακτήρες. Επίσης, ό,τι μπορεί να έχετε ακούσει για τη σεξιστική πλευρά της ταινίας ισχύει και με το παραπάνω τόσο για την αντιμετώπιση των γυναικών από τους αντρικούς χαρακτήρες όσο και για την ίδια την κατασκευή των γυναικείων χαρακτήρων/φρικτών στερεότυπων.

Η απεργία / Strike

Του Σεργκέι Αϊζενστάιν. Με τους: Γκριγκόρι Αλεξάντροφ, Μιχαήλ Γκομόροφ
Δραματική/1925/Σοβιετική Ενωση



Επανέκδοση της πρώτης μεγάλου μήκους ταινίας του Αϊζενστάιν για μια απεργία σε ένα εργοστάσιο. Για ιστορικούς λόγους, έστω.

Thor: Ο άρχοντας του σκότους / Thor: The dark world

Του Αλαν Τέιλορ. Με τους: Κρις Χέμσγουορθ, Νάταλι Πόρτμαν, Τομ Χίντλστον, Αντονι Χόπκινς
Περιπέτεια φαντασίας/2013/ ΗΠΑ



 Δίωρο σίκουελ για τον Θορ, την αγαπημένη του Τζέιν Φόστερ και τον αιώνιο κακό αδερφό του Λόκι και κάτι άλλους πολύ σκοτεινούς τύπους που περιμένουν χιλιετίες για να καταστρέψουν τον κόσμο. Ούτε σπίθα ούτε ταραχή!

Ψάχνοντας τον Sugarman / Searching for Sugar Μan

Του Μάλικ Μπεντζελούλ.
Ντοκιμαντέρ/2012/Σουηδία-Βρετανία



 Οσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ για τις προσπάθειες δύο Νοτιοαφρικανών να εντοπίσουν τον Sixto Rodriguez, τον μουσικό που ξεπέρασε σε πωλήσεις τον Ελβις και τους Stones στη χώρα τους - ενώ στην Αμερική και οι δύο δίσκοι του ήταν πλήρως αποτυχημένοι εμπορικά. Θρυλική φιγούρα ο ίδιος ο Ροντρίγκεζ, εξαιρετική η μουσική του κι ακόμα πιο απίστευτη (με την αρχική της, δεν-μπορώ-να-το-πιστέψω, έννοια) η ιστορία του.