Κυκλοφορούν αύριο ΤΑ ΝΕΑ- «Αδυναμία έκδοσης» απο την Πέμπτη;

Την πρόθεσή τους να κυκλοφορήσουν αύριο τα “Νέα” και εν συνεχεία να δηλώσουν αδυναμία έκδοσης αποφάσισαν οι εργαζόμενοι του ΔΟΛ στη συνέλευσή τους η οποία ολοκληρώθηκε πριν από λίγο.

Στη συζήτηση που πραγματοποιήθηκε στα γραφεία των “Νέων” αυτό που αποφασίστηκε από τους λίγους πλέον εναπομείναντες είναι να συνεχιστεί η επαφή της επιτροπής εργαζομένων με τα κόμματα για να πειστούν να ψηφιστεί η τροπολογία για ενδιάμεση χρηματοδότηση των υπερχρεωμένων ΜΜΕ η οποία εντάσσεται στο πλαίσιο του Νόμου για τα κόκκινα δάνεια.

Οι εργαζόμενοι εμφανίστηκαν απογοητευμένοι και προς το τέλος της συνέλευσής τους υπήρξε ένταση. Εντωμεταξύ πολλοί είναι οι παραγωγοί του ραδιοφωνικού σταθμού ΒΗΜΑ FM οι οποίοι ο ένας μετά τον άλλο ανακοινώνουν την αποχώρησή τους στα κοινωνικά δίκτυα αλλά και από μικροφώνου (Μπάμπης Παπαπαναγιώτου, Γιάννης Πετρίδης, Κακά κορίτσια, Κοσμάς Βίδος, Πέπη Ραγκούση κ.ά.). Τον ίδιο δρόμο επιλέγουν και αρκετοί συντάκτες των εφημερίδων οι οποίοι αποχωρούν οριστικά από τον Οργανισμό.
Ολα θα κριθούν τις επόμενες ημέρες αν και ο ΔΟΛ βρίσκεται στο πιο κρίσιμο σημείο της τελευταίας περιόδου.

«Το απόλυτο θέατρο του παραλόγου»

Λίγο πριν από τα μεσάνυχτα αναρτήθηκε στην ηλεκτρονική σελίδα του ΒΗΜΑτος άρθρο του διευθυντή, Αντώνη Καρακούση, με τίτλο «Το απόλυτο θέατρο του παραλόγου».

«Εδώ και αρκετούς μήνες οι εργαζόμενοι του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη δίνουν αγώνα άνισο, κόντρα σε όλα του καιρού τα ρεύματα.

Με τον εκδότη εξουθενωμένο, χωρίς δυνάμεις και δυνατότητες, την κυβέρνηση εχθρική και πάντα σχεδιάζουσα την κατάκτηση του οργανισμού, τις Τράπεζες «τυποποιημένες» μετά τις τέσσερις ανακεφαλαιοποιήσεις με χρήματα του ελληνικού λαού και τους ανταγωνιστές έτοιμους να διαμοιράσουν τα ιμάτιά μας, παλέψαμε και παλεύουμε χωρίς πόρους να κρατήσουμε ζωντανή τη δημοσιογραφική ιστορία ενός αιώνα.

Απλήρωτοι και δυστυχούντες οι εργαζόμενοι του οργανισμού έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους προκειμένου να κρατήσουν τις εφημερίδες δυναμικές και αξιοσέβαστες, τα περιοδικά όρθια και ελκυστικά, τις ιστοσελίδες πλούσιες και απόλυτα ενημερωμένες και το ραδιόφωνο ζωντανό καθημερινό σύντροφο τόσων και τόσων ακροατών.

Υπερέβαλαν εαυτούς με την ελπίδα ότι στο μεσοδιάστημα θα διαμορφωθούν κατάλληλες συνθήκες για μια λύση ευπρόσωπη και ταιριαστή προς την αξία, την ποιότητα και την κουλτούρα του ιστορικού ομίλου, που πριν λίγες μέρες συμπλήρωσε 94 χρόνια συνεχούς παρουσίας.

Δυστυχώς υπό την επίδραση πλήθους παραγόντων, είτε επειδή ο εκδότης δεν μπορούσε να συμφωνήσει και οι Τράπεζες δεν ήταν διατεθειμένες να συμβιβαστούν μαζί του, είτε επειδή η κυβέρνηση άλλα σχεδίαζε και σχεδιάζει, είτε τέλος γιατί οι ενδιαφερόμενοι δεν ήταν διατεθειμένοι να προσφέρουν τόσα όσα η εξυγίανση της εταιρίας απαιτούσε, φθάσαμε κάποια στιγμή στην καταγγελία των δανείων και στις παρεπόμενες πράξεις.

