Άγγλος καθηγητής θα ζήσει ένα χρόνο ακριβώς όπως ο David Bowie

O καθηγητής Will Brooker του πανεπιστημίου του Kingston με ειδίκευση στον κινηματογράφο και τις καλές τέχνες, θα περάσει έναν χρόνο ζώντας όπως ακριβώς ο David Bowie.

Το «πείραμα» του οποίου ήταν ο ίδιος εμπνευστής, περιλαμβάνει όλες τις συνήθειες του μεγάλου ροκ-σταρ, από τα ρούχα και το βάψιμό του, μέχρι τον τρόπο που συμπεριφερόταν πάνω στην σκηνή αλλά και την παράξενη διατροφή που ακολουθούσε.

Ο καθηγητής θέλει να «μπει στο μυαλό του David Bowie» όπως δήλωσε σε αγγλική εφημερίδα. «Είναι ένα παράξενο μέρος, ένα επικίνδυνο μέρος, ένα μέρος που δεν θα ήθελε κανείς να ζει για καιρό» συμπλήρωσε ο ίδιος.

Η αφετηρία της «μελέτης» θα είναι τα τέλη της δεκαετίας του 60. O Brooker θα πειραματιστεί ακόμα και με την στέρηση ύπνου αλλά και την περίεργη δίαιτα που ακολουθούσε o Βowie έτσι ώστε να κρατήσει την εμπειρία όσο το δυνατόν πιο αυθεντική.

Ο καθηγητής έχει ήδη αρχίσει να ντύνεται σαν αυτόν, να φορά το παράξενο make-up που φορούσε, ενώ ξεκινώντας την δίαιτα του Bowie δηλώνει ότι έχει περάσει κάποια Σαββατοκύριακα με μόνη τροφή το γάλα και τος κόκκινες πιπεριές.

Ο καθηγητής έχει πλέον προχωρήσει στην ζωή του ροκ σταρ, και πλέον βρίσκεται στην δεκαετία του 1970, μία περίοδο που ακόμα και ο ίδιος την χαρακτηρίζει «πολύ άρρωστη». Είναι η εποχή που ο Bowie ζούσε στο Λος Άντζελες, αλλά ζούσε όλη την ημέρα στο σκοτάδι, καθώς κρατούσε μονίμως κλειστά τα παράθυρα. 

Όσο θα προχωρά ο καιρός, ο καθηγητής θα περνά τα διάφορα στάδια της ζωής του Bowie, μπαίνοντας πλέον στην δεκαετία του '80, όπου ο μεγάλος καλλιτέχνης έχει αφήσει πίσω τα παράξενα χρόνια του Ziggy Stardust και επιστρέφει σε μια πιο mainstream ζωή.
Ενώ στόχος του είναι να βυθιστεί ολοκληρωτικά στον κόσμο του, όπως την ζούσε εκείνη την εποχή, διαβάζοντας τα ίδια βιβλία, παρακολουθώντας τις ίδιες ταινίες, και να επισκέπτεται τις ίδιες πόλεις που έζησε ο Bowie. 

H ιδέα πίσω από όλη αυτή την «μελέτη» του καθηγητή είναι να «κατοικήσει το μυαλό του Bowie έτσι ώστε να κατανοήσει το έργο του από μια πιο κοντινή ακτίνηα και με μια πρωτότυπη οπτική γωνία, διατηρώντας παράλληλα και την προοπτική ενός ξένου παρατηρητή». 

Καθόλου άσχημη ιδέα, είναι η αλήθεια, αν τελικά έχει κάποιο επιστημονικής αξίας αποτέλεσμα. Γιατί αλλιώς το ενδιαφέρον θα είναι μάλλον να μπει κανείς στο μυαλό του... ίδιου του καθηγητή. Και να κατανοήσει το πως λίγα λεπτά δημοσιότητας οδηγούν έναν κατά τα άλλα νορμάλ άνθρωπο σε τέτοιες «μελέτες» διφορούμενης σκοπιμότητας και αξίας.