Βενεζουέλα: Μετά τον Τσάβες, τι;

Η Ελενα Φρίας ντε Τσάβες έφτασε στην πλατεία των ποιητών, πέρασε ανάμεσα σε δεκάδες ανθρώπους που προσεύχονταν για την υγεία του γιου της και στάθηκε μπροστά τους με υγρά μάτια. 

Όταν η είδηση του θανάτου του έφτασε, το πλήθος ξέσπασε σε κλάματα, πολλοί λιποθυμούσαν, άλλοι τραγουδούσαν και άλλοι φώναζαν ότι ο «κομαντάντε» ζει. Εκείνη, σιωπηλή, μπήκε στον Καθεδρικό της Μπαρίνας, ενώ τα δάκρυα κυλούσαν ασταμάτητα στα μάτια της. Κοίταξε ψηλά, ίσως ζητώντας κάποια απάντηση για τον χαμό του αγαπημένου της Ούγκο, και έσπασε…

Ο δικός της Ούγκο, ήταν ο Ούγκο όσων Βενεζολάνων έβλεπαν σε εκείνον τον σωτήρα, τον ήρωα που αγωνίστηκε για τους φτωχούς και τήρησε τις υποσχέσεις του. Φανατικοί του «τσαβίσμο», οι υποστηρικτές του, έκλεισαν τα καταστήματά τους, άδειασαν τους δρόμους, άφησαν κάθε άλλη ασχολία τους και συγκεντρώθηκαν έξω από το παρεκκλήσι στη Στρατιωτική Ακαδημία του Καράκας για να αποχαιρετήσουν τον χαρισματικό ηγέτη τους.

«Ήταν εντυπωσιακό, όλος ο κόσμος φώναζε, πολλοί λιποθυμούσαν», δήλωσε η Νάνσι Ροντρίγκεζ, ντυμένη με κατακόκκινα ρούχα και καπέλο με φωτογραφίες του Τσε Γκεβάρα και του Τσάβες.

Η Ροντρίγκεζ όμως δεν ήταν η μοναδική που έσπευσε να αποτίσει φόρο τιμής στον Τσάβες. Η πλατεία Μπολιβάρ, ήταν κατάμεστη, ενώ ένα κόκκινο κύμα έπνιγε κάθε γωνιά της.

 

«Αγαπούμε τον Τσάβες. Μας έδωσε φωνή και ο λόγος του είναι μαζί μας», είπε η Μαρία Μάρκεζ, ενώ ο Χουάν Γκονζάλες με δάκρυα στα μάτια δήλωσε «πονάω πολύ. Δεν γνωρίζαμε τον Τσάβες, όμως τον είδαμε να μεγαλώνει και να γίνεται γίγαντας. Όλος ο λαός του κλαίει για τον θάνατό του».

Στην Σαμπανέτα, την γενέτειρά του, την καρδιά της τσαβικής επανάστασης, δεκάδες εμβληματικά πορτρέτα του «διακόσμησαν» τους δρόμους, αναρίθμητα λουλούδια έδωσαν μια άλλη πινελιά στον θρήνο, ενώ συνθήματα όπως «Θα ζήσουμε και θα νικήσουμε, γιατί είμαστε παιδιά του Τσάβες και ο Τσάβες είναι ο λαός του», γέμισαν τους αιθέρες της Βενεζουέλας. 

Ο θρήνος για τον χαμό του ηγέτη, όμως, μπλέκεται και με τον φόβο, την αγωνία του αύριο, την ανασφάλεια. Ακόμα και αν περίμεναν ότι η ανακοίνωση του θανάτου του θα έφτανε κάποια στιγμή, κανείς από τους πιστούς του υποστηρικτές δεν πίστευε ότι αυτός ο «πανίσχυρος άνδρας, θα πέθαινε», όπως είπε μπροστά στην τηλεοπτική κάμερα μια γυναίκα με σπασμένη τη φωνή από το κλάμα. Όλοι περίμεναν ένα θαύμα, ότι ο Τσάβες τους θα γίνει καλά και θα ξεγελάσει τον θάνατο. Όταν δημοσιοποιήθηκε, δε, η φωτογραφία του αγκαλιά με τις κόρες τους να κοιτά χαμογελαστός τον φακό, ο λαός του ανακουφίστηκε. Τώρα κατηγορούν τον άγνωστο εχθρό που του «εμφύτευσε τον καρκίνο» και τον σκότωσε, δείχνοντας τον αιώνιο αντίπαλο τις ΗΠΑ. 

Πέρα όμως από τις βολικές κατηγορίες, αυτό που φοβούνται τώρα είναι η επόμενη ημέρα, όπου θα έχουν στεγνώσει τα μάτια και θα κοιτούν πλέον με αγωνία αυτό που θα ακολουθήσει. 

Θα είναι λοιπόν ικανός ο αντιπρόεδρος Νικολάς Μαντούρο να κατατροπώσει τον, σχετικά αδύναμο, Ενρίκε Καπρίλες στις εκλογές του επόμενου μήνα; Θα μπορέσει ο 50χρονος διάδοχος του Τσάβες να αναδειχθεί ως νέος δυναμικός ηγέτης που θα καθοδηγήσει τον λαό της Βενεζουέλας, επιβεβαιώνοντας τον ίδιο τον «κομαντάντε», ο οποίος δήλωνε ότι «είναι ένας από τους νέους ηγέτες με την μεγαλύτερη ικανότητα να συνεχίσει το έργο μας, εάν δεν μπορώ εγώ»; Αυτά τα ερωτήματα θα αρχίσουν να απασχολούν από αύριο τους Βενεζολάνους, όταν πια θα έχουν αποχαιρετήσει τον Ούγκο τους και θα έχουν ρίξει και το τελευταίο δάκρυ.