Στα τέλη Ιανουαρίου οι πιστώτριες Τράπεζες, αφού διαβουλεύτηκαν μεταξύ τους και διαπίστωσαν ότι δεν υπάρχει επενδυτική πρόταση ικανή να καλύψει τις απαιτήσεις τους,κατέθεσαν αίτηση στο Δικαστήριο ζητώντας την ένταξη του οργανισμού σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης και τον διορισμό εκκαθαριστή.

Ταυτόχρονα κατέθεσαν στο Πρωτοδικείο Αθηνών αίτηση ασφαλιστικών μέτρων ζητώντας προστασία έναντι των πιστωτών και απαγόρευση πράξεων που θα απομείωναν την αξία των περιουσιακών στοιχείων του οργανισμού.

Το Δικαστήριο όρισε δικάσιμο στις 3 Μαρτίου και οι περισσότεροι θεωρήσαμε ότι άνοιξε κάποιος δρόμος, δύσκολος κι αγκαθωτός,αλλά δρόμος.

Αμέσως μετά παρενέβησαν συμπληρωματικά στη διαδικασία τόσο η εταιρία, όσο και οι εργαζόμενοι σ' αυτήν, διεκδικώντας έστω μερική απελευθέρωση των δεσμευμένων εσόδων του οργανισμού, ώστε υποτυπωδώς να υποστηριχθεί λειτουργία του οργανισμού και να διασφαλισθεί η αξία των περιουσιακών της στοιχείων.

Το επιχείρημα είχε προ πολλού αναπτυχθεί τόσο στην κυβέρνηση, όσο και στις Τράπεζες.

Στην πρώτη σημειώναμε ότι για τις ανάγκες της πολυφωνίας είναι απαραίτητη η υποστήριξη με κάποια τροπολογία που θα έλυνε τα χέρια των Τραπεζών,οι οποίες αναλογίζονταν τις όποιες ποινικές ευθύνες μπορούσαν να εγερθούν από μικρή αλλά επιπρόσθετη χρηματοδότηση και στα πιστωτικά ιδρύματα επισημαίναμε ότι έχουν συμφέρον να διατηρήσουν ανοιχτά τα μέσα του οργανισμού γιατί έτσι θα εξασφάλιζαν υψηλότερο τίμημα και θα επιτύγχαναν την ανάκτηση του μεγαλύτερου μέρους των δανείων που κατά καιρούς είχαν χορηγήσει.

Η μεν τροπολογία χάθηκε στις δαιδάλους της πολιτικής, η δε ενδιάμεση χρηματοδότηση στον κύκλο της ευθυνοφοβίας που έχει επικρατήσει τα τελευταία χρόνια στο τραπεζικό σύστημα της χώρας.

Κάπως έτσι φθάσαμε στην απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών, η οποία δεν αφήνει παράθυρο ανοιχτό ούτε στα μέσα,ούτε στους εργαζόμενους του οργανισμού.

Η απόρριψη του αιτήματος για ενδιάμεση χρηματοδότηση οδηγεί αναγκαστικά σε διακοπή της λειτουργίας των Μέσων του οργανισμού. Οι εργαζόμενοι είναι εξουθενωμένοι οικονομικά, δεν έχουν ελπίδα καταβολής κάποιας αμοιβής και το χειρότερο διαισθάνονται ότι οι Τράπεζες και η κυβέρνηση τους οδηγεί στην ανεργία, χωρίς καταβολή των δεδουλευμένων και των αποζημειώσεων.Κατόπιν αυτών θα καταφύγουν σε μέτρα διασφάλισης των δικαιωμάτων τους και προφανώς σε αναζήτηση άλλης απασχόλησης.

Κοινώς μέχρι τα μέσα ή τα τέλη Μαρτίου οπότε και αναμένεται να εκδοθεί και ανακοινωθεί η δικαστική απόφαση τα έντυπα και τα άλλα μέσα του οργανισμού θα έχουν σβήσει και η περιουσία του, την προστασία της οποίας υποτίθεται επέβαλε ο αρμόδιος πρωτοδίκης, θα έχει πλήρως απαξιωθεί.

