Πίτερ Ντίνκλατζ: Ο γίγαντας

«Λαίδη μου, ο κόσμος γελάει μαζί μου πολύ περισσότερο καιρό απ’ ό,τι γελά μαζί σου. Είμαι ο Μισός Ανθρωπος, η Δαιμονική Μαϊμού, το Διαβολάκι», λέει ο Τίριον Λάνιστερ στη Σάνσα Σταρκ σε ένα επεισόδιο του «Game of Thrones». Αν γελάει κάποιος πια με τον Πίτερ Ντίνκλατζ, τον ηθοποιό που ενσαρκώνει τον σαρκαστικό, πανέξυπνο, γοητευτικό Τίριον (ρόλος για τον οποίο έχει βραβευτεί με Emmy και Χρυσή Σφαίρα), δεν το κάνει λόγω του μεγέθους του. Εδώ και χρόνια ο Αμερικανός ηθοποιός έχει αποδείξει ότι -απολογίες για το κλισέ- το μέγεθος δεν έχει σημασία. Εκτός αν μιλάμε για δαιμόνιο ταλέντο, από το οποίο ο Ντίνκλατζ διαθέτει τόνους. 

Οχι ότι ο Αμερικανός δεν μπορεί να σε κάνει, συνειδητά, να κρατάς την κοιλιά σου από τα γέλια. Στον δεύτερο μόλις κινηματογραφικό ρόλο του κατάφερε -μέσα στα λίγα λεπτά που εμφανίζεται- να μείνει στη μνήμη ως το πιο ξεκαρδιστικό στοιχείο στο, ούτως ή άλλως, ξεκαρδιστικό και μνημειώδες «Living in Oblivion» (1995) του Τομ ΝτιΤσίλο, στο οποίο κατέστρεφε τα γυρίσματα μιας ταινίας γιατί δεν μπορούσε να δεχτεί το γεγονός ότι σε σκηνές ονείρου επιμένουν πάντα να βάζουν νάνους. Λίγα χρόνια αργότερα, ο «Σταθμός» του Τομ ΜακΚάρθι θα γινόταν... σταθμός στην καριέρα του (περίμενα χρόνια να το γράψω!), χαρίζοντάς του βραβεία και ανοίγοντάς του την πόρτα σε μια καριέρα που πλέον συμπεριλαμβάνει συμμετοχές στο «X-Men: Ημέρες ενός ξεχασμένου μέλλοντος» και την επικείμενη νέα κωμωδία της Μελίσα ΜακΚάρθι «Michelle Darnell».



Με τη σύζυγό του Ερικά Σμιντ

Κάνοντας ένα διάλειμμα από την Ντενέρις, της οποίας η τύχη αγνοείται στη Μιρίν, ο Ντίνκλατζ εμφανίζεται στο «Pixels», τη νέα κωμική περιπέτεια του καλοκαιριού, με τον Ανταμ Σάντλερ και τον Κέβιν Τζέιμς, όπου για μια ακόμη φορά καταφέρνει να φορέσει το στέμμα της καλύτερης ερμηνείας με τη χαίτη και το τουπέ του. Ακόμα και με την ξεπερασμένη 80s εμφάνισή του, ο Ντίνκλατζ είναι ατομάρα: όπως φανταζόμαστε ότι ήταν όταν εμφανιζόταν με το hard core punk συγκρότημα Whizzy στο CBGB! Ή όπως υποθέτουμε ότι είναι στην οικογενειακή του ζωή με τη θεατρική σκηνοθέτιδα Ερικα Σμιντ και την cool γουντιαλενική αναφορά του ονόματος της τρίχρονης κορούλας τους, Ζέλιγκ! Εδώ μας μιλά για το «Pixels», την επιστήμη της κωμωδίας και το πώς μπορείς απλά να πεις «όχι» σε προτάσεις που δεν σε εξελίσσουν.



