Η Όπερα της Βαλίτσας, φέρνει το κοινό πιο κοντά στην κλασσική μουσική. Εδώ και κάποιο καιρό η “όπερα της βαλίτσας” είναι μια ευέλικτη και αεικίνητη παραγωγή όπερας, η οποία παρουσιάζεται σε απρόσμενους χώρους, εκτός παραδοσιακών θεάτρων, με συνοδεία πιάνου και με τους καταξιωμένους πρωταγωνιστές της ΕΛΣ. Με δωρεά από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Ταξίδι προς το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος».
Η σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Ευκλείδη σκιαγραφεί τα περίπλοκα κίνητρα των ηρώων τους οποίους βγάζει από το ροκοκό κάδρο που ορίζει το λιμπρέτο και τους τοποθετεί στη σημερινή εποχή. Ο σκηνοθέτης έχει παρουσιάσει δουλειές του στην Εθνική Λυρική Σκηνή, στο Φεστιβάλ Αθηνών, στη βερολινέζικη Neuköllner Oper, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, στην Όπερα Θεσσαλονίκης, στις Όπερες των Ζητιάνων κ.α.
Η «Όπερα της Βαλίτσας» ξεκίνησε το 2011 από την Εθνική Λυρική Σκηνή σαν μια καλλιτεχνική δράση που είχε κύριο σκοπό να συναντήσει και να γοητεύσει ένα νέο κοινό, μυώντας το στο μαγικό κόσμο της όπερας και του λυρικού ρεπερτορίου. Η παραγωγή της«Όπερας της Βαλίτσας» είναι ευέλικτη και ταξιδεύει σε απρόσμενους χώρους (πνευματικά κέντρα, μουσεία, βιβλιοθήκες και αρχαιολογικούς χώρους) με τη συνοδεία των εξαιρετικών τραγουδιστών της ΕΛΣ, με ένα πιάνο αντί για ορχήστρα και όλα της τα σκηνικά... μέσα σε μια βαλίτσα.
Οι πρώτες παραστάσεις πραγματοποιούνται σε Δήμους της Αττικής (έχουν ήδη δοθεί με μεγάλη επιτυχία παραστάσεις στις 11/12 στο Χαϊδάρι, στις 29/12 στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, στις 23/1 στο Χαλάνδρι, στις 27/2 στην Ηλιούπολη και ακολουθούν στις 20/3 στη Μεταμόρφωση, στις 27/3 στον Άλιμο, στις 2/4 στην Πεύκη, στις 9/4 στο Κορωπί, στις 30/4 στη Νίκαια και άλλες που θα ανακοινωθούν σύντομα), ενώ στη συνέχεια η «Όπερα της Βαλίτσας» θα περιοδεύσει σε όλη την Ελλάδα.
Η νέα παραγωγή της «Όπερας της Βαλίτσας» διηγείται την ιστορία του Ισπανού ευγενούς Ντον Τζοβάννι, του βλάσφημου άντρα που οι άνδρες θαυμάζουν για το θάρρος του και οι γυναίκες για τη σκανδαλώδη φήμη του. Ο Ντον Τζοβάννι μοιάζει ένας άνθρωπος χωρίς αισθήματα, χωρίς συμπόνια, χωρίς αίσθηση του δικαίου. Ταυτόχρονα όμως ενσαρκώνει τις αξίες του Διαφωτισμού και του ορθού λόγου, του ανθρώπου που είναι κύριος του εαυτού του και των επιθυμιών του, που ορίζει τη μοίρα του και δεν στέκεται πλέον με φόβο απέναντι στο Θεό.