Η αλήθεια είναι ότι στην κυβέρνηση δεν νοιάζονται και τόσο. Ορισμένοι πιστεύουν ότι ένα «προσωρινό» λουκέτο θα διευκόλυνε τα σχέδιά της για άλωση των μέσων του δημοκρατικού χώρου.

Κατά μια εκδοχή και οι Τράπεζες δεν νοιάζονται για την τύχη των εφημερίδων και των άλλων μέσων, ούτε επίσης για το τίμημα που θα εισπράξουν. Τους ενδιαφέρει μόνο η αποφυγή των όποιων ποινικών ευθυνών και για τούτο δεν αναλαμβάνουν κανένα ρίσκο. Η δε Δικαιοσύνη τυφλή ούσα δεν βλέπει τίποτε.

Όπως και να έχει ζούμε το απόλυτο θέατρο του παραλόγου. Το δικαστήριο έλαβε μέτρα που ζητούσαν οι Τράπεζες για τη διασφάλιση της περιουσίας του οργανισμού, αλλά αυτά την οδηγούν με μαθηματική βεβαιότητα στην απόλυτη απαξίωσή της! 

Και η κυβέρνηση που ομνύει στην προστασία και τα δικαιώματα των εργαζομένων δεν φροντίζει ούτε για την αυτονόητη καταβολή των δεδουλευμένων και των αποζημιώσεων. Κατά τα άλλα παλεύει υποτίθεται να επαναφέρει τις συλλογικές συμβάσεις και να αποτρέψει τις ομαδικές απολύσεις.

Παρά ταύτα οι εργαζόμενοι του ΔΟΛ επιμένουν και θα εξαντλήσουν κάθε δυνατότητα προκειμένου να διασφαλιστεί η συνέχεια των μέσων του οργανισμού και να εξασφαλιστούν τα δικαιώματά τους.

Και κάτι τελευταίο. Ας γνωρίζουν όσοι παραλογίζονται και καλύπτονται πίσω από τις κουΐντες της πολιτικής και τραπεζικής εξουσίας ότι όλα εδώ πληρώνονται. Οι ελεύθεροι δημοσιογράφοι δεν παραδίδονται, θα βρουν τρόπο να δράσουν...».

To έγκλημα και το σχέδιο

Λίγη ώρα μετά τη δραματική συνέλευση των εργαζομένων του ΔΟΛ, ο διευθυντής σύνταξης της εφημερίδας ΤΟ ΒΗΜΑ, Σήφης Πολυμίλης περιέγραψε σε άρθρο του στο tovima.gr, υπό τον τίτλο «Το έγκλημα και το σχέδιο», «ποιοί και πώς οδήγησαν δύο ιστορικές εφημερίδες σε αδιέξοδο». Το άρθρο του κ.Πολυμίλη ακολουθεί:



Είναι δυνατόν να διαγράφεται με την απόφαση ενός πρωτοδίκη και με τη συνενοχή των τραπεζών βεβαίως, μια ιστορία 95 χρόνων; Στην Ελλάδα των πολιτικών κυνομαχιών και της γενικής απαξίωσης φαίνεται ότι όλα επιτρέπονται. Η δημοσιογραφία ήταν πάντα μια δύσκολη περιπέτεια. Είχες πάντα την αγωνία, για όσους τουλάχιστον σέβονταν τη δουλειά τους και τους αναγνώστες τους, τι θα σου ξημερώσει. Σήμερα, στην Ελλάδα της... αριστερής μας τραγωδίας έχει εξελιχθεί σε μάχη ζωής ή θανάτου.

Θύμα αυτής της άνισης μάχης, το "Βήμα", τα "Νέα", οι εργαζόμενοι τους και μαζί η πολυφωνία, η ελευθερία, η ανεξαρτησία του Τύπου και εν τέλει η Δημοκρατία. Θα ακούσουμε πάλι κάποια λόγια συμπαράστασης, κάποιες φωνές αγανάκτησης, ενώ δεν θα λείψει και ο γνωστός συρφετός από τσιράκια της εκάστοτε εξουσίας που θα πανηγυρίζουν γιατί μπήκε τέλος στο άντρο της διαπλοκής...

