Ν. Αναστασιάδης: Η λύση του Κυπριακού πρέπει να ικανοποιεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα

Η λύση πρέπει να ικανοποιεί το περί δικαίου αίσθημα της κοινωνίας, δήλωσε  ο Πρόεδρος της Κυπριακής  Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης, διαβεβαιώνοντας παράλληλα ότι η Κυβέρνησή του θα κάνει το παν για να εξασφαλίσει μια λύση που θα είναι αξιοπρεπής.

Σε ομιλία του στην εκδήλωση μνήμης και τιμής για τους πεσόντες κατά το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή, ο Πρόεδρος της Κύπρου ανέφερε ότι «σήμερα, με αφορμή την οικονομική κρίση, επικαλούμαστε το 1974 και αντλούμε παραδείγματα από το πείσμα μας να ζήσουμε και να δημιουργήσουμε σε αυτό το νησί». Εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι «θα τα καταφέρουμε, διότι στα δύσκολα μονιάζουμε». Όπως τότε, πρόσθεσε, «που ο λαός μας συμφιλιώθηκε και ενωμένος εργάστηκε σκληρά για την ανοικοδόμηση της χώρας, το ίδιο κάνουμε και τώρα». «Όλοι μαζί ενωμένοι θα υπερβούμε τον εαυτό μας και θα το κάνουμε ξανά το θαύμα», τόνισε.

Όμως, προειδοποίησε, «αυτή τη φορά δεν θα πρέπει να περιοριστούμε στην οικονομική ανάκαμψη και την ανάπτυξη». Πρέπει, είπε, «να κλείσουμε τις πληγές του 1974. Αυτό είναι το υπόβαθρο της βιώσιμης και σταθερής ανάπτυξης».

«Το φθινόπωρο θα αρχίσει μια νέα διαδικασία στο Κυπριακό», είπε, προσθέτοντας ότι «θα κάνουμε το παν για να εξασφαλίσουμε μια λύση που θα είναι αξιοπρεπής». Βέβαια, επεσήμανε, «δεν εξαρτάται μόνο από εμάς», διαβεβαιώνοντας ταυτόχρονα ότι «όσο μας αφορά δεν θα υστερήσουμε σε προσπάθειες προκειμένου να πετύχουμε».

Αναφερόμενος σε πρόσφατη συνέντευξη του σε τουρκική εφημερίδα ανέφερε πως είπε «πως πρέπει να κατανοήσει και η τουρκική πλευρά ότι υπάρχει πόνος στον κυπριακό λαό. Υπήρξε βίαιος ξεριζωμός, νεκροί, τραυματίες, φόβος». Πρέπει, τόνισε, «η λύση να ξεπερνά αυτά τα αρνητικά συναισθήματα». Αυτό είναι, πρόσθεσε, «που θα διασφαλίσει τη βιωσιμότητα της λύσης και όχι μόνο οι ρυθμίσεις στα χαρτιά».

«Η λύση πρέπει να γίνει αποδεχτή από την κοινωνία, η οποία θα κληθεί να την εφαρμόσει και θα ζήσει με αυτήν», ανέφερε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης. Η λύση, πρόσθεσε, «πρέπει να ικανοποιεί το περί δικαίου αίσθημα της κοινωνίας, να μη δημιουργεί πρόσθετες ανασφάλειες και να είναι συμβατή με το κοινοτικό κεκτημένο, που αποτελεί το πιο ασφαλές υπόβαθρο για μια δίκαιη υπό τις περιστάσεις λύση». Επανέλαβε εκ νέου την επιδίωξή του να έχει «μαζί μου ει δυνατόν το σύνολο της πολιτικής ηγεσίας και προσδοκώ στη συμπαράσταση της ίδιας της κοινωνίας».

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανέφερε ακόμη ότι «ξεκίνησα την πολιτική μου σταδιοδρομία στα ερείπια της τουρκικής εισβολής». Το όραμα μου, είπε, «τώρα που ο λαός με τίμησε με την ψήφο του και μου ανέθεσε την ευθύνη της διαχείρισης του εθνικού μας θέματος, είναι να δω τα τουρκικά στρατεύματα να επιβιβάζονται στα πλοία και να αποχωρούν από την Κύπρο». Πρόσθεσε ότι «αυτό είναι το δικό μου χρέος στους αγωνιστές της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Αυτό οφείλουμε στην πατρίδα μας. Αυτό οφείλουμε στις επερχόμενες γενιές».
Συνέχισε λέγοντας ότι «από τούτο εδώ το βήμα, από αυτόν το συμβολικό χώρο, θέλω να καταδικάσω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου». «Η προσφυγή στη βία ήταν ανεπίτρεπτη και δεν υπάρχουν δικαιολογητικά», τόνισε.

