Εφιαλτική πρόβλεψη για τη Συρία: Το προσφυγικό ρεύμα δεν έχει ακόμα ξεκινήσει

Τη στιγμή που οι Σύροι πρόσφυγες έχουν ξεπεράσει τα 4 εκατ. στη μεγαλύτερη προσφυγική κρίση των τελευταίων ετών, οι προβλέψεις για το κύμα μετανάστευσης είναι παραπάνω από δυσοίωνες.

Μπορεί χιλιάδες ανθρώπων να καταφθάνουν καθημερινά στα ελληνικά νησιά, αλλά σύμφωνα με ανάλυση του δικτύου Middle East Eye το προσφυγικό ρεύμα των Σύρων δεν έχει ακόμα ξεκινήσει!

Όπως γράφει ο Έντουαρντ Νταρκ από το Χαλέπι της Συρίας, αν η κατάρρευση της χώρας προχωρήσει και στα μεγάλα αστικά κέντρα, τότε η φυγή των Σύρων θα είναι τεράστια και άμεση.

«Η χώρα αδειάζει καθώς οι Σύροι την εγκαταλείπουν μαζικά στο μεγαλύτερο μεταναστευτικό κύμα που έχει βιώσει η Συρία εδώ και χιλιάδες χρόνια ιστορίας. Μία έξοδος προς την “Γη της Επαγγελίας”, την Ευρώπη», γράφει το δημοσίευμα.

Όπως εξηγεί ο Νταρκ πολλοί από όσους εγκαταλείπουν τη χώρα δεν έχουν ιδέα τι τους περιμένει μόλις (αν) φτάσουν στην Ευρώπη. Ωστόσο, δείχνουν να μην νοιάζονται ούτε για την παραμονή στα κέντρα φιλοξενίας, ούτε για την διαφορετική γλώσσα και κουλτούρα, ούτε στα προβλήματα που θα αντιμετωπίσουν στη χώρα όπου θα μεταβούν.

«Στόχος είναι να φτάσουν εκεί», προσθέτει ο συντάκτης και συμπληρώνει πως μέχρι να εκπληρωθεί αυτό το όνειρο τότε όλα τα υπόλοιπα μπορούν να περιμένουν.

Παρ’όλα αυτά, ακόμα και η τραγική κατάληξη στα νερά της Μεσογείου δεν τους τρομάζει. Άλλωστε, πολλοί από αυτούς νιώθουν πως αν τελικά χάσουν τη ζωή τους στο ταξίδι για την «ελπίδα», θα έχει τελειώσει το μαρτύριό τους.

Αυτό περιγράφει ο Αχμέντ στον Νταρκ, ο οποίος από πλανόδιος μικροπωλητής στο Χαλέπι βρέθηκε σε ένα αεροπλάνο με προορισμό την Τουρκία, αφού προηγουμένως πούλησε όλα τα υπάρχοντά του για να αγοράσει το εισιτήριο.

Μετά την σύντομη στάση στην Τουρκία, επόμενος σταθμός είναι η Ελλάδα κι έπειτα η βόρεια Ευρώπη.

Πώς βλέπει, όμως, την πιθανότητα όλα να χαθούν στη θάλασσα; «Αν πνιγούμε τότε θα τελειώσει η δυστυχία μας. Αν φτάσουμε στην Ευρώπη τότε θα τελειώσει η δυστυχία μας. Σε κάθε περίπτωση, θέλουμε να τελειώσει», εξηγεί ο Αχμέντ περιγράφοντας με λίγες λέξεις όσα σκέφτονται οι Σύροι όταν αποφασίσουν να ρισκάρουν τη ζωή τους και εκείνη των οικογενειών τους.

Η αβεβαιότητα, η κατάρρευση του κράτους, η οικονομική αιμορραγία, ο πόλεμος, ο διαρκής φόβος, ο μόχθος, η αγωνία να βρεθεί τροφή για την οικογένεια, η οσμή του θανάτου, οι τραυματισμοί, η ανησυχία για το μέλλον των παιδιών… όλα αυτά ωθούν τους Σύρους στη μεγάλη απόφαση.

