Οριστικά μπλόκαρε το
Συμβούλιο της Επικρατείας
την ανέγερση 208 πολυτελών επιπλωμένων τουριστικών αυτοτελών κατοικιών στην περιοχή Πούντα - Ζέζα του Δήμου Λαυρίου από την τεχνική εταιρεία του Μπάμπη Βωβού.
Κατά το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο, στην περιοχή της Λαυρεωτικής χερσονήσου, σύμφωνα με τη νομοθεσία, επιτρέπεται μόνο η κατασκευή ξενοδοχείων (κλασικού τύπου, τύπου επιπλωμένων διαμερισμάτων και μεικτού τύπου).
Στο ΣτΕ είχαν προσφύγει έξι κάτοικοι της Λαυρεωτικής (Λιμάνι Πασά, Ακρωτήριο Λαυρεωτικής, κ.λπ.) και ζητούσαν να ακυρωθούν αποφάσεις του υπουργού Πολιτισμού, του προϊσταμένου του υπουργείου Τουριστικής Ανάπτυξης, του γενικού γραμματέα περιφέρειας Αττικής, του Ε.Ο.Τ., όπως επίσης ζητούσαν να ακυρωθεί και η σχετική οικοδομική άδεια της Διεύθυνσης Πολεοδομίας Μαρκοπούλου, κ.λπ.
Με τις αποφάσεις αυτές εγκρίθηκαν, η αρχιτεκτονική μελέτη, η καταλληλότητα και οι περιβαλλοντικοί όροι κατασκευής και λειτουργίας ξενοδοχειακού συγκροτήματος επιπλωμένων πολυτελών διαμερισμάτων πέντε αστέρων, αποτελούμενου από τρεις επιμέρους μονάδες (μονάδα Α΄, Β΄ και Γ΄), στην περιοχή Πούντα - Ζέζα του Δήμου Λαυρίου, ιδιοκτησίας της εταιρείας «Μπάμπης Βωβός - Διεθνής Τεχνική Ανώνυμη Εταιρεία και Σία Ο.Ε.».
Αναλυτικότερα, οι επίμαχες τρεις μονάδες τουριστικών επιπλωμένων κατοικιών προβλεπόταν να ανεγερθούν σε όμορα οικόπεδα, εκτάσεως 18.033, 28.033 και 13.893 τ.μ. Η πρώτη μονάδα θα περιλάμβανε 54, η δεύτερη 104 και η τρίτη 50 επιπλωμένες αυτοτελείς, πολυτελείς κατοικίες (συνολικά 208 κατοικίες) με δυνατότητα διαμονής, τουλάχιστον, 470 ατόμων.
Τα διαμερίσματα αυτά θα ήταν υπό τη μορφή συγκροτημάτων αυτοτελών κατοικιών που θα είχαν κοινές, ανά συγκρότημα, πισίνες. Για κάθε μονάδα προβλεπόντουσαν κοινόχρηστα κτίρια υποδοχής, με κεντρική πισίνα, ενώ και οι τρεις ξενοδοχειακές μονάδες εξυπηρετούνται από κοινό εστιατόριο και μονάδα βιολογικού καθαρισμού.
Οι κάτοικοι υποστήριζαν ότι η κατασκευή των επιπλωμένων διαμερισμάτων θα υποβάθμιζε έντονα το φυσικό περιβάλλον της Λαυρεωτικής, καθώς και τις οικιστικές συνθήκες της περιοχής.
Το Ε΄ Τμήμα του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου έκρινε ότι από τα Προεδρικά Διατάγματα για την Λαυρεωτική συνάγεται ότι,
«ως τουριστικές εγκαταστάσεις νοούνται τα ξενοδοχεία κλασικού τύπου, τα μοτέλ, οι ξενώνες, τα ξενοδοχεία επιπλωμένων διαμερισμάτων, οι οργανωμένες τουριστικές κατασκηνώσεις (κάμπινγκ), καθώς και τα ξενοδοχεία μεικτής λειτουργικής μορφής (συνδυασμός ξενοδοχείου κλασικού τύπου και επιπλωμένων διαμερισμάτων)».
