Θύελλα αντιδράσεων στην Ιταλία για την απαγόρευση των Σταυρών στα σχολεία

Μεγάλες διαστάσεις έχει πάρει το θέμα της απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων να απαγορεύσει τους Σταυρούς στις σχολικές αίθουσες της Ιταλίας.

«Η ανάρτηση των Σταυρών στις σχολικές αίθουσες αποτελεί παραβίαση της ελευθερίας των γονέων να εκπαιδεύσουν τα παιδιά τους σύμφωνα με τις πεποιθήσεις τους, καθώς και της ελευθερίας της θρησκευτικής επιλογής για τους μαθητές». Αυτή ήταν συγκεκριμένα η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, η οποία φυσικά προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων στην καθολική Ιταλία αλλά και σε όλη την Ευρώπη.

Το 2002 η Σόιλε Λάουτσι, Ιταλίδα πολίτης Φινλανδικής καταγωγής προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, καθώς εκείνη τη χρονιά είχε ζητήσει από τη διεύθυνση του σχολείου «Βιτορίνο ντα Φέλτρε» στην Πάντοβα, όπου φοιτούσαν τα δύο παιδιά της, να κατεβάσει τον σταυρό από τον τοίχο της τάξης.Η διεύθυνση αρνήθηκε και η Σόιλε Λάουτσι κατέφυγε στην Ιταλική Δικαιοσύνη χωρίς αποτέλεσμα. Πέρασαν επτά ολόκληρα χρόνια για να δικαιωθεί από το Δικαστήριο του Στρασβούργου, το οποίο καλεί το ιταλικό κράτος να την αποζημιώσει με 5.000 ευρώ για ηθική βλάβη.

Στο σκεπτικό της απόφασής τους, της πρώτης για την παρουσία θρησκευτικών συμβόλων στις σχολικές αίθουσες, οι επτά δικαστές του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου αναφέρουν ότι οι μαθητές κάθε ηλικίας ενδέχεται να προσλάβουν τον σταυρό ως «θρησκευτικό σύμβολο», γεγονός που μπορεί να επηρεάσει τις θρησκευτικές πεποιθήσεις τους. Αν όμως για τους καθολικούς μαθητές αυτό μπορεί να θεωρηθεί ενθάρρυνση, για τους μαθητές άλλων δογμάτων ή άθεους μπορεί να εκληφθεί ως ενόχληση.

Όπως σχολιάζει η εφημερίδα Corriere della Sera, η υπόθεση έχει δημιουργήσει ένα είδος εθνικής ενότητας στους Ιταλούς για την υπεράσπιση του συμβόλου.Η ιταλική Δεξιά, που πρόσκειται στην Kαθολική Eκκλησία, καταφέρθηκε εναντίον της απόφασης, όμως και ο αρχηγός του αντιπολιτευόμενου Δημοκρατικού Κόμματος (PD) δήλωσε επίσης ότι «η κοινή λογική έπεσε θύμα του δικαίου».

Η εφημερίδα La Stampa εκτιμά από την μεριά της ότι, «αν μια θρησκεία είναι δυνατή, αν έχει πίστη στις δυνατότητές της να αφυπνίσει την πίστη, τότε δεν έχει ανάγκη μιας ειδικής προστασίας» όπως ζητούν κάποιοι εκπρόσωποι της ιταλικής Δεξιάς που προτείνουν να εισαχθούν οι ιταλικές, χριστιανικές ρίζες της Ιταλίας στο Σύνταγμα της χώρας.

Η Ισπανική Ένωση Λαϊκών εκτιμά ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο «τίμησε το όνομά του» και ζήτησε από την ισπανική κυβέρνηση να εμπνευστεί από αυτή την απόφαση και να ζητήσει την άμεση απόσυρση των θρησκευτικών συμβόλων από τα δημόσια κτίρια για να «δοθεί τέλος στον αναχρονισμό».

Συγκρατημένη παρουσιάζεται για το θέμα και η αντίδραση του νεοεκλεγέντος ηγέτη του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος Πιερλουίτζι Μπερσάνι.

«Μια παλιά παράδοση δεν μπορεί να αποτελεί προσβολή για κανέναν. Νομίζω ότι σε ευαίσθητα ζητήματα όπως αυτό, μερικές φορές η κοινή λογική πέφτει θύμα του δικαίου», ήταν το σχόλιό του.

Αντίθετα, την πλήρη ικανοποίησή του εξέφρασε ο ηγέτης της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης Πάολο Φερέρο. Όπως υποστήριξε, «ένα λαϊκό κράτος πρέπει να σέβεται τις διάφορες θρησκείες, αλλά να μην ταυτίζεται με καμία».