Νέες αποκαλύψεις για Petraeus από τον Guardian

Η έρευνα των  Guardian/BBC Arabic ξεκίνησε μετά τα αρχεία που βγήκαν από το wikiLeaks που περιγράφουν εκατοντάδες περιστατικά βασανισμών. Η εφημερίδα σε συνεργασία με το BBC Arabic, εξηγεί πως ο λοχαγός James Steele, ένας 58χρονος συνταξιοδοτημένος στρατιωτικός με βαθιά γνώση στην εκμαίευση πληροφοριών και την μυστική δράση, ο οποίος είχε προταθεί από τον Donald Rumsfeld για να τον βοηθήσει να οργανώσει παρακρατικούς σε μια προσπάθεια να σταματήσουν τους Σούνι Άραβες να κερδίσουν εδάφη στο Ιράκ, ήταν κεντρικό πρόσωπο της ενορχήστρωσης των βασανισμών.

Ξοδεύοντας εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια Αμερικανών πολιτών, ο Steele μαζί με έναν ακόμα συνταξιοδοτημένο λοχαγό τον James H Coffman, έστησαν τα κέντρα βασανιστηρίων και ανακρίσεων. Ο Coffman ο οποίος ήταν στο Ιράκ το 2004 για να εκπαιδεύσει τις Ιρακινές δυνάμεις έδινε «ραπόρτο» για την πρόοδο τους κατευθείαν στον στρατηγό Petraeus. Ο Steele που έμεινε από το 2003 ως το 2005, έδινε ραπόρτο κατευθείαν στον Rumsfeld.

Οι κατηγορίες που έγιναν στον Guardian και το Αραβικό BBC, από Αμερικανούς και Ιρακινούς μάρτυρες περιγράφουν για πρώτη φορά πώς Αμερικανοί σύμβουλοι εμπλέκονται στο σκάνδαλο των βασανισμών, ενώ επίσης, είναι και η πρώτη φορά που ο Petraeus συνδέεται με τους βασανισμούς.

Ο Coffman, που είχε χαρακτηρίσει τον εαυτό του τα αυτιά και τα μάτια του Petraeus στη γη, ήταν σύμφωνα με τον Άραβα στρατηγό Σαμάρι, πάντοτε μαζί με τον Petraeus. Ήξεραν και οι δύο τα πάντα για τους βασανισμούς. «Κάθε κέντρο βασανισμού είχε την δική του επιτροπή, φτιαγμένη από έναν αξιωματούχο πληροφοριών και οκτώ ανακριτές. Η επιτροπή χρησιμοποιούσε κάθε μέσο βασανισμού, ηλεκτροφόρα καλώδια, κρέμασμα, αφαίρεση νυχιών, χτυπήματα στα γεννητικά όργανα», δηλώνει ο Σαμάρι.

Δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι οι δύο λοχαγοί βασάνιζαν οι ίδιοι, αλλά ότι ήταν παρόντες σε βασανισμούς. Σύμφωνα με τον στρατηγό, οι βασανισμοί ήταν ρουτίνα. «Ακόμα και στην βιβλιοθήκη. Θυμάμαι ένα 14χρονο αγόρι να δεμένο σε μια κολόνα,με τα πόδια πάνω από το κεφάλι. Το σώμα του ήταν μπλε από τα χτυπήματα».

Φωτογράφοι και δημοσιογράφοι όπως ο Gilles Peress και ο Peter Maass, που έκαναν ρεπορτάζ δηλώνουν ότι ενώ παρευρίσκονται στους συγκεκριμένους χώρους, των γραφείων ακούν κραυγές πόνου και τρόμου και βλέπουν ότι στην βιβλιοθήκη υπήρχαν παντού λεκέδες από αίμα.

Το ενδιαφέρον είναι σύμφωνα με το ρεπορτάζ της Guardian ότι ο τρόπος στησίματος των βασανιστικών κέντρων μοιάζει κατά πολύ με το σύστημα που κρατούσαν οι Αμερικανοί στην κεντρική Αμερική κατά την διάρκεια του '80.

O Steele ήταν υπεύθυνος μιας ομάδας ειδικών δυνάμεων που εκπαίδευαν ομάδες κρατικών ενάντια σε αντάρτες στο Ελ Σαλβαδόρ την δεκαετία του '80.  Ο Petraeus βρέθηκε εκεί το 1986 και στήριξε τις μεθόδους του Steele.

O Steele, αρνείται οποιαδήποτε συμμετοχή και δεν έχει σχολιάσει ακόμα το ρεπορτάζ των Βρετανών όπως και ο Coffman. Παρ' όλα αυτά όμως, το ρεπορτάζ αποκαλύπτει ότι οι ομάδες SPC, ήταν ανοιχτές για τα βασανιστήρια καθώς κάποια από τα θύματα τους τα επιδείκνυαν μπροστά σε τηλεοπτικό κοινό σε ένα πρόγραμμα με τίτλο “Η τρομοκρατία στα χέρια της δικαιοσύνης” πρόγραμμα της Ιρακινής τηλεόρασης που όμως πιθανώς να χρηματοδοτούνταν από την Αμερική καθώς οι βασανιστές είχαν αγοράσει κάμερες με χρήματα της Αμερικανικής κυβέρνησης. 

Όταν το τηλεοπτικό πρόγραμμα προκάλεσε την έκρηξη του Ιρακινού λαού, ο Σαμαρι ήταν παρών σε εντολή του Petraeus σε Ιρακινό Στρατηγό, να σταματήσει το πρόγραμμα. Άλλοι Ιρακινοί αξιωματούχοι που μίλησαν στην εφημερίδα μιλούν για πλήρη γνώση των Αμερικανών για κάθε βασανισμό και κατευθείαν πληροφορίες για κρατούμενους από τους ίδιους.

Λίγο πριν αποχωρήσουν Petraeus και Steele από το Ιράκ τον Σεπτέμβριο του '05, ο νέος υπουργός εσωτερικών που τοποθετείται με πρόταση τους, είναι γνωστός για τις ομάδες Badr Brigades που σκορπούσαν τον θάνατο και τον τρόμο στους δρόμους της Βαγδάτης. Ιρακινοί αξιωματούχοι προειδοποίησαν τον Petraeus αλλά δεν ακούστηκαν. Αποτέλεσμα όλης αυτής της βοήθειας και της χρηματοδότησης παρακρατικών να ξεκινήσει μια τρομοκρατία εναντία των Αράβων Σούνι όπου 3.000 πτώματα τον μήνα υπήρχαν στους δρόμους του Ιράκ.