Ζει ήσυχη σε αμερικανική επαρχία και γράφει αργά και σταθερά τα βιβλία της. Πολλοί λένε οτι γράφει πολύ αργά, αλλά όπως λέει και η παροιμία το καλό πράγμα αργεί να γίνει. Με διαφορά δέκα ετών περίπου το ένα με το άλλο βγαίνουν τα βιβλία της.
Η μυστική ιστορία (1992) προκάλεσε αίσθηση και την έβαλε στον χάρτη του παγκόσμιου συγγραφικού κόσμου και Ο μικρός φίλος (2002) την εδραίωσε ως μια νέα αμερικανική φωνή της μυθοπλασίας.
Οι οπαδοί της περίμεναν υπομονετικά έντεκα χρόνια ώστε να απολαύσουν το νέο της βιβλίο «η Καρδερίνα».
Η έκδοση του ήταν το λογοτεχνικό γεγονός της χρονιάς, και δεν απογοήτευσε καθώς η συγγραφέας απέσπασε το Πούλιτζερ λογοτεχνίας πριν λίγες ώρες για την «Καρδερίνα».
Το μυθιστόρημα, αφηγείται την ιστορία του Θίοντορ Ντέκερ, ενός δεκατριάχρονου αγοριού που ζει στο Μανχάταν. Μέσα στις εφτακόσιες και πλέον σελίδες του παρακολουθούμε τη ζωή του Θίοντορ καθώς, ορφανός από μητέρα και με έναν πατέρα που τον έχει εγκαταλείψει, μεγαλώνει στην πολυμελή οικογένεια ενός εύπορου συμμαθητή του.
Θα αρχίσει να ασχολείται με ένα έργο τέχνης, τον πίνακα «Η καρδερίνα» του Ολλανδού ζωγράφου Κάρελ Φαμπρίσιους, μαθητή του Ρέμπραντ.