Στις γειτονιές της Αθήνας: Θαύμα... ανάπηρος περπάτησε!

Παρότι βρισκόμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού, η Αθήνα δεν έχει αδειάσει από κόσμο, όπως γινόταν τις παλιές καλές, προ μνημονίου, εποχές.

Λίγοι είχαν την οικονομική δυνατότητα να πάνε για μπάνια σε κάποιο νησί ή σε κάποιο παραθαλάσσιο μέρος. Όσοι ειδικά δεν έχουν πατρικά σπίτια ή εξοχικά εκτός της πρωτεύουσας, πήραν μεν την άδειά τους, αλλά παρέμειναν στο σπίτι τους.

Για να ξεγελάσουν τον καημό τους, όσοι παρέμειναν στην Αθήνα, πηγαίνουν για λίγα μπανάκια στη Λούτσα, τη Ραφήνα, το Λαγονήσι κ.λπ., και ώς εκεί.

Ας είναι καλά οι πολιτικοί μας. Τουλάχιστον αυτοί, εν όψει της πολλής δουλειάς της χειμερινής περιόδου, ξεκουράζονται κάνοντας κανό, πηγαίνοντας μια βόλτα με κάποιο σκάφος εφοπλιστή ή φιλοξενούμενοι από τον φίλο τους επιχειρηματία σε ένα από τα τόσο νησιά που έχει η πατρίδα μας. Ευτυχώς. Ας είναι καλά οι άνθρωποι.Πάντως ο φωτογραφικός φακός συνεχίζει να τριγυρνά στους δρόμους της πρωτεύουσας.

Εγκατάλειψη νεοκλασικών

Είναι τραγική η εικόνα της εγκατάλειψης εκατοντάδων νεοκλασικών κτηρίων στην Αθήνα.
Σε πιάνει η ψυχή σου βλέποντας αυτά τα αριστουργήματα της νεώτερης αρχιτεκτονικής να σαπίζουν με το πέρασμα του χρόνου.

Κανείς δεν ενδιαφέρεται γι' αυτά. Ακόμη και όσα ανήκουν σε Ιδρύματα, από την αδιαφορία παραμένουν ερειπωμένα. Συνολικά, σε όλη την Ελλάδα υπάρχουν περί τα 20.000 νεοκλασικά κτήρια.

Μήπως είναι καιρός να εισακουστεί επιτέλους η πρόταση του αρχιτέκτονα, πρώην στελέχους του υπουργείου Πολιτισμού, Νίκου Χαρκιωλάκη, που διετέλεσε επί σειρά ετών διευθυντής αναπαλαίωσης νεώτερων μνημείων, να ενταχθούν οι δαπάνες των επισκευών των νεοκλασικών αυτών κτηρίων στο ΕΣΠΑ;











Απαράδεκτη εικόνα στο Σύνταγμα

Σε έναν από τους πλέον εμπορικούς πεζοδρόμους της Αθήνας, στην καρδιά του Συντάγματος, απ’ όπου διέρχονται καθημερινά εκατοντάδες τουρίστες, και ειδικά τώρα το καλοκαίρι, ο Δήμος Αθηναίων έχει αδιαφορήσει παντελώς για την εγκατάλειψη του γλυπτού του Κυριάκου Ρόκου που βρίσκεται εκεί.

Στην αρχή του πεζόδρομου της Ερμού υπάρχει ένα μεγάλο γλυπτό του κ. Ρόκου το οποίο περιβάλλεται γύρο γύρο από ένα μαρμάρινο πλαίσιο. Όλο αυτό το σύνολο είναι ένα σιντριβάνι  που μέσα από το γλυπτό αναπηδούσε το νερό.

Τα μάρμαρα του πλαισίου αυτού, από τους γνωστούς αγνώστους,  έχουν  σπάσει και άλλα δεν υπάρχουν καθόλου και φαίνεται το μπετό. Το ίδιο μάλιστα το έργο έχει υποστεί αλλοιώσεις και έχει γεμίσει άλατα.  

Αντί το γλυπτό να κοσμεί τον πεζόδρομο, δυσφημεί τη χώρα μας διεθνώς και ο Δήμος Αθηναίων σφυρίζει αδιάφορα...

Κατά τ' άλλα ζητούν να επιστραφούν στην πατρίδα μας τα Μάρμαρα του Παρθενώνα!




Εισαγόμενη κουλτούρα

Αρκετά κακόγουστη και πάντως ξένη προς τα ελληνικά δεδομένα είναι η εισαγόμενη κουλτούρα της παντομίμας που εμφανίζεται στους δρόμους. Οι περισσότεροι εξ αυτών των «καλλιτεχνών» είναι αλλοδαποί, οι οποίοι προσπαθούν να προσελκύσουν με φτηνά μέσα τους περαστικούς, ώστε αυτοί να ρίξουν κάποιο νόμισμα στο κουτάκι που έχουν στα πόδια τους.





