Συγχώρεσε την παιδοκτόνο σύζυγό του

Τον Φεβρουάριο του περασμένου έτους, ήρθαν τα πάνω κάτω στη ζωή του 40χρονου Μικαέλ Μπουρκ, όταν η σύζυγός του, με τον πιο βάναυσο τρόπο μαχαίρωσε μέχρι θανάτου την μόλις τεσσάρων ετών κόρη τους, Χλόη.

Απογοητευμένη έπειτα από την απόλυσή της ως νοσοκόμα σε νοσοκομείο της Αγγλίας για διαρροή πληροφοριών ασθενών, η 35χρονη Ντον Μακίν αφαίρεσε τη ζωή της μονάκριβης κόρης τους την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, λίγο πριν κάνει μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας.

Αν και πλέον βρίσκεται στη  φυλακή για να εκτίσει την 12ετή ποινή της, καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι, ο Μικαέλ αποκάλυψε πως θα την αγαπά πάντα, παρόλο που σκότωσε το αγγελούδι τους.

Και μπορεί να παραδέχεται ότι οι δύο γιοι του, από προηγούμενη του σχέση, δεν θα συγχωρέσουν ποτέ την 35χρονη, εκείνος δηλώνει πως «λυπάται για την Ντον, γιατί ο νους της είχε θολώσει», προσθέτοντας: «Την αγαπώ. Είναι το κορίτσι μου και τις θέλω και τις δύο πίσω στη ζωή μου. Οι άνθρωποι με ρωτούν γιατί στεναχωριέμαι ακόμη για εκείνην. Μού λένε: "Δεν μπορείς να τις έχεις και τις δύο πίσω. Η μία έφυγε και η άλλη είναι στη φυλακή". Αλλά όταν αγαπάς κάποιον, είσαι πάντα ερωτευμένος μαζί του. Ακόμα κι αν έχει καταστραφεί η ζωή μου, θα την αγαπώ πάντα».

Σε μια έξαψη ρομαντισμού το ζευγάρι παντρεύτηκε και γιόρτασε τη γέννηση της Χλόης μόλις δύο χρόνια μετά τη συνάντησή τους το 2007. Ωστόσο, η σχέση τους άρχισε να σχηματίζει ρωγμές και το 2009 υπέβαλαν αίτηση διαζυγίου. Παρόλο που ο Μικαέλ την περιγράφει ως μια αφοσιωμένη και αξιαγάπητη μητέρα, το 2011 ο 40χρονος την βρήκε αναίσθητη και ξαπλωμένη δίπλα από το άψυχο σώμα της μικρής του Χλόης. Η Χλόη βρέθηκε επάνω στο κρεβάτι φορώντας τις πυτζαμούλες της και φέροντας θανάσιμα τραύματα στο λαιμό και στο στήθος της. Η Μακίν στο μεταξύ είχε καταπιεί αντιψυκτικό υγρό, για να αυτοκτονήσει έπειτα από την ειδεχθή της πράξη, γεγονός που κατέστρεψε το αριστερό μέρος του εγκεφάλου της και την άφησε ανάπηρη.

Μάλιστα, στο σημείωμα της αποτυχημένης απόπειρας αυτοκτονίας της η Μακίν είχε γράψει: «Λυπάμαι πάρα πολύ που την πήρα μακριά σου, όμως δε μπορούσα να την αφήσω να ζήσει χωρίς τη μανούλα της, αυτό θα ήταν πολύ σκληρό, συγγνώμη».