Ο Πίτερ Ντίνκλατζ εμφανίζεται στο «Pixels», τη νέα κωμική περιπέτεια του καλοκαιριού

- Τι τύπος είναι ο χαρακτήρας σου στο «Pixels»; Ο Εντι είναι η νέμεση, από την παιδική ηλικία ακόμα, των άλλων πρωταγωνιστών. Εχει τεράστιο «εγώ», ιδίως όσον αφορά στα πρωταθλήματά του (στα βιντεοπαιχνίδια), και του αρέσει να υπενθυμίζει στους υπόλοιπους το πόσο καλός είναι. Ετσι τον απεικονίζουν σαν παιδί. Οταν μεταφερόμαστε στο σήμερα, η συμπεριφορά του δεν έχει αλλάξει και πολύ.

- Ποιος αποφάσισε για το στυλ του χαρακτήρα; Μοιάζει με ροκ σταρ από τα 80s… Δεν νομίζω ότι μοιάζει με ροκ σταρ. Νομίζω ότι νομίζει πως μοιάζει με ροκ σταρ! Εκεί όπου μεγάλωσα, στο Νιου Τζέρσεϊ, ήταν πολύ δημοφιλές κούρεμα στα 80s, αλλά καμιά φορά οι άνθρωποι επιμένουν σε ένα στυλ κι ας μην είναι στη μόδα πια. Η χαίτη απλά προσθέτει χαρακτήρα και βασικά μου παίρνει δουλειά απ’ τα χέρια. 

- Είναι πολύ χαρακτηριστικό λουκ... Ο Εντι είναι σαφώς κολλημένος σε άλλη περίοδο τόσο νοητικά όσο και αισθητικά. Ξέρω τύπους σαν κι αυτόν. Δεν συνειδητοποιούν πως μερικά στυλ έχουν φύγει πια από τη μόδα, αλλά -να ’ναι καλά- είναι χαρούμενοι. Ο Εντι έχει και τατουάζ, αλλά όχι από τα ωραία που κυκλοφορούν σήμερα. Κι έχει το συνήθειο να βγάζει τα μανίκια απ’ οτιδήποτε φορά.



Ο Τίριον Λάνιστερ του «Game of Thrones»

- Πώς ήταν η συνεργασία με κωμικούς σαν τον Κέβιν Τζέιμς και τον Ανταμ Σάντλερ; Είναι σαν να είσαι σε πάρτυ; Τελείως. Η κωμωδία είναι πραγματική επιστήμη. Προσπαθείς διαρκώς να βρεις την πιο αστεία κλωστή. Ενώ η ταινία είχε πολύ σαφές σενάριο, του Ανταμ και των άλλων σεναριογράφων, ήταν όμως πάντα πολύ ανοιχτοί σε ιδέες και αυτοσχεδιασμούς. Συνειδητοποίησαν ότι θα μπορούσαμε να εμπλουτίσουμε τους χαρακτήρες και ότι θέλουν την πρόκληση όπως κι εμείς, οπότε οι εγωισμοί μπήκαν παράμερα. Καμιά φορά οι ηθοποιοί πιστεύουν ότι μπορούν να βελτιώσουν τα σενάρια, αλλά πολλές φορές έχει να κάνει με τον εγωισμό τους και όχι με την πραγματική εξέλιξη του σεναρίου. Το «Pixels» ήταν μια πραγματική συνεργασία. 

- Εκανες καθόλου έρευνα για την ταινία; Εκανα 45 χρόνια έρευνας! ΟΚ, δεν μπορώ να πω ότι είμαι πραγματικός gamer, αλλά όταν ήμουν νεότερος εννοείται ότι έπαιζα παιχνίδια. Για να πιάσει κανείς τις αναφορές που υπάρχουν στην ταινία πρέπει να έχει πάει στα ηλεκτρονικά όταν ήταν μικρός - είναι από την εποχή προτού κυκλοφορήσουν οι σπιτικές κονσόλες. Αλλά ακόμα και τότε, μόνο ένας ή δύο άνθρωποι στην πόλη είχαν στο σπίτι τους. Ημουν έφηβος τότε εγώ. Επρεπε να πας σε σπίτι φίλου γιατί ήταν πολύ ακριβές οι κονσόλες - ακόμα και οι κασέτες κόστιζαν πολλά λεφτά. Πήγαινες σε φίλους σου και παίζατε όλοι μαζί.


