Και όμως... κατάφερε και πήρε «σύνταξη» στα 30 του!

Για εκατοντάδες εργαζομένους, μπορεί να αποτελεί το πρότυπο, μιας και κατάφερε κάτι που μοιάζει όνειρο για πολλούς: πήρε σύνταξη στα 30 του!

Ο γνωστός, ως Mister Money Mustache, του οποίου το όνομα είναι Pete και ζει στο Longmont, είναι η ζωντανή απόδειξη ότι κάποιος δε χρειάζεται να κερδίσει το λαχείο ή να κληρονομήσει μια μεγάλη κληρονομία, προκειμένου να σταματήσει να εργάζεται και να είναι εξασφαλισμένος εφ' όρου ζωής. Ο 30χρονος δήλωσε ότι άρχισε να προβληματίζεται, βλέποντας πολλούς καλοπληρωμένους φίλους του που ακόμα και όταν είχαν βγει στη σύνταξη συνέχιζαν να πληρώνουν τα χρέη του παρελθόντος. Έτσι, αποφάσισε να δημιουργήσει το δικό του οικονομικό blog και να αρχίσει να μοιράζεται με τους διαδικτυακούς ακολούθους του τα μυστικά του.

Σε συνέντευξή του, δήλωσε πόσο ευτυχισμένος είναι και πόσο του αρέσει η ζωή που πλέον ζει με τη γυναίκα του και το παιδί του.  

Το όνομα Mr. Money Mustache το επέλεξε γιατί δήλωσε ότι παραπέμπει στον παλαιάς κοπής οικονομολόγο. «Είναι ο τύπος που τρέχει τη δική του επιχείρηση και περιδιαβαίνει στην πόλη του ήσυχα. Οι οικονομολόγοι περιμένουν μια του φράση για το τι πρέπει να κάνουν στη Wall Street, ενώ ακόμα και ο δήμαρχος ζητάει τη συμβουλή του πάνω στα θέματα της περιοχής. Είναι εκείνος που συμβουλεύει τα μικρά παιδιά που συναντάει στο δρόμο, λέγοντάς τους 'Να επενδύετε έξυπνα παιδιά και θα γίνεται όλοι σας σαν εμένα μια μέρα!'.  Και σκεπτόμενος κάπως έτσι υιοθέτησα αυτό το όνομα.

Η απάντηση όμως που όλοι περιμένουν να ακούσουν από εκείνον είναι πως κατάφερε να πάρει σύνταξη στα 30 του. «Μάλλον γεννήθηκα με την επιθυμία να έχω το καλύτερο αποτέλεσμα όσο πιο εύκολα γινόταν – την επιθυμία να περνάω καλά με ότι και αν κάνω, χωρίς να χάνω τίποτα. Το ίδιο είχα από μικρός και με τα χρήματα. Σε ηλικία 20 ετών, σιδέρωνα τα χαρτονομίσματα των 20 δολαρίων και τα έβαζα σε άλμπουμ και μου άρεσαν τόσο πολύ. Όμως, δεν άρχισα να αποταμιεύω και να κάνω διάφορες επενδύσεις από πολύ νωρίς, αλλά είχα διαρκώς την επιθυμία να μη χάνω τίποτα. Έτσι, τελείωσα τη σχολή μου χωρίς να έχω κανένα χρέος – δουλεύοντας πολύ και χωρίς να έχω το δικό μου αυτοκίνητο – ενώ άρχισα να δουλεύω πολύ πιο σκληρά σε μια προσπάθεια να ανελιχθώ επαγγελματικά. Ακριβώς για αυτό μετακόμισα από τον Καναδά στις ΗΠΑ, ώστε να έχω μεγαλύτερο μισθό και μικρότερο κόστος επιβίωσης.

Στη συνέχεια, η σύζυγός μου και εγώ μετακομίσαμε μαζί και ανακαινίσαμε ένα μικρό σπίτι που βρήκαμε, πήραμε ένα παλιό αυτοκίνητο την ώρα που όλοι οι φίλοι μας είχαν τα τελευταία μοντέλα, πηγαίναμε με το ποδήλατο στη δουλειά, αντί να παίρνουμε το αυτοκίνητο, μαγειρεύαμε περισσότερο στο σπίτι και πηγαίναμε πιο σπάνια έξω για φαγητό και κάπως έτσι είχαμε καταφέρει να αποταμιεύουμε σχεδόν τα μισά χρήματα από αυτά που πληρωνόμασταν. Με το μεγάλο ποσό που είχαμε πλέον αποταμιεύσει καταφέραμε να καλύπτουμε όλες μας τις ανάγκες για την οικογένειά μας και να μην έχουμε ούτε να αποπληρώσουμε το σπίτι μας, ούτε λοιπά χρέη.

Απάντησε ακόμα και στο τι ποσό έχει τώρα πια διαθέσιμο κάθε μήνα από το λογαριασμό του: «Τα καθημερινά μας έξοδα καλύπτονται από το ενοίκιο που παίρνουμε από ένα μικρό σπίτι που έχουμε και νοικιάζουμε, που ανέρχεται περίπου στα $25.000. Από μετοχές και άλλους πόρους θα μπορούσαμε να αυξήσουμε κατά 50% το εισόδημά μας, αλλά δε μας χρειάζεται τελικά και έτσι δεν το χρησιμοποιούμε για την ώρα. Άλλωστε, ακόμα και τώρα τα έξοδά μας δεν ξεπερνούν τις $25,000, όσο και αν ξοδέψουμε. Οπότε, όσα μένουν στην άκρη, είναι ξανά διαθέσιμα για κάποια ακόμα επένδυση».