Πώς μιλάμε στο παιδί για τις βίαιες ειδήσεις

Η πρώτη φορά που άκουσα ένα παιδί να σχολιάζει εμμέσως πλην σαφώς τον τρόπο που «μιλάνε» μέσα του οι ειδήσεις ήταν πριν από σχεδόν δύο χρόνια, όταν ο επτάχρονος τότε γιος μου γύρισε και μου είπε: «Μαμά, τι ωραία που εσείς οι δημοσιογράφοι έχετε σήμερα απεργία! Δεν μπορώ να ακούω άλλο σκοτωμούς και φωνές! Να κάνετε κάθε μέρα απεργία!».

Έκτοτε, κάθε φορά που στα δελτία «έπαιζε» τρομοκρατία, έγκλημα ή υστερία, άλλαζα κανάλι μέχρι που κάποια στιγμή αποφάσισα πως δεν μπορείς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά. Ότι θα πρέπει να καταλάβουν πως ο κόσμος μας δεν είναι αγγελικά πλασμένος και να μάθουν να προφυλάσσονται τόσο έξω όσο και μέσα τους. Πως η δική μας σκληρή επικαιρότητα είναι ένα κομμάτι και του δικού τους κόσμου που θα πρέπει να γνωρίζουν για να τον κάνουν αύριο λίγο καλύτερο. Και πως ο φόβος και η λύπη που οι ειδήσεις γεννούν μπορούν να υποχωρήσουν μόνο με μια καλή συζήτηση και με μια μεγάλη, πελώρια, αγκαλιά…

Διαβάστε περισσότερα στο ygeiamou.gr