 
- Τα ηλεκτρονικά λειτουργούσαν ως στέκι τότε... Ναι. Η αλήθεια είναι ότι νιώθω άσχημα που τα παιδιά παίζουν μόνα τους σήμερα, γιατί ήταν ωραία στα ηλεκτρονικά. Πήγαινες εκεί, άραζες με τους φίλους σου, κόζαρες τα κορίτσια - ή το ένα και μοναδικό κορίτσι που μπορεί να ήταν εκεί εκείνη τη μέρα. Επαιζαν και μουσική - ήταν σαν να είχες πάει στο παγοδρόμιο. Είχε πολλή πλάκα.

- Οταν ξεκινούσες την καριέρα σου ως ηθοποιός φανταζόσουν ποτέ ότι θα έπαιζες σε μεγάλες χολιγουντιανές ταινίες όπως το «Pixels»; Οταν είσαι παιδί, βλέπεις τον «Πόλεμο των άστρων» και παρόμοιες ταινίες και δεν σου περνά καν από το μυαλό ότι μπορεί κάποια στιγμή να είσαι μέρος τους. Δεν ήμουν αρκετά φιλόδοξος για να κάνω τη σύνδεση! Δεν σκέφτηκα ποτέ ότι θα μπορούσα να κάνω κάτι τέτοιο. Ημουν απλά χαρούμενος που έκανα ποδήλατο. Αλλά μετά αρχίζεις να παίζεις στο θέατρο και σε μικρότερες ταινίες και ξαφνικά κάνεις και κάτι μεγάλο. Αλλά μικρό ή μεγάλο -και συγγνώμη που θα ακουστώ σαν τον τύπο που θα ακούσεις τώρα-, έχει πάντα να κάνει με το υλικό, τα θεμέλια. Ακόμα κι οι μεγαλύτερες ταινίες δεν πρόκειται να λειτουργήσουν αν δεν υπάρχει καλή ιστορία. Εχει πάντα να κάνει με το γράψιμο.



- Ηταν ωραία αλλαγή ρυθμού το «Pixels» μετά το «GoT»; Δουλεύω γι’ αυτή τη σειρά εδώ και περίπου έξι χρόνια και είναι μια αρκετά σοβαρή δουλειά. Δεν μου αρέσει να επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα γι’ αυτό και πέρασα με μεγάλη χαρά σε κάτι σαν το «Pixels». Το τελευταίο πράγμα που θες να κάνεις όταν παίζεις στο «GoT» είναι να κάνεις κάτι σαν το «GoT» - κι ας δέχεσαι πάρα πολλές παρόμοιες προτάσεις. Οταν προκύπτει δηλαδή κάτι σαν το «Pixels», είναι αυτονόητο ότι θες να αρπάξεις την ευκαιρία. 

- Πώς αντιμετωπίζεις αυτά τα πρότζεκτ που σου προσφέρουν και μοιάζουν στο «GoT»;  Απλά λες «όχι, ευχαριστώ». Είναι εύκολο βέβαια να το λέω αυτό τώρα, αλλά δεν συνέβαινε το ίδιο στην αρχή της καριέρας μου, που ήταν ένας αγώνας. Αλλά είναι καλό να λες «όχι» γιατί έχεις όντως τον έλεγχο. Πολλοί ηθοποιοί νιώθουν ότι δεν καταλήγουν να κάνουν τα πράγματα που θέλουν και ότι δεν έχουν επιλογές. Ισως μιλάω από μια χαζή, προνομιούχα πλευρά, διότι βασικά δουλεύω για μια ωραία τηλεοπτική δουλειά στην οποία μπορώ να βασιστώ οικονομικά, αλλά είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να λες «όχι». 

info: Η ταινία «Pixels» κυκλοφορεί στις αίθουσες στις 30/7 από τη Feelgood Entertainment