Γιατί οι Γιαπωνέζες, οι Ισπανίδες και οι Ελβετίδες ζουν περισσότερο απ' όλους;

Το προσδόκιμο της ζωής αυξάνεται σε όλο τον κόσμο, σύμφωνα με την έκθεση "World Health Statistics 2014", που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ).

Με βάση τον παγκόσμιο μέσο όρο, ένα κορίτσι που γεννήθηκε το 2012 αναμένεται να ζήσει περίπου 73 χρόνια και ένα αγόρι 68, δηλαδή έξι χρόνια περισσότερα από το προσδόκιμο ζωής που ίσχυε για ένα παιδί γεννημένο το 1990.

Η ετήσια έκθεση με τα σχετικά στατιστικά στοιχεία του ΠΟΥ δείχνει ότι οι χώρες χαμηλού εισοδήματος έχουν σημειώσει τη μεγαλύτερη πρόοδο με κατά μέσο όρο αύξηση στο προσδόκιμο ζωής τα εννέα χρόνια κατά την περίοδο 1990-2012.

Οι πρώτες έξι χώρες στις οποίες το προσδόκιμο ζωής σημείωσε την μεγαλύτερη άνοδο είναι η Λιβερία με αύξηση 20 ετών--από τα 42 που ήταν το προσδόκιμο το 1990 στα 62 το 2012, ακολουθεί η Αιθιοπία (από 45 στα 64), οι Μαλδίβες (από 58 στα 77), η Καμπότζη (από 54 στα 72), το Ανατολικό Τιμόρ (από 50 στα 66) και η Ρουάντα (από 48 στα 65).

«Ενας σημαντικός λόγος για τον οποίο το παγκόσμιο προσδόκιμο ζωής αυξήθηκε τόσο πολύ είναι ότι λιγότερα παιδιά πεθαίνουν πλέον πριν από τα πέμπτα τους γενέθλια. Αλλά εξακολουθεί να υπάρχει τεράστιο χάσμα πλουσίων-φτωχών: οι κάτοικοι των χωρών υψηλού εισοδήματος συνεχίζουν να έχουν πολύ περισσότερες ευκαιρίες να ζήσουν περισσότερα χρόνια σε σχέση με εκείνους των χωρών χαμηλού εισοδήματος», δήλωσε η Μάργκαρετ Τσαν, γενική διευθύντρια του ΠΟΥ.

Χάσμα ανάμεσα σε πλούσιες και φτωχές χώρες

Ένα αγόρι που γεννήθηκε το 2012 σε μία χώρα υψηλού εισοδήματος εκτιμάται ότι θα ζήσει περίπου μέχρι τα 76 του, δηλαδή 16 χρόνια περισσότερα από ένα αγόρι που γεννήθηκε σε χώρα χαμηλού εισοδήματος και θα έχει προσδόκιμο τα 60 έτη.

Για τα κορίτσια η διαφορά είναι ακόμη μεγαλύτερη: ένα χάσμα 19 ετών χωρίζει το προσδόκιμο ζωής στις χώρες υψηλού εισοδήματος (82 χρόνια) και στις χώρες χαμηλού (63 χρόνια).

Σε όποιο σημείο του πλανήτη κι αν κατοικούν οι γυναίκες, ζουν περισσότερο από τους άνδρες. Το χάσμα ανάμεσα στο προσδόκιμο ζωής για τους άνδρες κι εκείνο για τις γυναίκες είναι μεγαλύτερο στις χώρες υψηλού εισοδήματος όπου οι γυναίκες ζουν περίπου έξι χρόνια περισσότερα από τους άνδρες. Στις χώρες χαμηλού εισοδήματος η διαφορά αυτή είναι περίπου τα τρία χρόνια.

Οι γυναίκες στην Ιαπωνία έχουν το μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής στον κόσμο--87 χρόνια--κι ακολουθούν οι γυναίκες στην Ισπανία, την Ελβετία και τη Σιγκαπούρη. Το προσδόκιμο ζωής για τις γυναίκες και στις δέκα πρώτες χώρες είναι τα 84 χρόνια ή και περισσότερα.

Το προσδόκιμο για τους άνδρες είναι 80 ή και περισσότερα χρόνια σε εννέα χώρες με το μεγαλύτερο να καταγράφεται στην Ισλανδία, την Ελβετία και την Αυστραλία.

«Στις χώρες υψηλού εισοδήματος, η αύξηση του προσδόκιμου ζωής οφείλεται κυρίως στην επιτυχία της αντιμετώπισης των μη μεταδιδόμενων ασθενειών. Λιγότεροι άνδρες και γυναίκες πεθαίνουν πριν φθάσουν τα 60 από καρδιακή νόσο και εγκεφαλικό. Οι πλουσιότερες χώρες έχουν βελτιωθεί στην παρατήρηση και αντιμετώπιση της υπέρτασης, για παράδειγμα», λέει ο διευθυντής του Τμήματος Στατιστικών Υγείας και Συστημάτων Πληροφορικής του ΠΟΥ, ο Τις Μπέρμα.

Η μείωση της χρήσης καπνού είναι επίσης ένας σημαντικός παράγοντας που συμβάλλει στην αύξηση στο προσδόκιμο ζωής σε πολλές χώρες.

Από την άλλη, το προσδόκιμο ζωής τόσο για άνδρες όσο και για γυναίκες, παραμένει μικρότερο των 55 ετών σε εννέα χώρες της υποσαχάριας Αφρικής--Ανγκόλα, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, Τσαντ, Ακτή του Ελεφαντοστού, Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, Λεσότο, Μοζαμβίκη, Νιγηρία και Σιέρα Λεόνε.

Το προσδόκιμο ζωής κατά τη γέννηση για άνδρες και γυναίκες το 2012 (πρώτες δέκα χώρες) ήταν: 

ΑΝΔΡΕΣ: 
Ισλανδία (81.2), Ελβετία (80,7), Αυστραλία (80,5), Ισραήλ (80,2), Σιγκαπούρη (80,2), Νέα Ζηλανδία (80,2), Ιταλία (80,2), Ιαπωνία (80), Σουηδία (80), Λουξεμβούργο (79,7). 
ΓΥΝΑΙΚΕΣ: 
Ιαπωνία (87), Ισπανία (85,1), Ελβετία (85,1), Σιγκαπούρη (85,1), Ιταλία (85), Γαλλία (84,9), Αυστραλία (84,6), Νότια Κορέα (84,6), Λουξεμβούργο (84,1), Πορτογαλία (84).

Οι χώρες με πληθυσμό μικρότερο των 250.000 κατοίκων δεν περιελήφθησαν εξαιτίας της ρευστότητας στις εκτιμήσεις σχετικά με το προσδόκιμο ζωής.