Και συνεχίζουν οι σύμβουλοι Επικρατείας:
«Καμία, αντιθέτως, μνεία δεν γίνεται στις αυτοτελείς τουριστικές κατοικίες, οι οποίες, ακόμη και αν εξυπηρετούνται από κοινές εγκαταστάσεις (υποδοχή, εστιατόρια, χώροι ψυχαγωγίας κ.ά.), δεν μπορούν να ενταχθούν στην κατηγορία των επιπλωμένων διαμερισμάτων, τα οποία χαρακτηρίζονται μεν από λειτουργική αυτονομία, πλην, όμως, εντάσσονται σε ένα ενιαίο πολυώροφο κτιριακό συγκρότημα, τμήμα του οποίου αποτελούν (ξενοδοχείο επιπλωμένων διαμερισμάτων και ξενοδοχείου μεικτού τύπου).
Δεν έχουν, κατά συνέπεια, τα τουριστικά διαμερίσματα τον βαθμό αυτοτέλειας των τουριστικών κατοικιών, χαρακτηριστικό που αντιστοιχεί, άλλωστε, και στη συνήθη έννοια των όρων «αυτοτελής κατοικία» και «διαμέρισμα», με κύριο διακριτικό γνώρισμα του διαμερίσματος να είναι η, κατά τα ανωτέρω, ένταξή του σε ένα ενιαίο πολυώροφο κτίριο.
Κατ’ εκτίμηση τούτων, στο ευνοϊκό πολεοδομικό καθεστώς των τουριστικών εγκαταστάσεων, που, κατά παραπομπή, εισάγεται με τις προπαρατεθείσες διατάξεις του διατάγματος της Λαυρεωτικής, υπάγονται όχι γενικώς τα τουριστικά καταλύματα, αλλά μόνον οι ρητώς απαριθμούμενες σε αυτό τουριστικές εγκαταστάσεις, ήτοι μόνον τα ξενοδοχεία (κλασικού τύπου, τύπου επιπλωμένων διαμερισμάτων και μεικτού τύπου) και οι λοιπές υποστηρικτικές της λειτουργίας τους τουριστικές εγκαταστάσεις.
Δεν υπάγονται, αντιθέτως, οι τουριστικές κατοικίες, οι οποίες, κατά την αληθή έννοια τόσο του διατάγματος αυτού όσο και της ισχύουσας, κατά τον χρόνο αυτό, νομοθεσίας για την εκτός σχεδίου δόμηση, επιτρέπονται μεν στην περιοχή της Λαυρεωτικής, πλην, όμως, εξομοιώνονται, ως προς τους όρους και περιορισμούς δομήσεώς τους, με απλές παραθεριστικές κατοικίες, καθόσον, υπό την αντίθετη εκδοχή, θα επιτρεπόταν, κατά καταστρατήγηση των οικείων πολεοδομικών διατάξεων, η ανέγερση πλειόνων κατοικιών, υπό μορφή αυτοτελών τουριστικών καταλυμάτων, με τους ιδιαιτέρως ευνοϊκούς όρους που ισχύουν για τις τουριστικές εγκαταστάσεις, αποτέλεσμα που δεν εναρμονίζεται με τον βασικό στόχο του οικείου ρυθμιστικού σχεδίου περί ανασχέσεως της οικιστικής ανάπτυξης των εκτός σχεδίου περιοχών της Αττικής».
Κατόπιν αυτών, ακυρώθηκαν ως παράνομες όλες οι αποφάσεις που άναβαν το «πράσινο φως» για την κατασκευή των 208 τουριστικών επιπλωμένων αυτοτελών, πολυτελών κατοικιών στην Πούντα – Ζέζα από την τεχνική εταιρεία του Μπάμπη Βωβού, καθώς επέτρεπαν την ανέγερσή τους, κατά «παράβαση των ισχυόντων για την περιοχή όρων δόμησης, οι οποίοι, απαγορεύουν τόσο την ανέγερση πλειόνων αυτοτελών κτισμάτων, όσο και την κατασκευή συγκροτήματος περισσότερων κατοικιών εντός του αυτού ακινήτου, ακόμη και αν τούτο επιτυγχάνεται μέσω της διασπάσεως των όγκων του αρχικού ενιαίου κτιρίου ή του οικείου κτιριακού συγκροτήματος».
