H έλλειψη ύπνου οδηγεί σε ριψοκίνδυνες αποφάσεις, προειδοποιούν ερευνητές

Όσοι κοιμούνται λίγες ώρες το βράδυ, έχουν την τάση να λαμβάνουν ριψοκίνδυνες αποφάσεις...

Η έρευνα που διενήργησε το Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης δείχνει πως, όσοι αφήνονται τέσσερις με πέντε ώρες στα χέρια του Μορφέα, όπως ο Ντόναλντ Τραμπ, αγνοούν τους κινδύνους και είθισται να λαμβάνουν τολμηρές αποφάσεις πολύ πιο εύκολα από αυτούς που κοιμούνται το κλασικό "οκτάωρο".

Για το λόγο αυτό, αν ο Αμερικανός πρόεδρος σκέφτεται- ως αντίποινα σε βάρος της Πιόνγιανγκ-να πατήσει το κουμπί, θα πρέπει να το ξανασκεφθεί ή καλύτερα να κοιμηθεί αρκετές ώρες... 

Η έλλειψη ύπνου σχετίζεται με τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα αφού όσοι κοιμούνται λίγες ώρες κάθε βράδυ, είναι ευεπίφοροι στη λήψη ριψοκίνδυνων αποφάσεων, υπογραμμίζουν οι συντάκτες της μελέτης που δημοσιεύεται στην εφημερίδα "Daily Mail".

Όπως αναφέρει το σχετικό δημοσίευμα, τα λεγόμενα "νυχτοπούλια" έχουν την τάση να συμπεριφέρονται επικίνδυνα γεγονός που οφείλεται στις αλλαγές που συντελούνται στον εγκέφαλό τους ελλείψει ύπνου.

Τα αποτελέσματα της έρευνας βασίζονται σε  μελέτη που διεξήχθη σε δείγμα 14 ανδρών που συμμετείχαν σε ένα παιχνίδι με έπαθλο ένα χρηματικό ποσό. Ο συντάκτης της μελέτης, Κριστιάν Μπάουμαν, καθηγητής Νευρολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, επισημαίνει: "Σε κάποιο βαθμό, τα ευρήματα της μελέτης είναι τρομακτικά... Οι περισσότεροι από εμάς λαμβάνουμε ριψοκίνδυνες αποφάσεις όταν στερούμαστε ώρες ύπνου".

Και με αφορμή την κλιμάκωση στις σχέσεις ΗΠΑ -Β.Κορέας λόγω των προκλητικών πυραυλικών δοκιμών του Κιμ Γιονγκ Ουν, ο συντάκτης της μελέτης υπογραμμίζει: 

"Γνωρίζουμε ότι ο Ντόναλντ Τραμπ κοιμάται από τέσσερις έως πέντε ώρες τη νύχτα...Οι πολιτικοί που λαμβάνουν αποφάσεις υψίστης σημασίας για τον κόσμο όπως και οι επικεφαλής των επιχειρήσεων που σκέφτονται πως αν στερηθούν τον ύπνο, θα τις κάνουν πιο παραγωγικές, θα πρέπει να λάβουν τα συμπεράσματα σοβαρά υπόψη τους".

Η έλλειψη ύπνου είναι γνωστό ότι προκαλεί ανησυχία, δυσαρέσκεια για τη ζωή και έλλειψη κινήτρων, ωστόσο, μέχρι τώρα υπήρξαν ελάχιστες μελέτες που την συσχέτιζαν με την ανάληψη κινδύνου.