«Τούτων λεχθέντων, θέλω να τονίσω ότι μέχρι να φτάσουμε στη 15η Ιουλίου υπήρξε μια αλληλουχία λαθών και κακών πολιτικών που οδήγησαν την πατρίδα μας στην εθνική καταστροφή», επεσήμανε. Το καταδικαστέο πραξικόπημα του 1974, είπε, «δεν ήταν μια κακή σύμπτωση, μια μηχανική διαδικασία που εκτροχιάστηκε». Το πραξικόπημα, ανέφερε, «ήταν το σύμπτωμα μιας αλληλουχίας λανθασμένων πολιτικών και επιλογών, όχι μόνο μιας παράταξης αλλά του ευρύτερου πολιτικού συστήματος, στο βαθμό που αυτό υπήρχε και λειτουργούσε».

Αυτή την εποχή, σημείωσε, «που η οικονομική κρίση μας έχει βγάλει από το λήθαργο και μας υποχρεώνει να κάνουμε παραδοχές και κρίσεις που πριν μερικά χρόνια ήταν αδιανόητες, δεν μπορούμε να προσεγγίζουνε το εθνικό μας δράμα μόνο συναισθηματικά, χωρίς καμιά διάθεση αυτοκριτικής».

Εξέφρασε τη θέση ότι «τα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας μας οφείλαμε να θωρακίσουμε τη δημοκρατία μας, να καλλιεργήσουμε την ανοχή, να μην επιτρέψουμε στις ακρότητες και στο φανατισμό να διεισδύσουν στη ζωή μας». Έπρεπε, πρόσθεσε, «να είχαμε καλλιεργήσει κουλτούρα αποδοχής και ευθύνης. Έπρεπε να υπήρχαν περισσότερες δημοκρατικές αντιστάσεις». Πολλά, είπε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, «ήταν αυτά που έπρεπε να κάνουμε και τα αγνοήσαμε», προτρέποντας «τουλάχιστον ας παραδειγματιστούμε από τα λάθη μας».

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αναφέρθηκε ειδικά στη γενιά του λέγοντας ότι «για εμάς που ζήσαμε, στη νεότητα μας, σαν αυτόπτες μάρτυρες, την εθνική καταστροφή. Έχουμε να λέμε ότι συμβάλαμε στην ανοικοδόμηση και στην επιβίωση της Κυπριακής Δημοκρατίας». Ναι, πρόσθεσε, «είναι αλήθεια ότι είμαστε η γενιά που ευνοήθηκε από την οικονομική ανάπτυξη, που πήρε μερίδιο από τους μεγάλους ρυθμούς ανάπτυξης της μεταπολεμικής περιόδου, η γενιά που ζήσαμε σε όλη του τη διάρκεια και σε όλη του στην ένταση το λεγόμενο κυπριακό θαύμα».

Όμως, είπε, «αυτή δεν είναι η μόνη αλήθεια». «Κάτω από την επιφάνεια της ευμάρειας και της επιτυχίας υπάρχει η συσσωρευμένη πίκρα της αποτυχίας», ανέφερε, «είτε διότι δεν αποτρέψαμε το κακό είτε διότι δεν τα καταφέραμε να αποκαταστήσουνε τη δικαιοσύνη στην Κύπρο». Αυτή, είπε, «είναι η ιστορική ευθύνη της δικής μου γενιάς. Να αποκαταστήσει τη ρωγμή του 1974». Να ξεκινήσουμε ξανά, συμπλήρωσε, «τη σκυταλοδρομία της Ιστορίας και να συνδέσουμε, στο μέτρο του δυνατού και του εφικτού, το σήμερα και το αύριο της Κύπρου με την κληρονομιά που αφήσαμε πίσω μας το 1974».

Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έκανε ειδική αναφορά στους συγγενείς των εξ Ελλάδος πεσόντων και αγνοουμένων, οι οποίοι παρευρέθηκαν στην εκδήλωση.

«Εκφράζω τη βαθιά ευγνωμοσύνη του Κυπριακού Ελληνισμού διότι με τη θυσία και των δικών σας παιδιών επιβίωσε η Κυπριακή Δημοκρατία για να είναι σήμερα σε θέση να διεκδικεί την απελευθέρωση και την επανένωση της», είπε. Στους πονεμένους συγγενείς των αγνοουμένων, έστειλε το μήνυμα, όπως ανέφερε, «πως εργαζόμαστε μεθοδικά ώστε το συντομότερο δυνατόν να αναγνωριστούν τα λείψανα όσων είναι δυνατόν και να παραδοθούν στους οικείους τους σαν ελάχιστο μέτρο ανακούφισης του πόνου τους».