Ο ζωγράφος έχει κέφια

Όταν την έχεις μέσα σου την καλλιτεχνική φλόγα, δεν μπορείς να την σταματήσεις.
Ένας ζωγράφος δεν δημιουργεί μόνο μέσα στο εργαστήρι του, αλλά, όταν έχει αχαλίνωτη έμπνευση, δημιουργεί και έξω από αυτό.

Και αν συνεχιστεί η καλλιτεχνική διάθεση, πάει και παραδίπλα.Έτσι έκανε ένας ζωγράφος στον πεζόδρομο της οδού Μεθώνης στο ύψος της Μαυρομιχάλη.

Πλέον των έργων που δημιουργεί και έχει μέσα στο εργαστήρι του, ζωγράφισε και την κολώνα της πρόσοψης του εργαστηρίου.

Στη συνέχεια ζωγράφισε και τον πλευρικό τοίχο του πεζοδρόμου. Με το ρυθμό που έχει, θα φτάσει στην Ομόνοια ζωγραφίζοντας.





Θαύμα: Ανάπηρος περπάτησε

Ούτε 100 μέτρα από την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, επί της οδού Αιόλου, ο φωτογραφικός φακός συνέλαβε ανάπηρο να σηκώνεται από το αναπηρικό καροτσάκι, και όχι μόνο να βαδίζει, αλλά να σπρώχνει ο ίδιος το καροτσάκι.

Οι μαγαζάτορες της περιοχής μιλούν για θαύμα και το συνδέουν με την εκκλησία που υπάρχει λίγα μέτρα από το σημείο όπου έγινε το θαύμα. Πράγματι, ο φακός απαθανατίζει πάνω σε ένα αναπηρικό καροτσάκι έναν κύριο, ο οποίος έχει σηκώσει τα μπατζάκια του παντελονιού του.

Και τα δύο του πόδια είναι τυλιγμένα με ελαστικούς επιδέσμους, ενώ σε κάποια σημεία των ποδιών φαίνονται κάποιοι μικροτραυματισμοί.

Στη μία πλευρά του αναπηρικού καροτσιού υπάρχει θήκη για να ακουμπάει το μπουκάλι με το νερό, ενώ δίπλα του είναι αφημένες οι τσάντες του. Μπροστά του υπάρχει ένα ποτηράκι για ρίχνουν όσοι περαστικοί θέλουν το περίσσευμά τους.

Όμως, το μεσημέρι εκείνο ο ανάπηρος, αφού κατέβασε τα μπατσάκια του παντελονιού του, σηκώθηκε από το καροτσάκι. Ναι, είναι καταγεγραμμένη πραγματικότητα.

Αφού σηκώθηκε και στάθηκε όρθιος, έβαλε τις τσάντες του πάνω στο αναπηρικό καροτσάκι. Έπιασε το καροτσάκι από την πίσω πλευρά, όπου βρίσκονται οι δύο χειρολαβές, και άρχισε να το σπρώχνει.

Όχι μόνο το έσπρωχνε, αλλά λίγο πιο κάτω του έπεσε ένα κέρμα. Έσκυψε και το έπιασε... Ναι. Είναι θαύμα, δεν εξηγείται αλλιώς. Δεν είναι απάτη. Δεν είναι τρόπος να βγάζει κάποιος ένα μικρό μεροκάματο. Απλά, μα τόσο απλά.

Είναι η πραγματικότητα της καθημερινότητας στην πόλη της Αθήνας. Άντε μετά να πιστέψεις κάποιον συνάνθρωπό σου που έχει πραγματικά ανάγκη.









Μουσικές νότες

Οι δρόμοι της Αθήνας γεμίζουν από μουσικές νότες κάθε είδους. Μουσικοί, συνήθως κατά δυάδες, πιάνουν πόστα σε κεντρικά σημεία των πεζόδρομων και δρόμων και παίζουν μουσικοί.

Ακούς λαϊκά τραγούδια, κλασσική μουσική, ροκ ή ότι άλλο θες.  Ωραίες εικόνες και ωραία ακούσματα μέσα στην καθημερινότητα. Η μουσική στους δρόμους λειτουργεί ως ψυχοφάρμακο μέσα στο άγχος, το τρέξιμο και τον παραλογισμό της ημέρας.











Είναι δυνατή η αποστολή πρόσφατων φωτογραφιών προς δημοσίευση. Η αποστολή μπορεί να γίνεται στην ηλεκτρονική διεύθυνση tsimpopan@ath.forthnet.gr με την ένδειξη ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ. Κατά την αποστολή να αναγράφεται η περιοχή λήψης της φωτογραφίας και προαιρετικά σύντομο σημείωμα έως 80 λέξεις.