Γάλλος πράκτορας πίσω από τη δολοφονία Καντάφι;

Σύμφωνα με δηλώσεις του Μαχμούντ Τζιμπρίλ, του επικεφαλής της πρώτης μεταβατικής κυβέρνησης της Λιβύης ύστερα από την «πτώση» του Καντάφι, ένας Γάλλος πράκτορας φέρεται να είναι ο δολοφόνος του πρώην ηγέτη της Λιβύης.

Αυτό δήλωσε ο Τζιμπρίλ στον αιγυπτιακό τηλεοπτικό σταθμό Dream TV, λέγοντας συγκεκριμένα πως «ένας ξένος πράκτορας διείσδυσε στις τάξεις των Επαναστατικών Ταξιαρχιών με σκοπό να σκοτώσει τον Καντάφι».

Στοιχείο, το οποίο, όπως παρουσιάζει το δίκτυο France 24, αντικρούει ειδικός σε θέματα κατασκοπείας.

Η αναφορά κάνει λόγο για δολοφονία του Καντάφι από Γάλλο πράκτορα, αφού πρώτα το Παρίσι είχε εξαγοράσει σημαντικές κατασκοπικές πληροφορίες από τον Σύρο πρόεδρο, Μπασάρ αλ-Άσαντ ούτως ώστε να σωθεί η «γούνα» του τότε προέδρου της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί, από αποκαλύψεις που σχετίζονταν με χρηματοδότηση της προεκλογικής του εκστρατείας (το 2007) από τον Καντάφι.

Ο Γάλλος ειδικός αποκαλεί τις πληροφορίες «ανόητες πατέντες».

Σήμερα, στην πορεία της χώρας προς τη σύνταξη Συντάγματος και εν όψει εθνικών εκλογών το 2013, ο Τζιμπρίλ βρίσκεται στην ηγεσία της Συμμαχίας Εθνικών Δυνάμεων, μία από τις σημαντικότερες πολιτικές συμμαχίες –η συγκεκριμένη αποτελείται από 58 πολιτικές οργανώσεις και δημιουργήθηκε τον Φεβρουάριο του 2012-  της Λιβύης.

Έπειτα από τη συνέντευξη Τζιμπρίλ, η ιταλική Corriere della Sera έκανε αναφορά σε Δυτικούς διπλωμάτες, οι οποίοι φέρεται να είπαν πως αν ο Καντάφι σκοτώθηκε από ξένο πράκτορα  «είναι σχεδόν βέβαιο ότι (αυτός) θα ήταν Γάλλος».

Επιπρόσθετα, στον χορό μπήκε και η Μ. Βρετανία, καθώς η εφημερίδα Daily Telegraph έκανε αναφορά στα λεγόμενα του πρώην αρχηγού της υπηρεσίας πληροφοριών της Λιβύης, Ραμί ελ-Ομπέϊντι, ο οποίος είπε ότι η συριακή ηγεσία πούλησε στη Γαλλία (στις υπηρεσίες πληροφοριών της) το νούμερο του δορυφορικού τηλεφώνου του Καντάφι, επιτρέποντάς τους να τον εντοπίσουν ανά πάσα στιγμή.

Σύμφωνα με τον ελ-Ομπέϊντι, ο Άσαντ, θέλοντας να αντιμετωπίσει την εσωτερική κρίση στη Συρία, συνεργάστηκε με το Παρίσι ώστε να γίνουν ηπιότερες οι έξωθεν πιέσεις προς την κυβέρνησή του, σε σχέση με τον συριακό εμφύλιο, που τότε ήταν ακόμα προ των πυλών.