Ινδία: Τιμωρία και κοινωνική απομόνωση για τη γυναίκα του βιαστή

Οταν η Punita Devi άκουσε τον χτύπο του τηλεφώνου από το Νέο Δελχί οι χειρότεροι φόβοι της επιβεβαιώθηκαν. Ο άνδρας της είχε καταδικαστεί σε θάνατο δια απαγχονισμού για τον κτηνώδη βιασμό της φοιτήτριας τον περασμένο Δεκέμβριο μέσα σε λεωφορείο.

Ο Akshay Kumar Singh είναι ο ένας από τους τρεις άνδρες που καταδικάστηκαν σε θάνατο για το βιασμό της 23 χρονης φοιτήτριας. Η υπόθεση είχε συγκλονίσει την παγκόσμια κοινή γνώμη η οποία περίμενε την εσχάτη των ποινών για τους κατηγορούμενους.

Για τους γονείς της κοπέλας που πέθανε τόσο άδικα και τόσο βάναυσα η δικαστική απόφαση ήταν μια δικαίωση, για τη γυναίκα του βιαστή όμως ήταν μια καταδίκη. Η 20χρονη Devi ζει μαζί με τα πεθερικά της και το 2χρονο γιο της σε ένα φτωχό χωριό. Η ζωή της από εδώ και πέρα δεν θα είναι ίδια καθώς τόσο η εκείνη όσο και το παιδί της είναι δαχτυλοδειχτούμενοι.  

«Σαν χήρα η τιμή μου και η αξιοπρέπειά μου έχουν χαθεί για πάντα όχι μόνο γιατί είμαι η γυναίκα του βιαστή αλλά γιατί από εδώ και πέρα θα είμαι μια γυναίκα χωρίς σύζυγο. Δεν έχω καμία μορφώση, δεν ξέρω ούτε να διαβάζω, ούτε να γράφω. Είμαι καταδικασμένη. Οι παραδόσεις μας είναι τόσο αυστηρές που δεν μου επιτρέπεται πλέον να βγω έξω από το σπίτι. Αναρωτιέμαι με αγωνία ποιος θα ταΐσει το γιο μου;».

Μετά την απόφαση του δικαστηρίου τα πεθερικά της τής ανακοίνωσαν ότι από τη στιγμή που ο άνδρας της θα θανατωθεί δεν θα μπορεί πλέον εκείνη και το παιδί της να ζουν μαζί τους. «Τα πεθερικά μου μας διώχνουν και οι γονείς μου είναι τόσο φτωχοί που δεν μπορούν να μας δεχτούν.

Στο χωριό Bihar όπου έχει τη δυστυχία να ζει η Punita Devi οι γυναίκες δεν έχουν το δικαίωμα να εργαστούν είναι αναγκασμένες να ζουν στο σκοτάδι και μέσα στο σπίτι. Για να βγουν από το σπίτι θα πρέπει να συνοδεύονται τουλάχιστον από ένα άνδρα. Ακόμα και για να κάνουν την ανάγκη τους θα πρέπει να σκοτεινιάσει.

«Στην οικογένειά μας η γυναίκαι όταν πεθάνει ο άνδρας της είναι αναγκασμένη να πεθάνει. Δεν έχει πλέον κανένα δικαίωμα στη ζωή», λέει με αυστηρότητα η πεθερά της.

Τέτοιες συμπεριφορές μπορεί να φαίνονται αδιανόητες και εξωπραγματικές για μια χώρα που τη δεκαετία του '60 είχε για πρωθυπουργό την Indira Gandhi αλλά στα απομακρυσμένα και φτωχά χωριά τα πράγματα είναι πίσω από τον ήλιο. Τα θέματα τιμής είναι πάνω από όλα και οι παραδόσεις τηρούνται και εξατλούνται μέχρις εσχάτων.

Στην ύπαιθρο της Ινδίας, όπου κατοικεί σχεδόν το 70% των 1,2 δισεκατομμυρίων ανθρώπων της, η ζωή και η επιβίωση για τις γυναίκες είναι ασφυκτική και χωρίς δικαιώματα. Οι βιασμοί, η ενδοοικογενειακή βία ακόμα και οι δολοφονίες γυναικών είναι καθημερινό φαινόμενο σε μια χώρα που... υπερηφανεύεται ότι έχει γυναίκες πολιτικούς στην εξουσία. Η αστυνομία αν και γίνονται καταγγελίες κωφεύει και περνάει τις υπόθεσεις στα ψιλά. Αρκεί μια δωροδοκία στην οικογένεια του θύματος για να κλείσουν τα στόματα.

Η 20χρονη Devi είχε την ατυχία να παντρευτεί έναν εγκληματία και τώρα η τύχη της είναι όπως λέει και η ίδια πραγματικά στο θεό! Δεν ήθελε να τον παντρευτεί. Το αποφάσισαν οι γονείς της για εκείνη. Επρεπε να την ξεφορτωθούν. Επρεπε να έχουν ένα στόμα λιγότερο να ταΐζουν. «Οι γονείς μου μου έδωσαν την ευχή τους και μου είπαν να φτιάξω μια καλή οικογένεια. Ημουν πολύ μικρή όταν πήγα να ζήσαν με τα πεθερικά μου. Επρεπε να μάθω να συμπεριφέρομαι. Δεν είχα δικαιώματα. Μετά από λίγα χρόνια γεννήθηκε ο γιος μου. Πίστευα πως θα έχω μια καλή ζωή. Δυστυχώς όμως τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα ονειρευόμουν».

πηγή: wsj