Πονάει η «Πρώτη Φορά;»

Σε μείζον ζήτημα σχετικά με την προεκλογική πολιτική αλλά και το γενικότερο χαρακτήρα, τις θεμελιώδεις αρχές κ.λπ που σέβεται ή όχι «Το Ποτάμι» του Σταύρου Θεοδωράκη έχουν αναδειχθεί τις τελευταίες ώρες τα δύο διαφημιστικά σποτ με τίτλο «Η Πρώτη της Φορά». Μεμονωμένες φωνές από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα, από τη Νέα Δημοκρατία έως τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και το ίδιο το «Ποτάμι» έσπευσαν να καταγγείλουν τις διαφημίσεις ως
κατάφωρα σεξιστικές και υποτιμητικές για το γυναικείο φύλο. 

Εκτός όμως από τις ατομικές αντιδράσεις προσώπων όπως η κα Κατερίνα Παπακώστα της ΝΔ και ο κ. Δημήτρης Παπαδημούλης του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε και συλλογική ή «επίσημη» καταδίκη των δύο σποτ: Κατά την Ομάδα Φεμινισμού και ΛΟΑΔΚΙ (Λεσβιακό Ομοφυλοφιλικό Αμφιφυλοφιλικό Διαφυλικό Κίνημα) της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ «τα δυο αυτά σποτ αναπαράγουν μια σειρά στερεοτύπων για την γυναικεία σεξουαλικότητα που καμία σχέση δεν έχουν με την απελευθέρωση, την ουσιαστική ισότητα, τη μάχη ενάντια στην ιδιωτική και δημόσια καταπίεση. Και στις δύο περιπτώσεις το τελικό μήνυμα αποτυπώνει όλες τις κυρίαρχες σεξιστικές προϊδεάσεις αναδεικνύοντας τον φορέα του σε φορέα πατριαρχίας και σεξισμού. Επίσης, θεωρούμε προσβλητικό και χυδαίο το ότι οι γυναίκες παρουσιάζονται να μιλούν για την πολιτική μόνο μέσα από σεξουαλικές αναφορές, σαν να μην είναι ικανές για κάτι άλλο». 

Οι νεολαίοι του ΣΥΡΙΖΑ, αφού σημειώσουν ότι στις εκλογές δεν ψηφίζουμε με ερωτικά/σεξουαλικά κριτήρια, προχωρούν σε μια σφοδρή προσωπική επίθεση στον Σταύρο Θεοδωράκη, πληρώνοντάς τον με το ίδιο νόμισμα των προσβολών: «Αν ο κύριος Θεοδωράκης κομίζει μαζί του εκτός από την σχέση του με το βαθύ κράτος του Μπόμπολα και την ηθική και αισθητική του Μπερλουσκονισμού, ας έχει υπόψη του ότι θα βρει μπροστά του όχι μόνο εμάς αλλά κυρίως τους προοδευτικούς ανθρώπους αυτής της χώρας».

Τα δύο αμφιλεγόμενα σποτ προκάλεσαν εσωκομματικό εμφύλιο, τόσο στο «Ποτάμι» όσο και τη ΔΗΜΑΡ, διχάζοντας τα στελέχη τους. Οι πολέμιοι των διαφημιστικών βίντεο διακρίνουν σεξισμό, οι υπερασπιστές τους πρωτοτυπία και ζωντάνια. Όσο για τον ίδιο τον Σταύρο Θεοδωράκη, πιστεύει ότι «τα σποτ μας δεν είναι σεξιστικά. Τα υποδέχθηκε ο κόσμος με γέλια και χαρά. Υποστηρίζουν μία χαρά της ζωής, όχι κάτι άσχημο. Με αυτά θέλαμε να χτυπήσουμε την αποχή, να πάει ο κόσμος να ψηφίσει».

Βέβαια, υπάρχει έντονη αμφισβήτηση ακόμη και της πρωτοτυπίας των σποτ που επιμελήθηκε σκηνοθετικά ο Πάνος Κοκκινόπουλος, καθώς οι ομοιότητες με παρόμοιες διαφημιστικές εκστρατείες του Μπαράκ Ομπάμα αλλά και του
Βλαντιμίρ Πούτιν είναι μεγάλες και χτυπητές. 



Τέλος, μια έντονα σαρκαστική ανακοίνωση σχετικά με το ζήτημα εξέδωσε η Γενική Γραμματέας Ισότητας των Φύλων κα Βάσω Κόλλια, συνεχίζοντας το ίδιο παιχνίδι σεξουαλικών υπονοουμένων όπως τα ίδια τα σποτ του «Ποταμιού». Κάτω από το λογότυπο του υπουργείου Εσωτερικών, η κα Κόλλια γράφει ότι «αντιλαμβανόμαστε ότι η αγωνία εντείνεται καθώς πλησιάζει με γοργούς ρυθμούς η 'κορύφωση' του προεκλογικού αγώνα εν όψει των Ευρωεκλογών της 25ης Μαϊου. Επίσης, αντιλαμβανόμαστε ότι για κάποιους, ίσως πρόκειται για την 'πρώτη φορά' που εκτίθενται πολιτικά, σε μια εκλογική αναμέτρηση από την οποία θα κριθούν πολλά στην Ευρώπη. Φυσικό είναι αυτή η 'παρθενική' πολιτική έκθεση να δημιουργεί στους 'πρωτάρηδες' του χώρου αισθήματα ανασφάλειας και ανησυχίας για τις 'επιδόσεις' τους». 

Και η κα Κόλλια καταλήγει με μια αφιέρωση: «Στο δημιουργικό επιτελείο της «Πρώτης Φοράς», αφιερώνουμε μια άλλη, κλασική και αξέχαστη 'Πρώτη φορά', επισυνάπτοντας ένα link για το ομότιτλο τραγούδι της Ρένας Κουμιώτη.



Σε μια προσπάθεια να συμβάλλουμε και εμείς στον προβληματισμό σχετικά με το πόσο προσβλητικά είναι τα δύο επίμαχα διαφημιστικά σποτ του «Ποταμιού» ή πόσος πουριτανισμός μπορεί ενδεχομένως να ελλοχεύει στις αντιδράσεις των υπολοίπων, υπενθυμίζουμε μια διαφορετική «Πρώτη Φορά». Πριν από περίπου 25 χρόνια οι «Τρύπες» τραγουδούσαν «Στο ίδρυμα οι ανάσες δονούν/τον ήσυχο σάπιο αέρα/Οι βόλτες στους φράχτες σταματούν/Κανείς δεν θυμάται τι υπάρχει πιο πέρα/Οι έγκλειστοι ήρωες το ξέρουν καλά/κι οι μαύροι αιώνες το ξέρουν/Πονάει πάντα η πρώτη φορά/Μα καμιά φορά, καμιά φορά/Πονά για πάντα η πρώτη φορά».