Πάπας Φραγκίσκος: Αυτή η οικονομία σκοτώνει- Επικρατούν οι ισχυροί που τρώνε τους αδυνάμους

Αυτή τη φορά άφησε τα τηλέφωνα, δεν ανήρτησε μήνυμα στο Twitter, ούτε μίλησε στο ποίμνιό του, αλλά έγραψε ένα κείμενο που παρέδωσε συμβολικά σε έναν επίσκοπο, έναν ιερέα και έναν διάκονο.

Ο Πάπας Φραγκίσκος στο κείμενό του έκανε λόγο για την Εκκλησία του μέλλοντος, αλλά και για την οικονομία του παρόντος, που πλήττει τους αδυνάμους και ενισχύει τους ισχυρούς.

«Προτιμώ μία Εκκλησία λαβωμένη και λερωμένη από τον δρόμο, παρά μία Εκκλησία άρρωστη από το εγκλωβισμό και την άνεση. Δε θέλω μία Εκκλησία που αγωνιά να βρίσκεται στο κέντρο της προσοχής και καταλήγει να βρίσκεται στη μέση ενός συνονθυλεύματος εμμονών και διαδικασιών», έγραψε ο ποντίφικας.

Από τον καταγγελτικό λόγο του δε γλιτώνουν ούτε οι πολιτικοί, καθώς ο προκαθήμενος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας τόνισε: «Αυτή η οικονομία σκοτώνει, κάνει τον νόμο των ισχυρών να επικρατεί, όπου ο δυνατός τρώει τον αδύναμο. Οι αδύναμοι δεν αξιοποιούνται, αλλά θεωρούνται απορρίμματα. Ισχύει μία αόρατη τυραννία, η οποία μερικές φορές είναι και εικονική. Μια τυραννία μίας θεοποιημένης αγοράς, όπου βασιλεύουν η κερδοσκοπία, η διαφθορά, η εγωιστική φοροδιαφυγή».

Μάλιστα, εξέφρασε την επιθυμία να υπάρξουν στο μέλλον νέοι πολιτικοί ικανοί να προχωρήσουν σε έναν αυθεντικό διάλογο που προσανατολίζεται στο να επουλωθούν οι βαθιές πληγές.

Συμπλήρωσε, δε, πως  η πολιτική «που έχει τόσο διασυρθεί, είναι υψηλότατο λειτούργημα, μία από τις πιο πολύτιμες μορφές προσφοράς, γιατί αναζητά το κοινό καλό. Δε μπορούμε πλέον να έχουμε εμπιστοσύνη στις τυφλές δυνάμεις και το αόρατο χέρι των αγορών».

Διευκρινίζοντας ότι δεν επιθυμεί να λαϊκίσει ανεύθυνα, τόνισε πως η οικονομία δεν πρέπει να ανατρέχει σε πανάκεια που αποτελεί ένα νέο δηλητήριο, όπως όταν κάποιος ισχυρίζεται ότι έχουν αυξηθεί τα κέρδη, μειώνοντας την αγορά εργασίας και με αυτόν τον τρόπο οδηγούμαστε σε νέους αποκλεισμένους.

Κάλεσε τους ιθύνοντες να ακούσουν «την κραυγή των φτωχών» και να σπεύσουν να λύσουν άμεσα τις αιτίες που οδηγούν στη φτώχεια.

«Η ανισότητα είναι η ρίζα του κοινωνικού κακού», δήλωσε, εξηγώντας πως το μήνυμα είναι τόσο απλό και ξεκάθαρο που δε χρειάζεται να περιπλέξουν περισσότερο τα πράγματα.

Την ίδια ώρα, καταπιάστηκε και με το ζήτημα των αμβλώσεων, για το οποίο εξήγησε ότι η Εκκλησία δεν αλλάζει θέση, αλλά συμπλήρωσε πως «πρέπει να κατανοήσουμε τις γυναίκες».

Εξήγησε, ότι δεν είναι προοδευτικό να νομίζουμε ότι επιλύονται τα προβλήματα «καταργώντας μία ανθρώπινη ζωή», ωστόσο, δήλωσε ότι πρέπει «να βρισκόμαστε στο πλάι των γυναικών που βιώνουν πολύ σκληρές καταστάσεις, όπου η άμβλωση παρουσιάζεται ως μία γρήγορη λύση στις βαθιές αγωνίες τους, ειδικά όταν η ζωή που μεγαλώνει μέσα τους είναι συνέπεια βίας ή βρίσκεται στο πλαίσιο ακραίας φτώχειας».

Στη συνέχεια, δε, διερωτήθηκε: «Ποιος δε μπορεί να καταλάβει αυτές τις τόσο επώδυνες καταστάσεις;».