«Δικαίωση» του Paris Match στη διένεξη με τον πρίγκιπα Αλβέρτο για τον κρυφό του γιο

Το εβδομαδιαίο γαλλικό περιοδικό Paris Match δεν έπρεπε να καταδικασθεί από τα γαλλικά δικαστήρια επειδή αποκάλυψε, το 2005, την ύπαρξη ενός «μυστικού γιου» του πρίγκιπα Αλβέρτου 2ου του Μονακό, ανακοίνωσε σήμερα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

«Υπήρχε θεμιτό ενδιαφέρον του κοινού να γνωρίζει την ύπαρξη αυτού του παιδιού και να μπορεί να συζητήσει για τις ενδεχόμενες συνέπειές της στην πολιτική ζωή του πριγκιπάτου του Μονακό», αποφάνθηκαν οι Ευρωπαίοι δικαστές, οι οποίοι κατέληξαν στο συμπέρασμα πως η καταδίκη του περιοδικού συνιστούσε παραβίαση της ελευθερίας έκφρασής του.

Τον Ιούνιο του 2005, το Paris Match είχε καταδικασθεί από δικαστήριο της Ναντέρ να καταβάλει 50.000 ευρώ ως ηθική αποζημίωση στον Αλβέρτο Γκριμάλντι. Αντικείμενο της διαμάχης ήταν η δημοσίευση στη περιοδικό, το Μάιο του 2005, μιας συνέντευξης της Νικόλ Κοστ, Γαλλίδας αεροσυνοδού καταγόμενης από το Τόγκο, η οποία αποκάλυψε ότι ο γιος της, ο Αλεξάντρ, ηλικίας τότε 20 μηνών, είχε πατέρα τον Αλβέρτο του Μονακό.

Μετά τις αποκαλύψεις, ο μονεγάσκος μονάρχης είχε αναγνωρίσει δημοσίως το παιδί στις 6 Ιουλίου 2005, κάτι που δεν είχε εμποδίσει την επικύρωση σε δεύτερο βαθμό της καταδίκης του περιοδικού τον επόμενο Νοέμβριο.

Εννέα χρόνια μετά τη διαμάχη αυτή, οι Ευρωπαίοι δικαστές αποδέχθηκαν, από τη μια πλευρά, πως η ύπαρξη αυτού του παιδιού είχε μια «πολιτική σημασία», έστω κι αν ο νεαρός Αλεξάντρ, «βάσει του σημερινού μονεγασκικού Συντάγματος», «δεν μπορεί να διεκδικήσει τη διαδοχή του πατέρα του».

Από την άλλη πλευρά, υπογράμμισε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, «δεν επρόκειτο μόνο για την ιδιωτική ζωή του πρίγκιπα, αλλά και γι' αυτή» της Νικόλ Κοστ και του Αλεξάντρ. Η διαφύλαξη της ιδιωτικής ζωής του πρίγκιπα δεν πρέπει να αποτελεί εμπόδιο στη βούληση του Αλεξάντρ «να δηλώσει την ύπαρξή του» και «να ενεργήσει ώστε αναγνωρισθεί η ταυτότητά του», εκτιμούν οι δικαστές.

Η απόφαση αυτή δεν είναι οριστική. Τα μέρη έχουν τρεις μήνες για να ζητήσουν νέα εξέταση του θέματος από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το οποίο πάντως δεν είναι υποχρεωμένο να αποδεχθεί το αίτημα.