Παράλληλα με το χάος, την ανασφάλεια, την διαπίστωση ότι ακόμα και μετά τη λήξη του εμφυλίου αυτό που θα έχει απομείνει θα είναι η απόλυτη κατάρρευση, κυριαρχεί ο τρόμος και για τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους που σπέρνουν το θάνατο και τον πανικό, οδηγώντας εκατοντάδες ανθρώπων να εγκαταλείψουν τις εστίες τους.

Οι επιχειρηματίες, οι απόφοιτοι πανεπιστημίων, οι επαγγελματίες, οι έμπειροι εργάτες, όσοι ζουν σε σχετικά ασφαλείς περιοχής της Συρίας, πωλούν με τη σειρά τους τις επιχειρήσεις, τα αυτοκίνητα, τα σπίτια τους, ακόμα και τα κατοικίδια και τα έπιπλά τους για να χρηματοδοτήσουν το ταξίδι τους στην Ευρώπη και γίνονται κι οι ίδιο μέρος αυτής της εξόδου που παίρνει βιβλικές διαστάσεις, προσθέτει ο Νταρκ.

«Αυτό είναι το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του συριακού έθνους που έχει εγκαταλειφθεί από τους ανθρώπους του», τονίζει ο συντάκτης επισημαίνοντας πως η χώρα αιμορραγεί χάνοντας τους ανθρώπους που θα χρειαζόταν για να ανοικοδομηθεί μετά τον τερματισμό των συγκρούσεων.

Προσθέτει, μάλιστα, πως υπάρχουν καμπάνιες από την κυβέρνηση, αλλά και τους αντάρτες για να αποθαρρύνουν τους πολίτες να εγκαταλείψουν τη χώρα, με συνθήματα όπως «η χώρα σε χρειάζεται», «σε ποιον αφήνεις τη χώρα;», ενώ οι κληρικοί λαμβάνουν ακόμα πιο σκληρά μέτρα, κηρύσσοντας φετβά για όσους «αμαρτωλούς» πάρουν τη μεγάλη απόφαση.

Ποιος νέος, όμως, θα παραμείνει σε μία χώρα που η οικονομία της έχει καταρρεύσει, που δε μπορούν να έχουν πρόσβαση ούτε στα βασικά αγαθά και που οι επιδρομές στα λιγοστά εναπομείναντα καταστήματα της περιφέρειας αποτελούν καθημερινό φαινόμενο, ενώ οι απαγωγές για λύτρα είναι συχνές;

Όλα αυτά, ενώ η ζωή κυλάει ανάμεσα σε κουβέντες για φίλους και συγγενείς που έχουν φύγει, για διακινητές, για την κατάλληλη πορεία με προορισμό την Τουρκία, για εκείνους που δεν τα κατάφεραν…

«Κάθε σπίτι στη Συρία έχει κάποιον που πέθανε στον πόλεμο, ή κάποιον που έγινε πρόσφυγας εξαιτίας του πολέμου», επισημαίνει το δημοσίευμα.

Ο Νταρκ, λοιπόν, καταλήγει λέγοντας: «Η φυγή γίνεται αντιληπτή ως η μόνη ελπίδα τώρα, για έναν άνθρωπο που έχασε τα πάντα και για κάποιον που συνεχίζει να υποφέρει αφάνταστη φρίκη. Εφόσον δεν υπάρχει σοβαρή απόπειρα να τερματιστεί ο πόλεμος, τότε ακόμα περισσότεροι Σύροι θα κάνουν το βήμα και θα προχωρήσουν προς το άγνωστο, με αποτέλεσμα να επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο η μεγαλύτερη προσφυγική κρίση των τελευταίων γενεών. Όπως φαίνεται, θα συνεχίσουν να χτυπούν την πύλη του φρουρίου Ευρώπη».