Η συγκινητική συμπαράσταση του πνευματικού κόσμου, των αναγνωστών, δεν ήταν αρκετή για να σταματήσει  τις δρομολογημένες στο παρασκήνιο εξελίξεις. Γιατί η εξουσία, οι τράπεζες, η αδέκαστος Δικαιοσύνη ακόμα και ο εκδότης, δεν είχαν το παραμικρό πρόβλημα να μπει λουκέτο σε δύο εφημερίδες που άφησαν βαθιά τα  ίχνη τους στην πολιτική, κοινωνική, πνευματική ζωή, στην ιστορία της χώρας.

Το σχέδιο κυοφορείται εδώ και καιρό. Το ακούγαμε,το μαθαίναμε από πρόθυμους διαμεσολαβητές, το βλέπαμε να έρχεται. Η πρώτη φορά αριστερά δεν αντέχει την κριτική, δεν αντέχει την πολυφωνία. Με πρότυπο την... αίθουσα προπαγάνδας που έχει στήσει στην ΕΡΤ θέλει πρόθυμους υπηρέτες της εξουσίας, θέλει λιβανωτούς και όχι εξάψαλμους. Άλλωστε όπως έλεγαν ορισμένοι από την παρέα του Μαξίμου δεν πειράζει να κλείσουν και για 10-20 μέρες το "Βήμα " και "ΤαΝέα". Μπορεί τώρα να αισθάνονται υπερήφανοι που πέτυχαν  το στόχο τους...

Η ασφυξία λοιπόν επιβλήθηκε. Η σιωπή κάποιων ενοχλητικών κατακτήθηκε. Μένει να δούμε το υπόλοιπο μέρος του σχεδίου να ξεδιπλώνεται. Ας ξέρουν όμως ότι μερικές φορές η ιστορία εκδικείται. Κι ότι κι αν κάνουν, ότι κι αν σχεδιάζουν η ιστορία του "Βήματος " και των "Νέων", όσο και να μην τους αρέσει, είναι πολύ μεγάλη, υπερβαίνει δημοσιογράφους και εκδότες, για να γίνεται έρμαιο στα καιροσκοπικά τους παιγνίδια.
  
ΕΣΗΕΑ: Να μη βρεθούν στο δρόμο 550 εργαζόμενοι

Η ώρα που κρίνονται όλοι, οι τράπεζες, η ιδιοκτησία του ΔΟΛ, οι πολιτικοί, είναι τώρα, και δεν θα γλιτώσουν από τις ιστορικές τους ευθύνες, αναφέρει σε ανακοίνωσή της η ΕΣΗΕΑ για τις δραματικές εξελίξεις στον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη.

Αναλυτικά, η ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ, ακολουθεί:

Με μια δικαστική απόφαση στα μέτρα των Τραπεζών, επιχειρείται να κλείσει η ιστορία του ΔΟΛ.
Τα πραγματικά θύματα, όμως, αυτής της εξέλιξης, είναι οι εργαζόμενοι, οι οποίοι αν και επτά μήνες απλήρωτοι, με την δική τους αυτοθυσία κρατούν ανοιχτά «Το Βήμα», «Τα Νέα», τα περιοδικά, το «ΒΗΜΑ FM» και τα διαδικτυακά Μέσα του Ομίλου.
Η ιδιοκτησία εξακολουθεί μετά από τόσους μήνες να έχει αιχμαλώτους τους εργαζόμενους και να διαπραγματεύεται τα δικά της συμφέροντα, ώστε να μπορέσει να δραπετεύσει με τις λιγότερες απώλειες.
Οι πολιτικές δυνάμεις οφείλουν στο όνομα της πολυφωνίας και της Δημοκρατίας, να μην επιτρέψουν να κλείσουν δύο ιστορικές εφημερίδες και να βρεθούν στο δρόμο 550 εργαζόμενοι.
Η Κυβέρνηση, η οποία ανακοίνωσε στη Βουλή πρωτοβουλία για θεσμική αντιμετώπιση των προβλημάτων του Τύπου, οφείλει άμεσα να φέρει το θέμα στη Βουλή και να καλέσει τα πολιτικά κόμματα να πάρουν ξεκάθαρη θέση, ώστε να δώσουν λύση στο αδιέξοδο.
Η ΕΣΗΕΑ αποσαφηνίζει για μια ακόμη φορά, ότι τα δικαιώματα των εργαζομένων είναι αδιαπραγμάτευτα.
Είναι η ώρα που όλοι κρίνονται: οι Τράπεζες, η ιδιοκτησία του ΔΟΛ, οι πολιτικοί. Δεν θα γλιτώσουν από τις ιστορικές τους ευθύνες.