Τον Ιούλιο η απόφαση του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τη μπούργκα

Την 1η Ιουλίου πρόκειται να εκδοθεί η τελική απόφαση της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) του Συμβουλίου της Ευρώπης για το αν η απαγόρευση της μπούρκας, του ολόσωμου μανδύα με δικτυωτό κάλυμμα στα μάτια, και του νικάμπ, ενός είδους κεφαλομάντηλου που καλύπτει όλο το πρόσωπο πλην των ματιών, στην αμφίεση των μουσουλμάνων γυναικών στην Ευρώπη συνιστά ή όχι παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η Ολομέλεια του ΕΔΑΔ γνωστοποίησε σήμερα ότι την 1η Ιουλίου 2014 θα εκδώσει την τελεσίδικη απόφαση του μετά τις προσφυγές εναντίον της απαγόρευσης της μπούρκας και του νικάμπ στην Γαλλία και γενικότερα στην Ευρώπη. Το επίδικο είναι εάν πρόκειται ή όχι για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η επικείμενη απόφαση αφορά την προσφυγή μιας 24χρονης σήμερα εναντίον των αρχών της Γαλλίας, που υποβλήθηκε στο Δικαστήριο στις 11 Απριλίου 2011 και με την οποία στρέφεται κατά της απόφασης των γαλλικών αρχών που απαγόρευσαν με νόμο, από το Οκτώβριο του 2010, την χρήση μπούρκας ή νικάμπ σε δημόσιους χώρους.

Υπενθυμίζεται ότι στην προσφυγή της η γυναίκα, η οποία δηλώνει πιστή μουσουλμάνα και υποστηρίζει ότι αποτελεί επιλογή της να φορά μπούρκα ή νικάμπ, σύμφωνα με την θρησκευτική πίστη, τον πολιτισμό της και τις προσωπικές της πεποιθήσεις, τονίζεται ότι ούτε ο σύζυγός της ούτε κανένα άλλο μέλος της οικογένειάς της, της έχει ασκήσει πίεση πάνω προκειμένου να ντύνεται με αυτόν τον τρόπο.

Διευκρινίζει επιπλέον ότι φορά το νικάμπ ή την μπούρκα σε δημόσιο και ιδιωτικό χώρο, όχι συστηματικά, αλλά επιθυμεί να είναι σε θέση να έχει αυτή την αμφίεση όταν το προτιμά.

Επικαλείται το άρθρο 3 (απαγόρευση απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και ισχυρίζεται ότι κινδυνεύει να υποστεί παρενοχλήσεις ή διάκριση αν αγνοήσει τις απαγορεύσεις και εμφανισθεί με καλυμμένο το πρόσωπο ή όλο το σώμα σε δημόσιο χώρο.

Η ίδια επικαλείται ακόμη το άρθρο 8 (δικαίωμα στο σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής), καταγγέλλει ότι η νόμιμη απαγόρευση σχετικά με τη χρήση σε δημόσιους χώρους ενός ενδύματος σχεδιασμένου για να κρύψει το πρόσωπο της την εμποδίζει να κυκλοφορεί σε δημόσιους χώρους με τον τρόπο που η ίδια επιλέγει.

Επικαλείται επιπλέον το άρθρο 9 (ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας), το άρθρο 10 (ελευθερία έκφρασης) και το άρθρο 14 (Απαγόρευση των διακρίσεων). Συγκεκριμένα, η προσφεύγουσα διαμαρτύρεται για παραβίαση του δικαιώματος της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας, εξαιτίας της απαγόρευσης που επιβλήθηκε από τις γαλλικές αρχές, η οποία απαγόρευση, όπως τονίζει, είναι ασυμβίβαστη με την ελευθερία να εκδηλώνει τη θρησκεία ή την πίστη της, μεμονωμένα, συλλογικά, δημόσια ή κατ ΄ιδίαν, με τη λατρεία, την εκπαίδευση, την άσκηση και την τήρηση των τελετών.

Κατά την μέχρι τώρα διαδικασία έχουν παρέμβει, η Διεθνής Αμνηστία, η κυβέρνηση του Βελγίου, το Κέντρο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και η ομάδα Open Society Justice.